7 wskazówek, które pozwolą lepiej skorzystać z terapii
Kiedy przychodzisz na terapię, jasne jest, że dzieje się tak dlatego, że znajdujesz się w trudnej sytuacji, że nie wiesz, jak prowadzić samochód samotnie i poprosić o pomoc w jej osiągnięciu. Dlatego przyjmuje się, że dana osoba jest zazwyczaj otwarta na tę zmianę i chce przejść przez to przejście do większego dobrobytu. Ale wciąż są rzeczy, które powstają podczas terapii, które można lepiej zarządzać , Te szczegóły mogą przyspieszyć lub spowolnić proces terapeutyczny.
- Powiązany artykuł: "8 korzyści z terapii psychologicznej"
Wskazówki dotyczące tego, kiedy idziesz na terapię
Następnie przedstawię kilka pomysłów i wskazówki, które mogą Ci pomóc w terapii i w związku z twoim terapeutą .
1. Terapia to wysiłek zespołowy
Masz informacje, a terapeuta ma narzędzia, nie udawaj, że psycholog wykonuje twoją część, lub próbuj zrobić to samo , Wiele razy są rzeczy, które nie są liczone w terapii, ponieważ osoba bezpośrednio krytykuje je jako nieistotne lub nieważne, a czasami są kluczem do znalezienia się na samym dole problemu. Dlatego staraj się nie zapisywać informacji o swoim psychologu, wszystko, co mu powiesz o tym, że możesz być użyteczny, może ci pomóc i lepiej zrozumieć, jak radzić sobie z objawami. Psycholog nie jest wróżbitą, masz klucze, nawet jeśli nie wiesz.
W ten sam sposób nie udawaj, że masz pełną kontrolę nad terapią, psycholog wie, jak ci pomóc, a zatem pozwól się prowadzić w pewnych rzeczach lub nie udawaj, że rozwiązuje to wszystko sam, on lub ona wie, że są rzeczy, których nie możesz zrobić sam i będzie ci towarzyszył w podróży.
2. Terapia prowadzi cię, ale nikt nie może ci pomóc
Link do poprzedniego punktu, ale jest ważny. Psycholog nie podejmuje lub nie powinien podejmować ważnych decyzji dla ciebie lub powiedz, co masz robić, poprowadzi cię do wyciągnięcia wniosków i odpowiedzi na twoje pytania.
3. Zmiana może być przerażająca, nawet jeśli jest to coś pożądanego
O ile trudno to zrozumieć, ponieważ w pewnym momencie mamy zły czas, jeśli od dawna mamy do czynienia z problemem, stworzyliśmy także wokół niego nawyk i strukturę mentalną. Tak jak ktoś nienawidzi być smutnym i przygnębionym przez cały dzień, to może być ich strefa komfortu od lat, więc nawet jeśli jest to pożądane, zerwanie z tym nagle spowoduje zawroty głowy. Trzeba zrozumieć tego rodzaju mechanizmy obronne, szanować je i dawać im czas, aby mogły się poddać, a zmiany dokonywane są w sposób stopniowy i akceptowalny.
4. Nie wszystko zostanie powiększone i poprawi się
To bardzo ekscytujące widzieć, że robię postępy i każdego dnia jest coraz lepiej. Ale niestety tak zazwyczaj nie jest. Najczęstszą rzeczą jest to, że trochę się podnosisz i trochę cofasz. Wykonuję 3 kroki i cofam się 2, wyprzedzam 5 i obniżam 3. To część procesu bycia zdrowym i trzeba na to liczyć, abyśmy się nie rozpadali, a my możemy iść naprzód .
5. Tylko ten, kto zaprzecza porażce
Wytrwałość i cierpliwość wobec samych siebie są kluczowe aby móc kontynuować terapię, która zazwyczaj jest trudna i przezwycięża to, co nas do tego doprowadziło.
6. Rozpoczęcie terapii nie oznacza, że jestem wadliwy lub coś złego
Tak jak człowiek nie może wszystkiego wiedzieć, a kiedy ma załamanie w łazience, nazywa hydraulika, są pewne rzeczy, które po prostu zbyt blisko nas nie są łatwe do zmierzenia się z nami. Każdy ma problemy , śmierć bolesnych członków rodziny, wydarzenia, które mogły mieć na nie wpływ w życiu ... Prośba o pomoc w radzeniu sobie z tego rodzaju rzeczami, może uratować wiele cierpień i oczywiście jest to oznaka wielkiej siły, ponieważ jestem gotów zmienić się, uczyć się i doskonalić wobec wielu razy do moich własnych duchów.
7. To, co mi się przydarzyło, jest dla mnie ważne
Wiemy, że są ludzie, którzy wiele doświadczyli w życiu i którzy mieli bardzo trudne sytuacje, a czasami nie mamy prawa narzekać po prostu dlatego, że nie przeżyliśmy tak ciężkich doświadczeń. Ale emocjonalne rany, które mamy, zaszkodziły każdemu z nas i wpłynęły na nas w jakiś sposób, i rozpoznają ich znaczenie może pomóc nam otworzyć się na terapię i pogłębić bez osądzania, co się z nami dzieje .
Na przykład, czasami w terapii ludzie mówią o swoich rodzicach, którzy mają nadopiekuńczą opiekę, i że wiąże się to z ogromnym kompleksem bezużyteczności lub poczucia, że dzieci są dorosłymi, co utrudnia im podejmowanie decyzji lub poczucie bezpieczeństwa problemy codziennego życia; ale jednocześnie mówią, że nie mogą narzekać, ponieważ ich rodzice ich nie pokonali, ani też nie ukarali ich surowo. To prawda, ale ich rany dotykają innych, a każdy może i powinien sobie z nimi poradzić.
W konkluzji
Mam nadzieję, że te małe klawisze pomogą ci w każdym z procesów terapeutycznych, do których możesz przejść w przyszłości. Stałość jest cnotą, a gdy coś boli, pozostaje tylko walczyć, dopóki nie przestanie boleć.
