Anatidaefobia: fobia żartowa związana z kaczkami, które na nas patrzą
Istnieje wiele bodźców i sytuacji na świecie, które mogą generować strach. Fakt posiadania go jest w większości przypadków adaptacyjny, ponieważ jest to emocja, która wywołuje u nas aktywne reakcje, aby stawić czoła możliwemu zagrożeniu lub uciec przed nim, pozwalając na przeżycie i przystosowanie się do sytuacji.
Czasami jednak reakcja paniki, którą można doświadczyć przed bodźcem, jest nadmierna w porównaniu do zagrożenia, które zakłada bodziec, lub bodziec, o którym mowa, nie stanowi żadnego zagrożenia dla badanego podmiotu. To właśnie dzieje się z pacjentami cierpiącymi na fobie. Wśród nich są takie, które są bardziej zrozumiałe niż inne, które czasem można uznać społecznie za rzadkie lub ekstrawaganckie. W rzeczywistości fikcyjne fobie zostały opracowane w celu stworzenia komicznego kontrapunktu dla tego typu patologii.
Przykładem tego ostatniego jest anatidaefobia: strach przed byciem obserwowanym przez kaczkę , Ta koncepcja daje nam możliwość rozróżnienia między prawdopodobnymi i nieprawdopodobnymi fobiami. I że niektóre z tych zaburzeń lękowych są tak specyficzne, że wydają się czystą fikcją.
- Powiązany artykuł: "Rodzaje fobii: badanie zaburzeń strachu"
Co to jest anatidaefobia?
Termin "anatidaefobia" odnosi się do fikcyjna specyficzna fobia gromadzi z jednej strony cechy charakterystyczne dla tej fobii, specyficznej dla zwierząt, a z drugiej sytuacyjnej. Mówiąc konkretnie, mówimy o lęku przed obserwowaniem przez kaczkę.
Jako specyficzna fobia (kłamstw) zakłada istnienie paniki i lęku przed bodźcem lub rodzajem konkretnej stymulacji, powodując ekspozycję na bodziec lub myśl, że będzie to bardzo wysoki poziom lęku. Ten lęk może wywoływać różne objawy fizjologiczne, takie jak ból głowy, nadciśnienie, przyspieszenie serca i rytm oddechowy, pocenie się, omdlenie lub nawet lęk. Ponadto, aby uniknąć tych wrażeń podmiot, który cierpi, zwykle ucieka lub wykonuje zachowania unikowe lub znieść bardzo duży dyskomfort.
W przypadku, który dotyczy nas, anatidaefobia, określenie, które ją identyfikuje, zostało wymyślone przez karykaturzystę .
Domniemana afektacja, która generuje anatidaefobię, może być zmienna. Większość ludzi ma niewielki kontakt z tymi ptakami, zwykle ich nie ma, co sprawia, że trudno jest wywołać wielkie trudności, poza unikaniem parków, stawów i jezior. Jednak ten lęk pojawiłby się, gdy obserwowały go ptaki, coś, co obejmowałoby możliwość bycia obserwowanym bez zauważenia tego. Z tego powodu byłoby możliwe, by zachowania unikowe pojawiały się nawet w mniej oczywistych miejscach , takich jak ulica (to ptak z możliwością latania mimo wszystko). Oprócz tego może generować problemy relacyjne, wynikające z możliwego ośmieszenia ich strachu.
A teraz ... co to właściwie jest, co sprawia, że ta fobia jest żartem, w przeciwieństwie do innych prawdziwych fobii, które wydają się tak absurdalne? Klucz leży w jego możliwych przyczynach.
- Może jesteś zainteresowany: "Rodzaje zaburzeń lękowych i ich cechy"
Przyczyny
Przyczyny istnienia różnych fobii były przedmiotem dyskusji naukowej na przestrzeni dziejów, opracowując różne perspektywy teoretyczne i modele w tym zakresie.
Wśród nich znajdzie się, w przypadku fobii zwierzęcych i sytuacyjnych, teoria przygotowania Seligmana , Autor uważał, że możliwe wyjaśnienie fobii wiązałoby się z dziedziczeniem, ponieważ nasi przodkowie nauczyliby się i przekazywali skłonność do reagowania ze strachem na bodźce, które zagrażały ich przetrwaniu, jak ma to miejsce w przypadku pająków i skorpionów, a nawet jakiegoś rodzaju ptak
W tym sensie rzucanie wyobraźni, fobia, która nas zajmuje, może mieć częściowo ewolucyjny sens: kaczki są latającymi zwierzętami, które można porównać do ptaków drapieżnych, które są zdolne do prześladowania nas z góry. Jednak rzeczywistość jest taka nie ma sensu rozwijanie wrodzonego psychologicznego mechanizmu tego stylu , Po pierwsze dlatego, że ptaki drapieżne nie polują ani nie polowały na ludzi (z możliwym wyjątkiem orła Haasta, teraz wymarłego). Po drugie, ponieważ nawet gdyby istniały ptaki, które stanowiłyby zagrożenie, musiałoby to być bardzo ważne, aby kompensacja była zawsze czujna na wypadek, gdyby ptak nas obserwował. I po trzecie, ponieważ nie ma sensu rozwijać tego strachu tylko w przypadku kaczek, a nie w przypadku innych ptaków mięsożernych.
Kolejną z wielkich perspektyw branych pod uwagę przy nabywaniu fobii jest uczenie się i internalizacja lęku przed konkretnym bodźcem.Jest to możliwe na przykład w obliczu doświadczenia lub wizualizacji awersyjnego doświadczenia, zwłaszcza jeśli ma ono miejsce w dzieciństwie. W anatidaefobii może się zdarzyć że w dzieciństwie kaczka zaatakowałaby nas w pewnym momencie , po obserwowaniu nas, i że wiążemy jego obserwację z bólem lub strachem odczuwanym podczas ataku. Inną opcją mogą być osoby, które zostały upokorzone lub wykonane lub doznały aktu, który ich zawstydza, w obecności tych zwierząt. Jest to jednak mało prawdopodobne, aby stworzyć absurdalną etykietę diagnostyczną.
Jakie zabiegi stosuje się w fobie?
Podobnie jak w przypadku innych fobii, najbardziej wskazane terapie w przypadku anatidaefobii, jeśli w ogóle, byłyby terapia ekspozycji lub systematyczna desensytyzacja , Terapia ta opiera się na stopniowym narażeniu na budzący lęk bodziec poprzez monitorowanie hierarchii rozwiniętej pomiędzy profesjonalistą a klientem, w taki sposób, że przedmiot stopniowo jest narażony na sytuacje, które wywołują lęk (zaczynając od tych, które generują średni lęk). aby iść naprzód krok po kroku).
W przypadku, który nas dotyczy, można na przykład uwzględnić przedmioty, takie jak zbliżanie się do parku, chodzenie na farmę, obserwowanie kaczki w różnych odległościach i pod nadzorem, a następnie bez nadzoru, a później z włączeniem większej liczby ptaków. Jest to jednak przykład, w zależności od danej hierarchii bodźców dostarczonych przez pacjenta lub opracowanych wspólnie z profesjonalistą.
Pomocna jest również restrukturyzacja poznawcza modyfikować dysfunkcjonalne przekonania na temat tych ptaków lub co może wiązać się z obserwowaniem przez nie. Również techniki ekspresyjne mogą być przydatne, aby pomóc osobom dotkniętym chorobą uwolnić się i wyrazić swój dyskomfort. Na koniec zdecydowanie zaleca się techniki relaksacyjne w celu obniżenia poziomu aktywacji, aw skrajnych przypadkach można zastosować leczenie farmakologiczne.
