4 sposoby, w jakie dzieciństwo wpływa na twoją osobowość
Nasze umysły nie są sztywne jak kamień, ale są definiowane przez nieustannie ewoluujące. Ale ten proces nie zależy po prostu od naszego wieku (faktu gromadzenia lat życia), ale od przeżytych doświadczeń, tego, czego doświadczyliśmy w pierwszej osobie. W psychologii rozdzielenie osoby i środowiska, w którym żyje, w psychologii jest czymś sztucznym, zróżnicowaniem, które istnieje w teorii, ponieważ pomaga zrozumieć rzeczy, ale w rzeczywistości go nie ma.
Jest to szczególnie widoczne w wpływ, jaki nasze dzieciństwo ma na osobowość który definiuje nas, gdy osiągamy dorosłość. O ile wierzymy, że to, co robimy, robimy, ponieważ "jesteśmy tacy" i to jest to prawda, że zarówno nawyki, jak i sposoby interpretowania rzeczywistości, którą przyjęliśmy w dzieciństwie, będą miały istotny wpływ na nasz sposób myślenia i poczuj się raz w okresie dojrzewania.
- Powiązany artykuł: "Różnice między osobowością, temperamentem i charakterem"
W ten sposób nasze dzieciństwo wpływa na rozwój osobowości
Osobowość człowieka to taka, która podsumowuje wzorce zachowań podczas interpretowania rzeczywistości, analizowania ich uczuć i tworzenia własnych nawyków, a nie innych. To, co sprawia, że zachowujemy się w określony sposób, łatwo odróżnić od innych.
Ale osobowość nie pojawia się z naszych umysłów bez , jakby jego istnienie nie miało nic wspólnego z tym, co nas otacza. Wręcz przeciwnie, osobowość każdego z nas jest kombinacją genów i nabytych doświadczeń (większość z nich nie jest oczywiście w klasie szkoły lub uniwersytetu). A dzieciństwo jest właśnie etapem, w którym uczymy się najbardziej i w którym każda z tych lekcji jest ważniejsza.
Tak więc to, czego doświadczamy w pierwszych latach, pozostawia na nas piętno, znak, który niekoniecznie zawsze pozostanie w tej samej formie, ale który będzie miał decydujące znaczenie w rozwoju naszego sposobu bycia i relacji. W jaki sposób to się dzieje? Zasadniczo, za pomocą procesów, które można zobaczyć poniżej.
1. Znaczenie przywiązania
Od pierwszych miesięcy życia sposób, w jaki doświadczamy przywiązania lub nie z matką lub ojcem To coś, co nas wyróżnia.
W rzeczywistości jednym z najważniejszych odkryć w dziedzinie psychologii ewolucyjnej jest to, że bez chwil przyjemności, bezpośredniego kontaktu fizycznego i kontaktu wzrokowego dzieci dorastają z poważnymi problemami poznawczymi, afektywnymi i behawioralnymi. Potrzebujemy nie tylko jedzenia, bezpieczeństwa i schronienia; potrzebujemy też miłości za wszelką cenę. I dlatego to, co moglibyśmy nazwać "toksycznymi rodzinami", to takie szkodliwe środowiska, w których można się rozwijać.
Oczywiście stopień, w jakim otrzymujemy lub nie doświadczenia związane z przywiązaniem, jest kwestią stopni. Pomiędzy całkowitym brakiem kontaktu fizycznego i rozpieszczania a optymalną ilością tych elementów występuje szeroka skala szarości, która umożliwia pojawienie się problemów psychologicznych, które mogą być łagodniejsze lub bardziej dotkliwe, w zależności od przypadku.
Tak więc, najpoważniejsze przypadki mogą powodować poważne opóźnienia umysłowe, a nawet śmierć (jeśli występuje ciągłe deprywacja sensoryczna i poznawcza), podczas gdy łagodniejsze problemy w relacjach z rodzicami, matkami lub opiekunami mogą powodować to w dzieciństwie a w dorosłości stajemy się niegrzeczni, boimy się odnosić .
- Powiązany artykuł: "Teoria przywiązania i więź między rodzicami a dziećmi"
2. Style atrybucji
Sposób, w jaki inni uczą nas osądzać siebie w dzieciństwie, ma również duży wpływ na poczucie własnej wartości i na koncepcję siebie, które internalizujemy w dorosłym życiu. Na przykład ojcowie lub matki z skłonność do osądzania nas okrutnie sprawią, że uwierzymy, że całe dobro, które nam się przydarza, jest przyczyną szczęścia lub zachowania innych, podczas gdy złe dzieje się z powodu naszych niewystarczających zdolności.
- Być może jesteś zainteresowany: "Teorie przypisania przyczynowego: definicja i autorzy"
3. Teoria sprawiedliwego świata
Od małego uczymy się wierzyć w ideę, że dobro jest nagradzane, a zło karane. Zasada ta jest przydatna, aby kierować nami w rozwoju moralności i nauczyć nas podstawowych wzorców zachowań, ale jest niebezpiecznie, jeśli dosłownie w to wierzymy, to znaczy, jeśli przyjmiemy, że jest to rodzaj prawdziwej karmy, logiki który rządzi samym kosmosem, niezależnie od tego, co tworzymy lub co robimy.
Jeśli wierzymy żarliwie w tę ziemską karmę, może to prowadzić do myślenia, że nieszczęśni ludzie są, ponieważ zrobili coś, na co zasługują, lub że najszczęśliwsi są także dlatego, że zasłużyli na nią. Jest to uprzedzenie, które nas predysponuje w kierunku indywidualizmu i braku solidarności , a także zaprzeczyć zbiorowym przyczynom zjawisk, takich jak ubóstwo i wierzyć w "mentalności, które czynią nas bogatymi".
Tak więc, teoria sprawiedliwego świata, paradoksalnie, jak się wydaje, predysponuje nas do osobowość oparta na sztywności poznawczej , tendencja do odrzucania tego, co wykracza poza normy, które muszą być stosowane indywidualnie.
- Powiązany artykuł: "Teoria sprawiedliwego świata: czy mamy to, na co zasługujemy?"
4. Osobiste relacje z nieznajomymi
W dzieciństwie wszystko jest bardzo delikatne: w jednej sekundzie wszystko może pójść nie tak z powodu naszej niewiedzy o świecie, a nasz publiczny wizerunek może cierpieć z powodu wszelkiego rodzaju błędów. Pamiętając o tym, że w klasie szkolnej różnica wieku wśród studentów sprawia, że mają znacznie więcej doświadczenia niż inni, może to powodować nierówności i wyraźną asymetrię.
W konsekwencji, jeśli z jakiegoś powodu przyzwyczailiśmy się do obaw przed interakcjami z innymi, nasz brak umiejętności społecznych może spowodować, że zaczniemy obawiać się relacji z nieznajomymi, prowadząc nas do typ osobowości oparty na unikaniu oraz preferencje związane z doświadczeniami związanymi z tym, co już jest znane, co nie jest nowe.
