Angrofobia (strach przed gniewem): objawy, przyczyny i leczenie
Słowo angrofobia odnosi się do nadmiernego lęku przed gniewem , Jest to lęk przed złością innych, a także przed lękiem, który się denerwuje lub jest postrzegany jako "gniewna" osoba. Chociaż jest to zjawisko, które nie zostało zbadane przez psychopatologię, jest to termin, który jest używany z pewną częstotliwością w języku potocznym, co sprawia, że warto go przeglądać.
Zobaczymy dalej, czym jest angrofobia, a także niektóre hipotezy dotyczące jej przyczyn i konsekwencji.
- Powiązany artykuł: "Rodzaje fobii: badanie zaburzeń strachu"
Czym jest angrofobia?
Jak sama nazwa wskazuje, angrofobia jest irracjonalnym lub nadmiernym lękiem przed gniewem. Jest to z jednej strony strach przed złością. Oznacza to Obawia się odczuwania gniewu, złości, irytacji lub niechęć do jednej lub kilku osób. Z drugiej strony jest to strach, że inni ludzie odczuwają te uczucia wobec siebie.
Będąc fobią, możemy powiedzieć, że powstaje irracjonalny strach, który ją charakteryzuje połączenie zewnętrznych czynników stresogennych mogą być obiektywnie szkodliwe lub nie; z pewnym osobistym schematem radzenia sobie ze wspomnianymi zdarzeniami.
Chociaż nie wszystkie przypadki występują, fobie mogą generować klinicznie znaczący dyskomfort, to znaczy mogą wpływać na sposób, w jaki osoba wykonuje codzienne czynności. Jeśli jest to fobia emocji gniewu, najprawdopodobniej, jeśli wystąpi ten dyskomfort, wpłynie to na sposób, w jaki dana osoba się z nią wiąże.
Oznacza to, że podczas gniewu jest jedną z podstawowych emocji i jest obecna w najbardziej codziennych interakcjach , osoba obawiająca się takich emocji może mieć trudności z nawiązaniem i utrzymaniem więzi międzyludzkich. Z tego samego powodu można go uznać za rodzaj fobii społecznej.
Ta fobia, jak już powiedzieliśmy, nie jest chorobą ani obrazem klinicznym, który jest uznany za taki przez specjalistów. Jest to termin, który jest częścią języka potocznego i który jest bardziej używany w narracji literackiej, aby wyrazić lęk przed gniewem, a także jego konsekwencje.
Dlaczego boi się gniewu?
Gniew jest emocją tradycyjnie badaną i analizowaną jako "negatywna emocja". Z jednej strony została skatalogowana jako taka ze względu na powiązanie z sytuacjami konfliktu obejmującymi serię fizyczne dolegliwości, od zwiększonego przepływu krwi po zwiększoną częstość akcji serca oraz obecność znacznej ilości energii, która czasami może być skierowana agresywnie lub gwałtownie.
Z powyższego wynika, że stworzyliśmy całą serię reguł dotyczących tego, kto, kiedy, jak i gdzie należy się złościć, w jakich okolicznościach lub w kierunku tego, kim ludzie nie są.
- Może jesteś zainteresowany: "Jak kontrolować złość: 7 praktycznych wskazówek"
Sprzeczna socjalizacja gniewu
Socjalizacja, z powodu której wielu ludzi przeszło przez gniew, była po to, aby ją powstrzymać, lub w każdym razie, wymień go na spokoj, kontrolę, ulgę, przerwy lub minimalizując sytuacje, w których się rozgniewał. Nawet poprzednio zdarzyło się przez skatalogowanie "głupców", gdy się rozgniewał. Od młodych ludzi jesteśmy pytani, z jednej strony, o unikanie przeżywania gniewu, albo przynajmniej o to, by nie wyrażali swojej ekspresji; az drugiej strony żądamy czegoś przeciwnego: wyrażajmy to, ponieważ jest to najlepszy sposób właściwego channelowania (Renata-Franco i Sánchez Aragón, 2010).
Emocjonalna edukacja w kierunku gniewu była sprzeczna, co często stanowi część rodziny i szkoły, mediów i naukowych teorii dotyczących emocji. Tak więc, kultura strachu przed negatywnymi emocjami, takimi jak gniew, została wygenerowana i uogólniona przez ideę, że ta ostatnia może przeszkodzić nam zarówno w osiągnięciu szczęścia, jak iw osiąganiu osobistych celów, takich jak interakcja i wypełnianie obowiązku bycia społecznym. ,
Od odrzucenia do strachu przed "negatywnymi emocjami"
Jeśli pójdziemy trochę dalej i jesteśmy bardziej konkretni w tej kwestii, widzimy, że w rzeczywistości istnieją pewne profile osób, którym historycznie i społecznie pozwolono odczuwać lub wyrażać swój gniew w określony sposób; i istnieją inne profile osób, którym odmówiono tych samych formularzy. Na przykład eksternalizowany gniew w postaci fizycznej agresji lub wysoko brzmiących słów może być bardziej akceptowany społecznie w męskości niż w kobiecości.
W obliczu takiej reakcji ludzie mogą otrzymać reprymendy i odrzucenia. W rzeczywistości często używa się przymiotnika "zły" lub "zły", aby mówić o pewnych ludziach i uzasadnić kilka intencji życia z nimi.To pytanie jest jednym z tych, które mogą wywołać postępujący strach przed gniewem i odrzucenie tej emocji, która wywołuje irracjonalne lęki.
W tym sensie angrofobia może objawiać się na różne sposoby u różnych ludzi: niektórzy mogą obawiać się, że będą postrzegani jako źli, i społecznie odrzucone dzięki tej percepcji ; i inni, mogą bać się uwolnienia gniewu innych ludzi. Konsekwencją w każdym przypadku może być uniknięcie wyrażania opinii, myśli lub zachowań, które wynikają z lęku przed byciem postrzeganym jako ludzie, którzy łatwo się gniewają lub z obawy, że inni się na nich złości.
Leczenie irracjonalnego strachu przed gniewem
Po doświadczeniu sprzecznej edukacji emocjonalnej na temat negatywnych emocji, takich jak gniew, i bez wzmocnienia solidnych schematów radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych, które mogą wywołać takie emocje, oczekuje się, że niektórzy ludzie będą się rozwijać nadmierna potrzeba unikania gniewu we wszystkich jego wyrażeniach .
Tak jak to ma miejsce, gdy jakakolwiek potrzeba nadmiernie się rozwija, ekspozycja na zdarzenie, które powoduje stres (w tym przypadku gniew), może powodować znaczące dyskomfort, począwszy od stanów stresu lub lęku, a także ich korelacji fizycznych, do Obsesyjne myśli i wycofanie zachowań, które chronią przed postrzeganym ryzykownym wydarzeniem.
Dlatego jednym ze sposobów zapobiegania angrofobii jest przeanalizuj składniki, które otaczają taki irracjonalny strach i pracować nad pogodzeniem, poza sprzecznością, edukacji emocjonalnej prawdziwie zorientowanej na asertywność. Konieczna jest współpraca ze specjalistami w zakresie zdrowia psychicznego, aby poprowadzić ten proces przez psychoterapię.
Bibliografia:
- Retana-Franco, B. and Sánchez-Aragón, R. (2010). Śledzenie przeszłości ... sposoby regulowania szczęścia, smutku, miłości, gniewu i strachu. Universitas Psychologica, 9 (1): 179-197.
