Adelfopoiesis: średniowieczny związek ludzi tej samej płci
3 czerwca 2005 r. Został zalegalizowany związek małżeński osób tej samej płci w Hiszpanii, po zmianie kodeksu cywilnego na mocy ustawy 13/2005 z 1 lipca. Chociaż prawa istniały wcześniej w niektórych autonomicznych wspólnotach, które dopuszczały de facto związek, to od tego dnia tak pary homoseksualne i lesbijskie mogłyby uzyskać prawnie uznane małżeństwo , to jest historyczny kamień milowy w naszym kraju.
Jednak pomimo prześladowań, których doświadczyła ludność homoseksualna w historii, nie jest to pierwszy rodzaj związku między ludźmi tej samej płci, który istniał.
Od czasów starożytnych znane były różne typy związków między dwoma mężczyznami lub dwiema kobietami (ta pierwsza jest bardziej powszechna), jak na przykład w Chinach czy starożytnym Rzymie. I nawet w czasach, kiedy homoseksualizm był źle brany pod uwagę i bardziej prześladowany, jak w średniowieczu, możemy znaleźć tego typu powiązania. Jest to adelphopoiesis lub adelphopoiesis , W tym artykule porozmawiamy o tym ciekawym rytuale.
- Powiązany artykuł: "Poligamia: jaki jest ten rodzaj małżeństwa?"
Adelfopoeza
Adephopoezja oznacza rodzaj związku uznanego i praktykowanego przez Kościół, w którym przyłączyli się zarówno religijnie jak i prawnie do dwóch osób tej samej płci , Zwykle byli to dwaj mężczyźni, choć zdarzają się również przypadki kobiet, które praktykowały ten typ związku.
Związek ten naraził obie strony na dbanie o siebie nawzajem, dzielenie się dobrami, miejscami pracy i zadaniami, a nawet z rodziną (w taki sposób, że nawet przed śmiercią drugiego pozostały związane z rodziną partnera). Jak na tradycyjnym weselu, wierność i wieczny związek były obietnicą aż do śmierci , Adephopoezja pozwalała nam dzielić się dobrami, mieszkać razem, łączyć rodziny, dziedziczyć własność, a nawet możliwość pogrzebania razem.
Z technicznego punktu widzenia pierwotnym celem adelfopozy nie było uszczelnienie związku typu romantycznego, ale raczej odniesienie się do rodzaju adopcji lub legalnego twinningu (w rzeczywistości jest on znany po łacinie jako fraternitas iurata lub ordo ad fratres faciendum) , Jest tak w przypadku bardzo głębokich przyjaźni, pewnych relacji nauczyciela i ucznia lub towarzyszy broni (miłość raczej amiczna, a nie romantyczna). Podobnie, nie rozważano istnienia cielesnego spełnienia coś, co potwierdzało małżeństwa tamtych czasów.
Nie ulega jednak wątpliwości, że w rzeczywistości ma pary osób tej samej płci, które kochają się wzajemnie w sposób romantyczny i erotyczny, aby uzyskać związek prawny.
- Może jesteś zainteresowany: "7 mitów romantycznej miłości"
Zrobione w czasie
Rytuał ten był utrzymywany w średniowieczu aż do praktycznie współczesnego wieku , mimo że nie był praktykowany często. Chociaż nie było to zbyt powszechne i wydaje się, że praktykowane było więcej na ziemiach wschodnich, prawdą jest, że był to odprawiany rytuał, uznany i zatwierdzony przez Kościół, a nawet święci go praktykowali, będąc przykładem tego świętego, Cosme i Damiana.
Nie wiadomo dokładnie, dlaczego ten rytuał został zatrzymany, chociaż możliwe wytłumaczenie można przypisać reakcji przeciwnej do związku między ludźmi, którzy czuli romantyczną i seksualną atrakcję w stosunku do osób tej samej płci.
Rytuał
Akt i święta, o których mowa, były podobne do tych zawartych we ślubie. Umawiające się strony spotkały się ze swoimi rodzinami w kościele , a rytuał przebiegał w następujący sposób:
Obie partie ustawiono przed ołtarzem naprzeciwko krzyża, kładąc najstarszych z obu po lewej stronie. Następnie kapłan (choć w niektórych przypadkach nie był konieczny, będąc jedynie niezbędnym do poinformowania społeczności) wydał różne liturgie związane z tolerancją, miłością i szacunkiem, po czym i przed mównicą modlił się, aby ich związek był kochany.
Potem obie strony byli zajęci przed ołtarzem, wiążąc oba razem paskiem (oba w tym samym). Śluby zostały ogłoszone, otrzymały komunię tego samego pucharu, a ceremonia zakończyła się pocałunkami obu stron. Następnie wydarzenie zostało ogłoszone w społeczeństwie.
Interes braterski czy romantyczny?
Adelfopoeza jest postrzegana jako prekursor małżeństwa między parami tej samej płci , co jest rytuałem uznanym przez establishment kościelny, doprowadziło do konfrontacji różnych stanowisk w tej sprawie.W rzeczywistości autorzy tacy jak Boswell bronią tego, że homoseksualizm został zaakceptowany przez Kościół w Europie aż do XIII wieku, tłumacząc ten rytuał za jego przykład.
Inne krytyczne głosy sprzeciwiają się temu stwierdzeniu, ściśle dostosowując się do tego, że instytucja kościelna dawała w tym czasie tego typu związki jako przysięgę lojalności i braterstwa bez jakichkolwiek romantycznych lub seksualnych konotacji.
W każdym razie, chociaż adelfopoeza nie był postrzegany jako element, w którym miała miejsce erotyczna i romantyczna miłość jego pojawienie się implikuje możliwość przeprowadzenia unii tego typu, będąc czymś, co może prowadzić do myślenia o mentalnym otwarciu w tym aspekcie, które później byłoby utracone na przestrzeni wieków.
Bibliografia:
- Boswell, J. (1996). Małżeństwo podobieństwa: związki między osobami tej samej płci w przednowoczesnej Europie. Barcelona: Wydawnictwa Muchnik.
- Florenski, P. (1914). Kolumna i fundament Prawdy. Prawosławna próba teodycka w dwunastu listach.
