13 pytań i odpowiedzi na temat lęku (FAQ)
Niepokój jest reakcją emocjonalną i adaptacyjną, którą wszyscy odczuwaliśmy w naszym życiu. Na przykład w momentach poprzedzających egzamin, po konflikcie związanym z pracą lub podejmowaniu ważnej decyzji, która może znacząco wpłynąć na nasze życie.
Teraz niektórzy ludzie doświadczają różnych zaburzeń lękowych, które powodują duży dyskomfort.
- Powiązany artykuł: "Zwalczanie lęku: 5 klawiszy, aby zmniejszyć napięcie"
Pytania i odpowiedzi dotyczące lęku
Czasami wiele osób może mieć błędne przekonania dotyczące tej adaptacyjnej reakcji i różnych zaburzeń lękowych, które istnieją.
Dlatego w następujących wierszach Prezentujemy serię pytań i odpowiedzi, które mają na celu wyjaśnienie niektórych wątpliwości które mogą powstać wokół tego zjawiska.
1. Czym jest lęk?
Lęk jest naturalnym mechanizmem obronnym, który pojawia się w odpowiedzi na zagrożenie , Jest to system, który generuje reakcje adaptacyjne istotne dla istoty ludzkiej. W zależności od natury i treści myśli, że zagrożenie budzi się, lęk aktywuje mniej lub więcej systemów ochrony i przejawia się w mniej lub bardziej wymuszony sposób.
Odpowiedź generowana przez lęk nie zależy tak bardzo od rodzaju zagrożenia, jak od jego postrzegania. Z tego powodu system ten działa, gdy aktywowane mechanizmy ochronne są proporcjonalne do niebezpieczeństwa.
2. Jakie są rodzaje zaburzeń lękowych?
Chociaż objawy zaburzeń lękowych są podobne wielokrotnie, zgodnie z podręcznikiem diagnostyki zaburzeń psychicznych (DSM-V) istnieją różne zaburzenia lękowe. Wśród nich można wyróżnić: Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD), Specyficzne zaburzenia fobii, Agorafobię, Fobię społeczną, PTSD (stres pourazowy), Ataki paniki, Uogólnione zaburzenie lękowe.
- Możesz zagłębić się w te zaburzenia w naszym artykule: "7 rodzajów lęku (przyczyny i objawy)"
3. Czym są fobie?
Fobie są typem zaburzeń lękowych, które na ogół mają swoje źródło w traumatycznym doświadczeniu , ponieważ osoba kojarzy bodziec fobiczny z odpowiedzią negatywną. Ludzie z fobią odczuwają wielki strach przed obiektem, sytuacją i innymi słowy fobią. Ten dyskomfort lub niepokój powoduje, że osoba fobiczna unika bodźca wywołującego reakcję lęku lub strachu.
4. Co to jest atak paniki?
Atak paniki (lub kryzys lęku) jest tylko skutkiem rozprzestrzeniania się myśli ostrzegających przed niebezpieczeństwem i które generują strach, któremu towarzyszy zwykle uczucie wysokiego ryzyka lub nieuchronnej katastrofy. Zaczyna się nagle i często osiąga maksimum w mniej niż 20 minut.
Myśli, które prowadzą ten typ epizodów, mają fatalistyczny charakter ("najgorsze, co może się zdarzyć, jest ...", "wszystko jest problemem", "Nic nie wydaje się dobrym rozwiązaniem", itp.). Wszystkie zwykle pojawiają się automatycznie. Osoba ta nie jest w pełni świadoma swojego pochodzenia ani poziomu siły i natarczywości.
Rezultatem jest koktajl emocji, który jeszcze bardziej alarmuje jednostkę, aw konsekwencji wyzwala symptomatologię związaną z nadmierną aktywnością organizmu. Częstotliwość oddechów i częstość akcji serca są głównymi bohaterami.
5. Jaką rolę odgrywa oddychanie w ataku paniki?
Energię uzyskujemy poprzez oddychanie (składniki odżywcze, które pozyskujemy poprzez żywność, wymagają tlenu, aby przekształcić się w energię).
Kiedy dostrzegamy zagrożenie, przyspieszamy oddychanie i, w chwili natchnienia używamy dodatkowych mięśni, aby uspokoić nasze pragnienie "wzięcia oddechu". Wszystko to pociąga za sobą wyższe koszty energii.
Jeśli poczucie zagrożenia nie zmniejsza się, a myśli rosną, zwiększa się częstość oddechów i pozostaje. Rezultatem jest oddech, który przekracza potrzeby naszego ciała, nadmierny oddech, który wymaga dużo energii. To jest to, co znamy jako hiperwentylację.
6. Dlaczego tak trudno jest złapać oddech, gdy hiperwentylujemy?
Kiedy mamy hiperwentylację, ładujemy nasze płuca O2 i generujemy nierównowagę: Poziomy O2 wzrastają, ale zmniejszają się poziomy CO2 , Aby zrównoważyć gazy, organizm utrudnia jednostce przyjmowanie O2. Z tego powodu w kryzysie niepokoju osoba odczuwa brak oddechu i trudność oddychania.
7. A kiedy uprawiamy sport, czy nie przyspieszamy również oddychania?
TakRóżnica polega na tym, że kiedy uprawiamy sport, organizm potrzebuje więcej energii i zwiększamy częstość oddechów, aby uzyskać więcej O2. Ten tlen, gdy jest stosowany, wytwarza dużą ilość CO2. Tak więc nie ma zachwiania równowagi między tymi dwoma gazami , Z tego powodu, gdy uprawiamy sport, nie mamy takich samych symptomów, jak podczas hiperwentylacji z powodu niepokoju.
8. Dlaczego niektórzy ludzie, którzy cierpią z powodu ataku paniki, czują, że mogą umrzeć?
Przyspieszenie częstości oddechów, a w konsekwencji całego metabolizmu, prowadzi człowieka do fizycznego stanu granicznego , Niedopasowanie między gazami (szczególnie obniżenie poziomu CO2 we krwi) powoduje inne zjawisko: zmianę pH.
Ta zmiana pH jest odpowiedzialna za cały zestaw wrażeń wywołujących przerażenie: uduszenie, przyspieszenie akcji serca, zawroty głowy, drżenie, skurcze mięśni nóg, tułowia, ramion, a nawet mięśni twarzy, pocenie się, ciepło itp.
Ignorowanie tego, czym jest atak paniki, w połączeniu z takimi widocznymi objawami fizycznymi, prowadzi osobę do myślenia, że ma do czynienia z obrazem naczyniowym (na przykład zawał serca), a nie przed problemem pochodzenia psychologicznego.
9. Jakie wytyczne mogą pomóc nam kontrolować atak paniki?
Pierwszą istotną kwestią jest spowolnienie oddychania , W tym celu ważne jest, aby spróbować wziąć powietrze przez nos (aby ograniczyć wejście O2) i wydalić go przez usta. Wraz ze spadkiem częstości oddechów, wdechy i wydechy są dłuższe (osoba zaczyna czuć, że mogą wypełnić płuca). Podobnie, zatrzymaj się, przestań mówić i znajdź "wygodną" przestrzeń do odpoczynku, są trzy zasadnicze elementy.
Równolegle techniki wizualizacji oddechu funkcjonują jako metoda rozproszenia. Wprowadzanie koloru na ścieżkę, którą tworzą gazy poprzez różnicowanie wejścia O2 (na przykład z kolorem niebieskim) i emisję CO2 (na przykład z kolorem czerwonym) jest sposobem na jeszcze większe skupienie się na oddychaniu i uniknięciu pojawienie się ostrzeżeń.
10. Jakiego rodzaju pracę wykonuje się w psychoterapii?
Przede wszystkim wykonujemy zadanie psychoedukacyjne, które ujawnia mechanizm lęku i ataku paniki. Zrozumienie "dlaczego" jest pierwszym punktem kontrolującym jego wygląd .
Jak wyjaśniliśmy, kryzys lękowy poprzedza seria negatywnych myśli mniej lub bardziej automatycznych i mniej lub bardziej nieświadomych. Od Psychoterapii wykonujemy pracę, aby nauczyć się wykrywać te myśli, lokalizować je (w jakich sytuacjach), a także poznać ich istotę i treść (jakie jest ich znaczenie).
Identyfikacja automatycznego myślenia jest tym, co dostarcza podstawowej wiedzy, aby przywrócić moc jednostce. Jednocześnie opracowywanie nowych linii myślenia, które rozważają niesprawdzone rozwiązania i ułatwi rozwiązywanie konfliktów, będzie szkoleniem poszerzającym zakres zasobów i zwiększającym ich zdolność zarządzania.
11. Jakie rodzaje psychoterapii są przydatne w leczeniu lęku?
Jedną z najczęściej stosowanych terapii w leczeniu zaburzeń lękowych jest terapia poznawczo-behawioralna, która okazała się bardzo skuteczna w wielu badaniach. Działa szczególnie dobrze w leczeniu zaburzeń fobii, takich jak klaustrofobia. Ponadto ostatnio okazało się, że terapie trzeciej generacji, takie jak uważność lub akceptacja i zaangażowanie, okazały się bardzo skuteczne.
12. Czy warto brać leki na lęk?
Niektóre leki są wskazane do leczenia lęku w ciężkich przypadkach; jednak nie powinny być traktowane jako jedyna opcja terapeutyczna , ale w połączeniu z psychoterapią. Ponadto nigdy nie należy przyjmować leków przeciwlękowych ani antydepresyjnych bez nadzoru specjalisty.
13. Jak przerwać przyjmowanie lekarstw na niepokój?
Wiele osób może przestać przyjmować leki przeciwlękowe lub przeciwdepresyjne, nie zauważając objawów odstawienia, szczególnie jeśli robią to pod nadzorem pracownika służby zdrowia. Z drugiej strony, inne osoby mogą odczuwać nieprzyjemne objawy odstawienia. Jeśli odczuwasz jakiekolwiek objawy, które przeszkadzają w wykonywaniu codziennych czynności, powinieneś porozmawiać ze swoim lekarzem, psychiatrą lub psychologiem i przedstawić swoją sprawę .
