Anosognozja: kiedy nie dostrzegamy naszych zaburzeń

Marzec 29, 2024

"Pedro doznał urazu miesiąc temu. Z powodu tego incydentu sercowo-naczyniowego doznał hemiplegii, która pozostawiła po lewej stronie jego ciała sparaliżowane, niezdolne do poruszania kończynami. Podczas zaplanowanej wizyty u swojego lekarza wykonuje pełny skan, wyjaśniając, że Pedro nadal nie może poruszyć lewą ręką i nogą. Jednak Pedro wskazuje, że nie ma żadnych problemów fizycznych i że porusza się normalnie, wskazując z całkowitym przekonaniem, że faktycznie podczas eksploracji wykonuje wszystkie ruchy, które zostały poprawnie wskazane. "

Ten przypadek odzwierciedla przekonanie Piotra, że jego ręka porusza się normalnie, jest wyraźna różnica między tym, co on uważa, a tym, co robi. Mamy do czynienia z przypadkiem zjawiska znanego jako anosognozja .

Czym jest anosognozja?

Rozumiemy, że anosognozja jest specjalnym podtypem agnozji, w której pacjent nie jest w stanie rozpoznać istnienia deficytu w funkcjonowaniu, chociaż może to być oczywiste dla innych. Jest to brak świadomości choroby ograniczonej do rozpoznania własnego deficytu, który może być tą samą osobą zdolną do wykrycia tego samego problemu u innych ludzi.

Anosognozja nie jest sama w sobie zaburzeniem, ale jest skatalogowana jako objaw, ponieważ wydaje się tylko związane z istnieniem zaburzenia i informuje nas o jego istnieniu .

Chociaż badanie anozognozji w zakresie leczenia hemiplegii jest bardzo częste, anosognozja nie ogranicza się do tego zaburzenia, ale może pochodzić z dużej liczby zmian w mózgu, które nie muszą być związane wyłącznie z problemem system motoryczny, ale także percepcyjny (typowe jest obserwowanie jego obecności u pacjentów ze ślepotą korową) lub inne zaburzenia, w tym zaburzenia psychiczne.

Wykryj anosognozję

W celu zdiagnozowania anosognozji konieczne jest, oprócz braku wiedzy o deficycie, zaprzeczenie przez pacjenta, fakt, że deficyt jest widoczny w ocenie neuropsychologicznej, że jest uznawany przez krewnych i krewnych oraz że zakłada klinicznie istotną ingerencję w życie pacjenta.

Oceniając to zjawisko należy wziąć pod uwagę, że konieczne jest rozróżnienie, kiedy pacjent rzeczywiście wykazuje anosognozję, a kiedy zaprzecza swoim problemom jako strategia radzenia sobie ze swoją stratą. Pomimo tego powikłania, stworzono specjalne instrumenty oceny w celu oceny anosognozji w którym wymaga się oceny zdolności i trudności w realizacji konkretnych zadań.

Anosognozja nie jest zjawiskiem typu "wszystko albo nic", może obserwować przypadki, w których zaburzenie nie jest rozpoznawane w dowolnym momencie, ale także inne, w których pacjenci rozpoznają istnienie problemu po tym, gdy udowodniono, że mają deficyty.

Dlaczego jest produkowany?

Odkąd to zjawisko zostało nazwane anosognozją przez Babińskiego w 1914 roku, Podjęto próbę wyjaśnienia, dlaczego występuje ten objaw , mając wiele teorii na ten temat. Propozycje wyjaśniające są różne, koncentrując się na istnieniu problemów neurologicznych lub neuropsychologicznych.

Przykładem tego jest teoria zwana Dysocjacyjne interakcje i świadome doświadczenie Schachtera, zgodnie z którym zachodzi interakcja między systemami odpowiedzialnymi za świadome odczuwanie a systemami odpowiedzialnymi za funkcję deficytu, które w obliczu urazu lub nieprawidłowego działania przestałyby prawidłowo integrować informacje, tworząc świadome doświadczenie działania lub funkcjonalności gdy nie jest podany z systemu, którego dotyczy luka.

Pomimo tych ogólników, specyficzna przyczyna anosognozji będzie zależeć od rodzaju i lokalizacji zmiany i problem, który go powoduje.

Niektóre obrazy, w których jest produkowany

Jak już wspomniano, anosognozja jest objawem występującym w bardzo różnorodnych problemach. Niektóre z nich są następujące:

1. Hemiplegia

Jednym z zaburzeń, w których jego pojawienie się jest częstsze , W takich przypadkach pacjent zwykle uważa, że wykonuje ruchy, których nie wykonuje, aw rzeczywistości ma świadome doświadczenie w ich wykonywaniu.

2. Ślepota korowa

Wielu pacjentów, którzy zniszczyli obszar potyliczny mózgu lub połączenia między nim a drogami wzrokowymi (które uniemożliwiają percepcję wzrokową), twierdzą, że są w stanie widzieć normalnie, dokonując wyczerpujących opisów tego, co myślą, że wizualizują. Również w tych przypadkach dochodzi do anozognozji.

3. Boczne zaniedbanie

W tym zaburzeniu chociaż podmiot postrzega całość pola percepcyjnego, zaniedbuje lub nie uczestniczy w jednym z widocznych półpustów nie uczestnicząc w przeciwnej stronie półkuli, w której doznał urazu. Jest to wyraźnie widoczne, gdy proszony jest o wykonanie kopii rysunków: w takich przypadkach rysuje tylko jedną z połówek i "zapomina" o wypełnieniu drugiej części znajdującej się po drugiej stronie wyimaginowanej pionowej linii. W tym kontekście często zdarza się, że pacjent nie jest świadomy swojego problemu, przedstawiając anosognozję

4. Demencja

Chociaż w początkowych momentach demencji pacjent jest zwykle świadomy obecności ich różnych problemów, wiedza ta nie występuje we wszystkich przypadkach lub we wszystkich demencjach , Ponadto, wraz z postępem choroby i procesem zwyrodnieniowym kontynuuje swój bieg, osoba ma tendencję do zaprzestania bycia świadomym.

5. Schizofrenia

W niektórych podtypach schizofrenii, takich jak dezorganizacja i katatonizm, a zwłaszcza w ostrych fazach zaburzenia, pacjent często nie dostrzega obecności własnych trudności, jak na przykład w przypadku użycia zdezorganizowanego języka styczne, wykolejenia lub niespójności.

Inni

Oprócz ujawnionych tu osób występuje bardzo duża liczba zaburzeń psychicznych i neurologicznych, które stanowią anosognozję, będąc ważnym symptomem, który należy wziąć pod uwagę w leczeniu różnych problemów

Skutki tego objawu

Należy pamiętać, że obecność tego problemu może pociągać za sobą poważne niebezpieczeństwa.

Obecność anosognozji jest trudna, jeśli chodzi o leczenie lub rehabilitację z powodu zaburzenia, które je powoduje. Należy wziąć pod uwagę, że aby pacjent był zaangażowany w ich powrót do zdrowia, konieczne jest, aby byli do tego zmotywowani, co jest trudne, jeśli nie ma świadomości obecności symptomatologii. Dlatego pacjenci z anozognozą często nie doceniają, a nawet zaprzeczają potrzebie leczenia, utrudniając przestrzeganie ustalonych zaleceń.

Ponadto brak wiedzy na temat problemu może prowadzić do wykonania czynności, które mogą zagrozić jego integralności i / lub stron trzecich. Przykładem tego może być osoba z boczną heminegligencją (osoby, które uczestniczą tylko w hemifieldach, nie będąc w stanie zobaczyć lewej lub prawej strony rzeczy) lub z ślepotą korową, która naprawdę uważa, że ich zdolności są zachowane i funkcjonalne, że decydują Weź samochód i jedź.

Leczenie anosognozji

Samo leczenie anozognozji jest złożone , Zasadniczo objaw poprawia się wraz z leczeniem podstawowej przyczyny jego wystąpienia, czy to zaburzenia psychicznego, czy neurologicznego. Jednak na poziomie klinicznym stosuje się strategie konfrontacji.

W tym sensie konfrontacja z istnieniem deficytów musi być progresywna, stopniowo wprowadzając pojęcie jej istnienia. Ważne jest nie tylko dostrzeżenie deficytów, ale także trudności związanych z codziennym życiem.

Bibliografia:

Babinski, J. (1918). Anosognoza. Rev Neurol (Paryż). 31: 365-7.

Baños, R. and Perpiña, C. (2002). Eksploracja psychopatologiczna. Madryt: Synteza.

Belloch, A., Baños, R. and Perpiñá, C. (2008) Psychopatologia percepcji i wyobraźni. W A. Belloch, B. Sandín i F. Ramos (Eds.) Podręcznik psychopatologii (wydanie 2). Vol I. Madryt: McGraw Hill Interamericana

Bembibre, J. and Arnedo, M. (2012). Neuropsychologia grzbietowo-bocznej kory przedczołowej I. W: M. Arnedo, J. Bembibre i M. Triviño (coordin.), Neuropsychology: Through Clinical Cases (s. 177-188). Madryt: Wydawnictwo medyczne Panamericana.

Bisiach E, Vallar G, Perani D, Papagno C, Berti A (1986). Nieświadomość choroby następującej po zmianach w prawej półkuli: anozognozja w porażeniu połowiczym i anozognozja w przypadku hemopologii. Neuropsychologia 1986; 24 (4): 471-82.

Orfei, M.D. i in. (2007). Anosognozja w hemiplegii po udarze jest zjawiskiem wielostronnym: systematycznym przeglądem literatury. Brain, 130, 3075-3090.

Ownsworth, T. i Clare, L. (2006). Związek między deficytem świadomości a wynikiem rehabilitacji po nabytym urazie mózgu. Clinical Psychology Review, 26, 783-795.

Prigatano, G. P. (2009). Anosognozja: uwarunkowania kliniczne i etyczne. Current Opinion in Neurology, 22, 606-611.

Prigatano, G. (2010). Badanie anosognozji. Oxford University Press.

Schachter, D.L. (1992). Świadomość i świadomość w pamięci i amnezji: kwestie krytyczne. W The Neuropsychology of Consciousness. Milner i Rugg. Academic Press London