O odpowiedzialności w edukacji dzieci: rodzina i szkoła
Edukacja: odpowiedzialność rodzin, szkół i społeczeństwa
Wielokrotnie słyszymy, jako profesjonaliści lub obywatele, roszczenia rodziców, nauczycieli, czatów, o znaczeniu edukacji dzieci. Możemy zacząć od różnych paradygmatów dotyczących inteligencji, rozwoju osobistego i indywidualnych zmiennych, aby stworzyć własną koncepcję konstruktu edukacja, ale wiele razy zapominamy o czymś równie podstawowym, co deklaracja prawa dziecka , które są zawarte w konwencji praw dziecka.
To stwierdzenie nie odnosi się tylko do obowiązku zaspokojenia podstawowych potrzeb związanych z utrzymaniem się, ale także do ich prawa do wolności i szczęścia, które powinni cieszyć się, aby wzrastać jako zdrowi dorośli, mówiąc psychicznie i emocjonalnie, nie zapominając o radości jego obecny etap życia to nie tylko zwykłe przejście do świata dorosłych.
Pomagaj i towarzysz dzieciom jako ludziom, a nie istotom pozbawionym zdolności decyzyjnych i tworzeniu własnych schematów poznawczych dotyczących rzeczywistości, powinno być główną misją każdego "rozwiniętego" społeczeństwa, a proces ten odbywa się najpierw poprzez nieprzesyłanie naszego dorosłego umysłu do dzieci ,
Działania takie jak zarządzanie placami zabaw lub łączenie dzieci w większym stopniu uprzywilejowanych w pewnych przedmiotach z innymi dziećmi, które mają większe trudności z przyswojeniem koncepcji, sytuacji rodzinnej lub czasu życia, są kluczowymi punktami w projektach innowacji edukacyjnych. Jednak bez wymaganego rygoru mogą stać się większym problemem niż rozwiązaniem.
Przykładem może być brak zarządzania procesem, który występuje w relacji między dwojgiem dzieci, gdy istnieje znaczące uczenie się poprzez interakcję i nauczanie jednego ucznia do drugiego. Jako profesjonaliści mamy obowiązek zapewnić zasoby i towarzyszyć procesowi, zamiast pozostawić proces edukacyjny między dwojgiem ludzi przypadkowi. Jest to najbliżej dylematu między dzieckiem jako naukowcem a dzieckiem jako antropologiem.
Jest wystarczająco udowodnione, że dzieci uczą się w kontekst skąpany w kulturze i ucz się na podobnych wzorach działania akceptowanych w społeczeństwie, w którym żyją. Nie szukają naukowych praw procesów lub elementów, które są w ich życiu. Dlatego też, jako prawdziwi miniaturowi antropologowie, muszą oni podchodzić do kultury, będąc jedynie pośrednikami między nauką społeczną a dzieckiem, bez rzutowania na naszą wizję i stania się dorosłym.
Instytucje i edukacja
Czy możliwe jest szanowanie nauczyciela jako autorytetu, jeśli nie jest on w stanie zarządzać konflikty wśród dzieci? Nauczyciel, lubię pośrednik , musi posiadać umiejętności pomagające w zarządzaniu procesami, które występują w konflikcie, ponieważ dzieci żyją w nim jako takie. Stwierdzenie "kiedy jesteś mały, masz małe problemy, kiedy jesteś duży, masz duże problemy", służy to utrwaleniu pętli konfliktów zgromadzonych od dzieciństwa, które mogą rozwinąć się w stadium dorosłym w postaci patologii lub zaburzeń osobowości, które wpływają na twoje życie relacje dzienne i interpersonalne. Każdy etap ma swoje zasadnicze cele, nawet jeśli nie są to reguły nieruchome, a dzieci żyją w konfliktach jako takich, a także w odniesieniu do ich wizji jako dzieci, nie myśląc o tym, jak przestać martwić się o swoje problemy tylko dlatego, że dorośli mają więcej obowiązków.
Jak stwierdzono w art. 8 Konwencja w sprawie prawa dzieci "Obowiązkiem państwa jest ochrona i, jeśli to konieczne, ponowne ustanowienie tożsamości dziecka, jeśli zostało ono pozbawione części lub całości (nazwisko, narodowość i więzi rodzinne)". Państwo zostanie objęte zgodnie z ekologiczną teorią Bronferbrennera w kontekście makro wraz z normami społecznymi, ustawodawstwem itp. Tak więc edukacja i zachowanie praw dzieci i ich wykształcenie wykraczają poza jedyne akademickie: to odpowiedzialność wszystkich czynników, które składają się na konglomerat społeczeństwa. Ponadto możemy również obserwować bezpośredni związek środowiska z dzieckiem i transformujący potencjał dziecka w stosunku do jego otoczenia.
Wnioski
Jako wnioski lub jako refleksja można stwierdzić, że zarządzanie konfliktami i relacjami między dziećmi jest podstawową częścią dla następnych pokoleń, które staną się aktywnymi członkami społeczeństwa, nawet bardziej niż są już obecne, w celu poprawy braków i błędów popełnianych cyklicznie w społeczeństwie. Odpowiedzialność za edukację spoczywa nie tylko w szkole lub rodzicach , ponieważ jako środowisko wychowawcze rozumiemy wszystkie konteksty, w których porusza się dziecko, nie tylko naukowcy (ponieważ są stale kształceni, aby być częścią kultury, w której są zanurzeni w jakimkolwiek codziennym kontekście społecznym).
Upewnij się, że prawa dzieci Nie należy go trywializować tylko dlatego, że ma podstawowe potrzeby przetrwania, ale deficyt, jako nadmiar informacji bez zarządzania dostosowanego do indywidualnych i ogólnych potrzeb, w niewielkim stopniu się wzbogaca.
"Ta pedagogika musi opierać się na znajomości dziecka w taki sam sposób, w jaki ogrodnictwo opiera się na znajomości roślin, jest pozornie elementarną prawdą".
- Édouard Claparède
