Uzależnienie: choroba lub zaburzenie uczenia się?
Kiedy mówimy o nałogach, nadal jesteśmy nieco utrudnieni przez moralną wizję, która wskazuje uzależnioną osobę jako samolubną, kłamcą i skłonną do popełniania zbrodni. Wierzymy, że w pewien sposób go szukał i nie zasługuje na pełne współczucia traktowanie .
W obliczu takiego podejścia, pełnego uprzedzeń, od wielu lat nałóg dodawany jest do listy chorób psychicznych, które należy leczyć w środowisku opieki zdrowotnej. Rozumie się, że mózg uzależnionego zastąpił swoje "naturalne" mechanizmy, substancje lub zewnętrzne zachowania, które sprawiają, że jest on całkowicie zależny. Musimy go "wyleczyć", aby jednostka mogła ponownie zintegrować się ze społeczeństwem. Ta druga opcja jest znacznie bardziej zgodna z tym, co wiemy o mózgu uzależnionym.
Jednak przejście między tymi dwiema koncepcjami nie zostało zakończone, i w pewnym sensie są one splecione w czasie, jak w programach 12-etapowych, tych, które zapewniają wspólnoty religijne lub oportunistycznych guru z cudownymi ziołami. Coraz więcej różnych koncepcji nabiera siły, w których charakter uzależnienia wiąże się z problemem uczenia się .
Generowanie zależności przez uczenie się
Konsensus osiągnięty przez społeczność naukową jest taki, że uzależnienie wiąże się ze zniekształconymi systemami uczenia się, w których przyjemność jest zawyżona, ryzyko jest niedoceniane, a uczenie się nie powiedzie po powtórzeniu błędów. Uzależnienie zmienia nieprzytomny mózg, aby przewidzieć nadmierny poziom przyjemności lub zmniejszenie bólu (gdy zależność jest skonsolidowana).
To, co wiemy o uzależnieniu, zmieniło się z biegiem czasu. Sposób, w jaki uzależniony jest od narkotyków lub zachoruje psychicznie, jest niejasny.
W rzeczywistości raport Biura ONZ ds. Kontroli Narkotyków i Przestępczości (UNODC) stwierdza, że tylko 10% konsumentów ma problemy z tymi substancjami , To prawda, że wydaje się to intuicyjne, ponieważ gdyby wszystkie osoby, które deklarują spożycie alkoholu i narkotyków, zostaną uzależnione, liczba pacjentów, którzy przyjadą do ośrodków leczenia, zwiększy się wykładniczo.
Zapominamy o całym procesie uczenia się, który powoduje, że jednostka stopniowo zastępuje swoje zainteresowania i uczucia nałogiem. W ten sposób, na szczęście, wiele osób odkrywa lub uczy się wielu innych doświadczeń o wiele bardziej satysfakcjonujących niż konsumpcja substancji. Nasze zainteresowania, od psychologii, koncentrują się na tych, którzy pomimo faktu, że istnieją inne, bardziej atrakcyjne nagrody i pomimo szkód spowodowanych przez ich uzależnienie, utrzymują się w swoim zachowaniu, osiągając zależność.
Neurobiologia nałogów
Mówimy o zaburzeniu opartym na funkcjonowaniu mózgu , że u ludzi uzależnionych działa nienormalnie. Ale nie jest to nieodwracalna choroba zwyrodnieniowa; przynajmniej nie w większości przypadków. Jest to problem uczenia się, który zmienia sposób działania mózgu, zmieniając jego połączenia poprzez nowe mechanizmy nagrody, motywacji i karania. Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń uczenia się, w całym naszym procesie ewolucyjnym ma również wpływ genetyka i środowisko.
Jak stwierdziła Maia Szalavitz, w swojej książce Unbroken Brain "nauka badała związek między procesami uczenia się i uzależnieniami, starając się rozpoznać, które obszary mózgu są powiązane z uzależnieniem i w jaki sposób. Badania te pokazują, w jaki sposób uzależnienie zmienia interakcję pomiędzy środkowymi regionami mózgu, takimi jak brzuszna tegmentum i jądro półleżowe, które są powiązane z motywacją i przyjemnością, a także częściami kory przedczołowej, które pomagają w podejmowaniu decyzji i ustalaniu priorytetów. "
Jedną z funkcji tych systemów, zwanych dopaminergikami, jest wpływanie na decyzje, które podejmujemy, przekształcanie ich w nagrody, jeśli to konieczne, zwiększanie ich postrzeganej wartości, powodując oczekiwania na ich temat. Dopamina, chemiczny przekaźnik przyjemności w naszym mózgu, odpowiada do podstawowych nagród, takich jak jedzenie, woda lub seks. Ale także drugorzędne nagrody, takie jak pieniądze. W tym ostatnim przypadku nasze oczekiwania odgrywają ważną rolę w reakcji mózgu na bodźce. Uzależnienie pozwala nam nauczyć się, że jeśli kontynuujemy, na przykład, zakłady, prawdopodobieństwo wygranej wzrasta , Istnieje przypadkowe negatywne wzmocnienie, w którym pomimo prawie nigdy nie uzyskania oczekiwanej nagrody, zachowanie (zakłady) jest skonsolidowane. Pomimo utraty dużo pieniędzy.
Mózg zmieniony przez lek
U osób bez uzależnienia sygnał dopaminy jest używany do aktualizacji wartości przypisanej do różnych działań, co powoduje wybór i naukę. Dowiesz się, kiedy wydarzy się coś nieoczekiwanego.Nic nie skupia się bardziej niż zaskoczenie. Uczymy się metodą prób i błędów.
W przypadku uzależnienia ten proces uczenia się ulega zmianie , Sygnały otaczające uzależniające doświadczenie są zawyżone, powodując, że systemy dopaminergiczne przypisują nadmierną wartość otaczającym kontekstom. W dalszym ciągu uwalnia dopaminę poprzez sztuczny sygnał, który na przykład wytwarza substancje psychoaktywne.
Powoduje to nieproporcjonalne pragnienie leku, pragnienie konsumpcji, które wykracza daleko poza przyjemność i ulgę w bólu, które mogą w rzeczywistości wytworzyć. Podsumowując, dzięki zniekształceniu systemu oceny osób uzależnionych ich zależność wydaje się zwiększać pożądanie bez zwiększania zadowolenia z przedmiotu uzależnienia.
Jako osobnicy i jako gatunek, to właśnie te systemy mózgowe wskazują nam, co jest dla nas ważne, a co nie , związane z karmieniem, reprodukcją i naszym przetrwaniem. Uzależnienie zniekształca te kluczowe cele, zastępując je celami takimi jak narkotyki, hazard, seks, a nawet pieniądze. Jest to w istocie zachowanie autodestruktywne. Moglibyśmy porównać to z silnikiem samochodu, do którego degradujemy, krok po kroku, jego paliwem, na przykład z wodą. Samochód będzie szedł coraz trudniej i nikt nie zrozumie, dlaczego nadal dodajemy zafałszowaną benzynę.
Zrozumienie kontekstu uzależnienia
Jeśli uzależniony mózg, charakteryzujący się skupieniem na źródle prostej satysfakcji, dodajemy na przykład presję społeczną na używanie narkotyków lub stosowanie leków, które pomagają nam regulować nasze emocje lub nasze niedostatki afektywne, zrozumiemy, jak , krok po kroku, osoba uzależniona jest w niej uwięziona. To twoje życie, w pewnym sensie, twoja strefa komfortu. Jakkolwiek straszne może nam się wydawać z zewnątrz.
Aby zrozumieć wszystkie rodzaje zachowań autodestruktywnych, potrzebujemy szerszej koncepcji niż zwykłej idei, że narkotyki uzależniają. Uzależnienie to sposób na odniesienie się do środowiska i osób, które go zamieszkują. Jest to odpowiedź na doświadczenie, które ludzie otrzymują z działania lub obiektu. Pochłania je, ponieważ daje im serię podstawowych i niezbędnych nagród emocjonalnych , chociaż to z biegiem czasu niszczy twoje życie.
Istnieje sześć kryteriów, według których możemy zdefiniować uzależnienie.
1. Jest potężny i pochłania nasze myśli i uczucia
2. Zapewnia istotne odczucia i emocje (takie jak dobre samopoczucie lub brak zmartwień i bólu)
3. Wytwarzaj te uczucia tymczasowo, podczas gdy doświadczenie trwa.
4. Pogarsza inne zobowiązania, implikacje lub zadośćuczynienia
5. Jest przewidywalny i niezawodny
6. Przez coraz mniej życia bez nałogów ludzie są zmuszeni, w pewien sposób, do powrotu do uzależniającego doświadczenia, jako jedynej formy satysfakcji.
Jest to, jak widać, pełnowymiarowy proces uczenia się. Y zrozumienie uzależnienia z tej perspektywy bardzo wiele zmienia , oprócz znacznej modyfikacji podejścia do interwencji zdrowotnej.
Odwracanie procesu uczenia się
W żadnym przypadku nie rozważamy, aby na przykład narkoman nie mógł stać się pacjentem z podwójnym zaburzeniem. Zdarza się, czasami. Powiedzmy, że mózg został pirachem tak bardzo, że nie jest już możliwe ponowne zainstalowanie oryginalnego systemu operacyjnego. Ale dopóki tu nie dojdziesz, Narkoman podróżuje wspaniałą ścieżką, gdzie można modyfikować uczenie się i utrwalanie nowych dróg w jego mózgu .
Dlatego też, mimo że skok od wady do choroby był ważnym postępem w radzeniu sobie z nałogiem, leczenie wszystkich osób zażywających narkotyki lub uzależnionych od pewnych zachowań jako pacjentów może mieć odwrotny skutek. Aby leczyć zaburzenia uczenia się, takie jak fobia, niezbędne jest aktywne uczestnictwo osoby. Istotne jest również, aby wiedzieć szczegółowo, w jaki sposób zaburzenie wystąpiło w celu jego dezaktywacji.
To samo dotyczy psychologicznego leczenia uzależnienia. Mamy przed sobą osobę, która musi zastąpić szkodliwe zachowanie innym, które nie jest. I za to Konieczne jest, abyś był zaangażowany w to od samego początku .
Klasyczne podejście sanitarne, gdy klasyfikuje wszystkich uzależnionych jako chorych, nie potrzebuje współpracy tego samego, przynajmniej na początku. W przypadku, na przykład, uzależnienia od narkotyków, pacjent jest proszony, aby nie walczył, aby mógł to zrobić, aby go odtruć.
Następnie przenieśliśmy się do rehabilitacji psychospołecznej, która jeszcze niedawno była uważana za dodatkową część leczenia. W pewnym sensie, do mózgu narkomana, mówimy mu, że rozwiązanie nadal pochodzi z zewnątrz i że dostarczymy mu więcej leków psychotropowych. Na szczęście ewoluowaliśmy w kierunku leczenia, które zajmuje się uzależnieniem jako zaburzeniem uczenia się z elementami biopsychospołecznymi, które mają co najmniej takie samo znaczenie.
Wniosek
Próbując zrozumieć, dlaczego dana osoba kontynuuje autodestrukcję, mimo że minęło dużo czasu od zniknięcia przyjemności spowodowanej przez jego uzależnienie, jest lepiej wyjaśnione jako neuroadaptacyjny proces uczenia się, niż oparty na klasycznym modelu choroby.
Jest to równoległy proces oduczania się i ponownego uczenia się, który wymaga aktywnego udziału osoby, aby zapewnić jej sukces , Jeśli nie, w pewien sposób odtwarzamy to, co myśli uzależniony mózg: że istnieje zewnętrzne i szybkie rozwiązanie jego niewygody.
Implikacje tego nowego podejścia do leczenia są głębokie. Jeśli uzależnienie jest jak nieodwzajemniona miłość, w takim przypadku firma i zmiany w relacyjnej dynamice są bardziej efektywnym podejściem niż kara. Zabiegi, które podkreślają protagonizm osoby uzależnionej w ich odzyskiwaniu, takie jak terapia poznawcza, z ważnym elementem motywacyjnym lub najnowsze, oparte na uważności, działają znacznie lepiej niż tradycyjne rehabilitacje, w których im się mówi. pacjenci, którzy nie mają kontroli nad swoim nałogiem.
Krótko mówiąc, jeśli wiemy od dawna, że tylko kilka osób, które grają, spożywają alkohol lub narkotyki, uzależniają się, Czy nie czas, abyśmy zastanowili się nad tym, dlaczego tak się dzieje i abyśmy odeszli od podejścia maksymalistycznego? Ważniejsze jest wiedzieć, co chroni tych ludzi, aż do ich wyeliminowania z łatwych rozwiązań uzależnień. Dzięki temu opracujemy lepsze programy profilaktyczne i pomożemy nam zrozumieć, gdzie powinniśmy kierować procesami leczenia.
