5 rzeczy, których nie wiedziałeś o ludzkiej inteligencji

Pojęcie ludzkiej inteligencji pozostaje nawet przedmiotem kontrowersji w obrębie nauki. Teoretycy i badacze nie osiągają porozumienia co do tego, co jest i jak można je zmierzyć.

Istnieje jednak pewna zgoda co do tego, że inteligencja wiąże się z umiejętnością poszukiwania i wykorzystywania informacji, których potrzebujemy, aby rozwiązać problemy, przed którymi stoimy.

• Powiązany artykuł: "Teorie ludzkiej inteligencji"

Ciekawostki dotyczące ludzkiej inteligencji

Zobaczmy teraz pięć rzeczy, których prawdopodobnie nie wiedziałeś o ludzkiej inteligencji.

1: Testy nie mierzą inteligencji w kategoriach bezwzględnych

Przez całą historię Opracowano wiele testów do pomiaru zdolności poznawczych związanych z inteligencją , Dwa z tych instrumentów to test inteligencji Weschlera i test Raven Progressive Matrices. Obie mają tę szczególną cechę, że mają szeroką literaturę naukową, która je wspiera i mają również dobrą korelację ze sobą. To drugie oznacza, że ​​niezależnie od tego, czy wykonają one jedno, czy drugie, oba będą wykazywać bardzo podobne wyniki.

Wręcz przeciwnie, testy, które często są oferowane przez obecne czasopisma lub krążące na Facebooku lub niektórych stronach internetowych w celu sprawdzenia, jak jesteśmy inteligentni, nie zostały naukowo zbadane, a zatem nie mają żadnej wartości.

Jednak Żadnego testu nie używa się do pomiaru naszej inteligencji w kategoriach bezwzględnych , ale w kategoriach względnych. Oznacza to, że wyniki pokazują, jak inteligentni jesteśmy w stosunku do reszty populacji w tej samej grupie wiekowej; to znaczy, porównuje nas z innymi i ustawia nas w hierarchicznej skali.

2: Inteligencja wiąże się z pamięcią operacyjną

Na początku XX wieku angielski psycholog Charles Spearman zaproponował poprzez wyczerpującą analizę czynnikową, że zdolności intelektualne ludzi podlegają temu, co nazywał czynnikiem inteligencji.

Zgodnie z jego hipotezą, współczynnik G stanowiłby podstawowy i specyficzny element ogólnej inteligencji , zależne od integralności mózgu i zdolne do zmierzenia za pomocą testów.

Nowsze badania wykazały również związek między współczynnikiem Spearmana G a indeksem pamięci operacyjnej.

Pamięć operacyjna może być zdefiniowana jako zbiór procesów mentalnych, które pozwalają nam tymczasowo manipulować informacjami potrzebnymi do prawidłowego wykonywania zadań poznawczych, takich jak czytanie, umiejętności matematyczne, a nawet rozumienie języka. Klasycznym przykładem jest, kiedy idziemy do supermarketu i postanowiliśmy oszacować wydatki, dodając produkty do koszyka.

Oznacza to, że im większa liczba elementów lub informacji, które dana osoba może utrzymać w swojej pamięci operacyjnej, tym większa jest twoja zdolność intelektualna , Ma to sens, ponieważ aby skutecznie rozwiązać każdy problem, będziemy musieli móc kontemplować i mentalnie manipulować największą liczbą zmiennych, które w nim interweniują.

• Może jesteś zainteresowany: "Pamięć robocza (operacyjna): komponenty i funkcje"

3. Istnieją naukowcy, którzy proponują, że inteligencja nie jest jednowymiarową koncepcją

Wiem, że to oświadczenie jest sprzeczne z poprzednim punktem, ale prawda jest taka Teoria wielorakich inteligencji, zaproponowana przez psychologa Howarda Gardnera , zasadniczo utrzymuje, że kto jest inteligentny w pewnym sensie, może być kompletnym głupcem w innym.

Ten badacz broni idei, że nie ma żadnej konkretnej rzeczy zwanej "inteligencją", a przeciwnie - inteligencji ludzi może objawiać się na wiele różnych sposobów .

Zgodnie z definicją, którą podaliśmy na początku, ktoś, kto zarabia na życie grając na pianinie lub grając w koszykówkę, nie może powiedzieć dokładnie, że nie jest inteligentny, ponieważ brakuje mu zdolności matematycznych lub nie jest zbyt dobry w rozwiązywaniu problemów logicznych. ,

"Jeśli ktoś taki jak Lionel Messi wygrywa miliony dzięki jego umiejętnościom w piłce, ostatnią rzeczą, którą możemy o nim powiedzieć, jest to, że jest głupi" - powiedział bez wahania Gardner.

Ta koncepcja zyskała dużą popularność wśród ludzi, ponieważ zasadniczo proponuje, że wszyscy jesteśmy potencjalnie inteligentni. Są jednak naukowcy, którzy ją krytykują, twierdząc, że pewnych cech osobistych nie można uważać za synonim inteligencji, ale raczej "Obszary" dobrej wydajności .

Nawet niektórzy badacze doszli do wniosku, że podstawą różnych dyscyplin, które tworzą "wielorakie inteligencje", jest czynnik G, o którym mówiliśmy wcześniej, jako rodzaj fundamentu lub twardego jądra, na którym budowane są liczne inteligencje według indywidualnych różnic. Oznacza to, że współczynnik G byłby w tym przypadku wspólnym mianownikiem różnych rodzajów inteligencji zaproponowanych przez Gardnera.

4: Inteligencja z czasem jest stabilna

Wszyscy wiemy, że kiedy wykonujemy określoną umiejętność, np. Granie w szachy lub rozwiązywanie krzyżówek, ostatecznie w końcu stajemy się ekspertami w tej konkretnej umiejętności , To prawda, że ​​praktyka czyni mistrza, ale nie mylić bycia bardzo dobrym w danej dyscyplinie z inteligencją ogólną.

Oczywiście ilość i jakość informacji, które zdobywamy przez całe nasze życie, będzie tym, co ostatecznie konfiguruje naszą bazę wiedzy. Ale niezależnie od tego, ile się uczymy, ile języków uczymy się, ile uprawiamy sportów, współczynnik inteligencji G zazwyczaj pozostaje mniej lub bardziej niezmienny , niezależnie od tego, czy mamy 20 czy 60 lat.

Innymi słowy, specyficzne uczenie się ogranicza się do ich określonego obszaru działalności. Nie są ekstrapolowane ani uogólniane.

Właśnie ta cecha sprawia, że ​​niektóre instrumenty oceny inteligencji są wiarygodne, takie jak wspomniane na początku.

5: Nie ma genu inteligencji

Do tej pory nie wykryto żadnego genu odpowiedzialnego całkowicie za ludzką inteligencję jak wiemy. Ma to sens, ponieważ zdolność intelektualna wydaje się być wynikiem wielu różnych procesów, które wchodzą ze sobą w interakcje, które z kolei wymagają zaangażowania wielu genów.

Tak jak podczas słuchania symfonii nie możemy powiedzieć, że jakość muzyki, która dociera do naszych uszu jest rezultatem konkretnego instrumentu, nie ma sensu myślenie, że inteligencja jest wynikiem jednego czynnika.

Nie możemy też oddzielić inteligencji od kultury, w której jesteśmy zanurzeni , Nie żyjemy odizolowani w szklanym dzwonie, ale w złożonym świecie ukształtowanym przez nieskończone zmienne. Od urodzenia, a nawet wcześniej, jesteśmy narażeni na działanie środowiska, które oddziałuje i trwale kształtuje nasze predyspozycje genetyczne.