Akceptacja i zaangażowanie (ACT): zasady i charakterystyka

The Akceptacja i zaangażowanie (ACT) jest rodzajem terapii, która jest objęta tak zwanymi terapiami trzeciej generacji, które pojawiły się w latach 80. i 90. w Stanach Zjednoczonych i są częścią behawioralnych i poznawczych modeli terapeutycznych.

Podczas gdy terapia pierwszej i drugiej generacji skupiała się i (centralnie) na zwalczaniu automatycznych myśli lub powodowaniu dyskomfortu i zastępowaniu ich innymi, rzekomo bardziej adaptacyjnymi, Terapie trzeciej generacji podkreślają dialog i kontekst funkcjonalny oraz szukają akceptacji i nieoceniająca postawa jako sposób na znalezienie dobrobytu.

• Powiązany artykuł: "Rodzaje terapii psychologicznych"

Jakie są terapie pierwszej i drugiej generacji

Terapie trzeciej generacji lub trzeciej fali należą do terapii behawioralnych. Aby zrozumieć, czym są te terapie, najpierw omówię terapie pierwszej i drugiej generacji.

Terapie pierwszej generacji (60 lat) to terapie, które narodziły się w celu przezwyciężenia ograniczeń dominującej wówczas terapii psychoanalitycznej. Mówiąc o terapiach pierwszego pokolenia mówimy o Watson Classic Conditioning i Skinner Operational Conditioning. Tego rodzaju terapie były użyteczne w leczeniu na przykład lęków lub fobii i opierały się na zasadach warunkowania i uczenia się.

Jednak ani model uczenia asocjacjonisty i paradygmat bodziec-odpowiedź charakterystyczny dla Watsona, ani nawet eksperymentalny postęp Skinnera nie były skuteczne w leczeniu niektórych problemów psychologicznych, które niektórzy ludzie przedstawili. Następnie pojawiły się terapie drugiej generacji (70 lat), które są głównie terapiami poznawczo-behawioralnymi (CBT), takimi jak na przykład terapia Rational Emotive Therapy (TREC) Alberta Ellisa i Terapia poznawcza Aarona Becka, która uważają myśl lub poznanie za główną przyczynę ludzkich zachowań, a zatem zaburzeń psychicznych.

Jednakże druga fala terapii behawioralnych kontynuowała (i kontynuuje) za pomocą technik i procedur pierwszej generacji, a zatem skupiała się na modyfikacji, eliminacji, unikaniu i, ostatecznie, na zmianie prywatnych zdarzeń (myśli , wierzenia, emocje, uczucia, a nawet własne wrażenia cielesne).

Innymi słowy, te formy terapii koncentrują się wokół idei, że jeśli przyczyną tego zachowania jest wydarzenie prywatne, należy je zmodyfikować w celu zmiany zachowania. Przesłanka ta jest dziś szeroko akceptowana, co w konsekwencji przynosi w rezultacie to, co społecznie uznane za normalne i prawidłowe zachowanie lub jako chorobę psychiczną. Coś, co idealnie pasuje do modelu medyczno-psychiatrycznego, a nawet farmakologicznego.

Co charakteryzuje terapie trzeciej generacji

Terapie trzeciej generacji pojawiły się w latach 90 i różnią się od tych drugich, ponieważ koncentrują się na zaburzeniach z kontekstualistycznej, funkcjonalnej perspektywy, a ich głównym celem nie jest redukcja symptomów przedstawianych przez pacjenta, ale kształcenie i reorientacja ich życia w bardziej holistyczny sposób. Opierają się na założeniu, że przyczyną dyskomfortu lub lęku nie są zdarzenia, ale jak wiążemy z nimi emocje i jak się z nimi wiążemy. Nie chodzi o unikanie tego, co powoduje nam cierpienie, ponieważ może to mieć efekt odbicia (jak wskazuje wiele badań), ale idealną sytuacją jest zaakceptowanie własnego doświadczenia psychicznego i psychologicznego, a tym samym zmniejszenie intensywności objawów.

Czasami może być dziwnie pracować w tego rodzaju terapiach, które zachęcają osobę do zobaczenia, dzięki różnym technikom (ćwiczenia doświadczalne, metafory, paradoksy itp.), Że to co akceptowane społecznie lub kulturowo powoduje próbę kontrolowania prywatne wydarzenia, które same w sobie są problematyczne. Ta kontrola nie jest rozwiązaniem, ale jest przyczyną problemu .

• Powiązany artykuł: "Samoakceptacja: 5 porad psychologicznych, aby to osiągnąć"

Znaczenie funkcjonalistycznego kontekstualizmu

Jednym z aspektów podkreślających terapie trzeciej generacji jest to opierają się na funkcjonalnej i kontekstualnej perspektywie patologii , co nazywa się kontekstualizmem funkcjonalnym. Oznacza to, że zachowanie jednostki jest analizowane z kontekstu, w którym się pojawia, ponieważ jeśli jest ona dekontekstualizowana, wówczas nie jest możliwe odkrycie jej funkcjonalności.

Z jednej strony interesujące jest, w jaki sposób osoba odnosi się do kontekstu zgodnie z ich historią i aktualnymi okolicznościami, zawsze biorąc pod uwagę zachowanie werbalne i wyjaśnienie wartości. Zachowanie werbalne jest tym, co pacjent mówi sobie i innym, ale nie jest ważne ze względu na treść, ale z powodu swojej funkcji.Pacjent może powiedzieć, że czuje się samoświadomy i że jest bardzo zawstydzony, gdy musi mówić publicznie. Ważną rzeczą jest nie wiedzieć, czy czujesz się zawstydzony lub samoświadomy, celem jest wiedzieć, czy ten sposób myślenia czyni cię dobrze, czy też cię boli.

Ponadto terapia trzeciej generacji nie rozróżnia zachowań obserwowalnych i prywatnych, ponieważ ta ostatnia jest również ceniona z funkcjonalności.

Terapia akceptacji i zaangażowania

Niewątpliwie jedną z najbardziej znanych terapii trzeciej generacji jest Akceptacja i Zaangażowanie (ACT), które ma na celu stworzenie bogatego i znaczącego życia dla pacjenta, akceptując ból, który nieuchronnie mu towarzyszy .

ACT jest przedstawiany jako alternatywa dla tradycyjnej psychologii i jest modelem psychoterapii, który jest wspierany naukowo i który wykorzystuje różne techniki: paradoksy, eksperymentalne ćwiczenia, metafory, pracę z osobistymi wartościami, a nawet trening uważności. Ma swoje bazy w Relacyjna teoria ram (RFT) , więc jest osadzony w nowej teorii języka i poznania.

Język ludzki może nas przemienić, ale także stworzyć cierpienie psychiczne. Dlatego trzeba pracować ze znaczeniami języka, jego funkcjami i relacjami z prywatnymi wydarzeniami (emocjami, myślami, wspomnieniami ...). Ponadto samopoznanie i wyjaśnienie wartości są istotnymi elementami tego typu terapii , w której pacjent musi zadać sobie pytanie i zastanowić się, jakiego rodzaju osobą chce być, co jest naprawdę cenne w jego życiu, z jakich wierzeń i wartości działa.

Zaangażowanie w nasze wartości

Jeśli rozejrzymy się, Wydaje się jasne, że wiele naszych cierpień determinują nasze przekonania o tym, co jest dobre, a co złe wierzenia kulturowe i oparte na wartościach promowanych przez społeczeństwo zachodnie. Podczas gdy większość terapii postrzega cierpienie jako coś nienormalnego, ACT rozumie, że cierpienie jest częścią samego życia. Dlatego mówi się, że ACT kwestionuje ideologię społeczną i zdrowe modele normalności, w których szczęście rozumiane jest jako brak bólu, niepokoju lub zmartwień.

ACT, który w języku angielskim oznacza "działanie", kładzie nacisk na podejmowanie skutecznych działań kierujących się naszymi najgłębszymi wartościami, w których jesteśmy całkowicie obecni i zaangażowani.

Zasady tego rodzaju terapii

ACT wykorzystuje pewne zasady, które pozwalają pacjentom rozwijać elastyczność umysłową niezbędną do poprawy ich samopoczucia emocjonalnego.

Oto sześć:

1. Akceptacja

Akceptacja oznacza uznanie i zaakceptowanie naszego doświadczenia emocjonalnego , nasze myśli lub nasze uczucia. Ma to związek z traktowaniem nas z uczuciem i współczuciem, mimo że nie jest doskonały. Nie wolno nam walczyć przeciwko naszym prywatnym wydarzeniom ani uciekać przed nimi.

W rzeczywistości akceptacja obecnej sytuacji przyczynia się do wielu aspektów naszego życia, które postrzegamy jako problemy zanikające, zmniejszając w ten sposób poziom lęku i związane z tym czynniki dyskomfortu.

2. Defuzja poznawcza

Chodzi o to, aby obserwować nasze myśli i przekonania jako takie, jakie są , kawałki języka, słowa, obrazy itp. Po prostu obserwuj i puść bez osądzania ich. W ten sposób przyjmuje się zdystansowany i bardziej racjonalny pogląd na rzeczy.

3. Obecne doświadczenie

Obecny jest jedyny czas, kiedy możemy żyć , Bycie tutaj i teraz z otwartym umysłem i pełną świadomością, uczestnictwo w pełni z należytą uwagą na to, co dzieje się w nas i wokół nas, jest kluczem do naszego dobrego samopoczucia.

4. "Obserwator"

Oznacza to pozbyć się konceptualizowanego I to jest przywiązanie do naszych własnych narracji. Z perspektywy jaźni jako obserwatora widzimy rzeczy z punktu widzenia nieoceniającego.

5. Klarowność wartości

AKT wymaga dzieła samowiedzy, które pozwala nam wyjaśnić nasze wartości z głębi duszy , Co jest dla nas naprawdę cenne? Gdzie chcemy być lub właściwie iść? Oto niektóre z pytań, na które należy odpowiedzieć. Oczywiście, zawsze szczerze.

6. Zaangażowane działanie

Kierunek, w którym podążamy, powinien zawsze być określony przez nasze własne wartości a nie przez społeczne impozycje. Musimy zaangażować się w sensowne działania dla nas samych. W ten sposób znacznie chętniej angażujemy się w nasze projekty i robimy postępy w pożądanym przez nas tempie.

Bibliografia:

• Hayes, S.C. (2004). Terapia akceptacji i zaangażowania, relacyjna teoria ram i trzecia fala terapii behawioralnych i kognitywnych. Terapia behawioralna, 35, 639-665.
• Luciano, M.C. i Valdivia, M.S. (2006). Terapia akceptacji i zaangażowania (ACT). Podstawy, cechy i dowody. Artykuły psychologa, 27, 79-91.

Biblical Series III: God and the Hierarchy of Authority (Kwiecień 2024).