Terapia antygejowska: w ten sposób próbowała "wyleczyć" homoseksualizm
Koncepcja homoseksualizmu jako problemu moralnego lub biologicznego istniała w wielu społeczeństwach w historii. Szczególnie w tym zakresie chrześcijaństwo wywarło wielki wpływ na kraje europejskie i amerykańskie.
W XX wieku rozwój terapii psychologicznej został wykorzystany do modyfikacji zachowania i złagodzenia dyskomfortu u osób z "zaburzeniami" bardzo zróżnicowanymi. Obejmowały one to, co niektórzy eksperci nadal nazywają "homoseksualizmem egodystycznym", który miał być wyleczony poprzez reorientację impulsów seksualnych.
Chociaż "terapia antygejowska" narodziła się ze złą reputacją i nigdy go nie porzucił, do dnia dzisiejszego nadal jest praktykowany w otoczeniu kontrowersji.
- Powiązany artykuł: "5 mitów o homoseksualizmie zdemontowanych przez naukę"
Czym jest "terapia antygenowa"?
Terapia konwersji seksualnych jest praktyką pseudonaukową, to znaczy fałszywie stwierdza, że jej podejście opiera się na badaniach. Wiele badań zgłosiło brak skuteczności tej formy modyfikacji zachowania do tego stopnia, że w środowisku naukowym nie ma już prawdziwej debaty na ten temat.
Słabe wyniki terapii reorientacyjnej wynikają prawdopodobnie z faktu, że jego celem jest nie tylko modyfikacja nawyków behawioralnych czy behawioralnych, ale także impulsów o pochodzeniu biologicznym, trudnych do modyfikacji.
Podczas gdy dzisiaj najczęściej używane formy "terapii przeciw gejom" koncentrują się na rozmowach i wizualizacjach, zostały również użyte bardziej kontrowersyjne techniki, takie jak terapia awersyjna, elektrowstrząsy, a nawet lobotomia .
Najczęstsze jest to, że osoby homoseksualne, które zgadzają się poddać temu rodzajowi "leczenia", robią to z powodów moralnych, ponieważ uważają się za chore lub nienormalne i unikają społecznego odrzucenia, które otrzymują ze swojego otoczenia.
Najważniejszymi zwolennikami terapii seksualnego nawrócenia są chrześcijańskie grupy fundamentalistów, które poszukują innych, by przestrzegali zachowań, które uważają za etyczne, zwłaszcza członków ich wspólnoty religijnej.
- Powiązany artykuł: "Czym jest lobotomia iw jakim celu była ona praktykowana?"
Historia terapii konwersyjnej
W 1935 Zygmunt Freud odpowiedział na list kobiety, która poprosiła go o traktowanie swojego homoseksualnego syna, zaprzeczając, że ta orientacja jest chorobą i że można ją "wyleczyć". Według Freuda, wszystkie dzieci są biseksualne i rozwijają swoją ostateczną orientację seksualną w okresie dojrzewania, w zależności od tego, czy identyfikują się z matką, czy z ojcem.
Jednak popularyzacja modyfikacji zachowań od lat 60. sprzyjała pojawieniu się terapii, które można uznać za znane Reorientacja lub konwersja seksualna , Psychiatrzy i psychologowie tacy jak Edmund Bergler, Samuel Hadden, Irving Bieber, Joseph Nicolosi i Charles Socarides bronili skuteczności technik behawioralnych, aby zmienić homoseksualistów w heteroseksualistów.
Literatura naukowa wyraźnie zdyskredytowała terapię konwersyjną i odnotowała to zwiększone ryzyko izolacji, niepokoju, depresji i samobójstw , Podobnie aktywizm społeczny osiągnął, że homoseksualizm przestał być uważany za zaburzenie w drugim wydaniu Podręcznika diagnostyczno-statystycznego zaburzeń psychicznych (DSM-II), który pojawił się w 1968 roku.
Jednak w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-10) nadal obowiązuje diagnoza "Egodistyczna orientacja seksualna", która odnosi się do osób, które odczuwają dyskomfort z powodu swojej seksualności, a wiele z nich nadal jest praktykowanych. formy "terapii przeciw gejom", które zaprzeczają dowodom dostarczonym przez badania , zwłaszcza w obszarach religijnych lub w celu uzyskania korzyści ekonomicznych.
- Powiązany artykuł: "Terapie behawioralne: pierwsza, druga i trzecia fala"
Homoseksualizm jako parafilia
Terapia reorientacji na rzecz homoseksualizmu ma bliskie podobieństwo do terapii przeprowadzanych w parafilach. Termin ten obejmuje teraz ukierunkowanie impulsów seksualnych na zwierzęta, przedmioty lub zachowania, które dotyczą osób, które nie wyrażają na to zgody.
Tak więc zaburzenia parafiliczne obejmują pedofilię, bestialstwo, ekshibicjonizm , voyeuryzm lub frotteurizm, oprócz innych preferencji seksualnych, które mogą powodować dyskomfort u osoby, która ich odczuwa lub w innych, jak może się zdarzyć z sadyzmem.
To złe samopoczucie jest jednym z głównych kryteriów, które są dziś stosowane do uzasadnienia terapii konwersyjnej w przypadkach homoseksualizmu.Problem polega na tym, że problemy emocjonalne nie wynikają bezpośrednio z faktu, że są przyciągane do osób tej samej płci, ale z negatywnej koncepcji społecznej, która może istnieć w tym zakresie.
Sposób, w jaki ICD opisuje "egiptyczną orientację seksualną" jest bliższy tak zwanym "zaburzeniom tożsamości płciowej", wciąż obowiązującym w DSM. W obu przypadkach sama kategoria diagnostyczna ma działanie patologiczne i moralizowanie, ponieważ oddziela dyskomfort ze względu na seksualność lub tożsamość innych przyczyn, promując przystosowanie osoby do określonych norm społecznych i odbierając odpowiedzialność od środowiska.
Można powiedzieć, że diagnozowanie homoseksualizmu egiptycznego lub zaburzenia tożsamości płciowej byłoby podobne do tego w przypadku ofiar przemocy lub przemocy ze względu na płeć, podkreślając, że osoba ta jest chłopcem lub kobietą.
W jaki sposób "wyleczono" homoseksualizm?
Terapia konwersyjna nie jest zgodna z oficjalnymi wytycznymi, ponieważ nie jest uznawana przez stowarzyszenia psychologów i lekarzy. Żadna z tych metod nie okazała się skuteczna a większość jest w nieużywaniu.
Polecamy tym, którzy chcą dowiedzieć się więcej o terapii reorientacji seksualnej, aby obejrzeć serial telewizyjny Masters of Sex, gdzie niektóre z tych terapii są przedstawiane, a wizja homoseksualizmu w ogóle w kontekście narodzin terapii seksualnej w Stanach Zjednoczonych lat 50. i 60. XX wieku.
1. Terapia awersyjna
Ten rodzaj terapii polegał na przedstawieniu kary wraz z bodźcem, który miał przestać być atrakcyjny; w przypadku homoseksualizmu wykorzystano zdjęcia erotyczne z osobami tej samej płci.
Przyjęto, że kara, zazwyczaj substancje, które wywoływały nudności lub prądy elektryczne, byłyby że obrazy homoseksualne przestają prowokować podniecenie , W rzeczywistości terapia awersyjna tylko zwiększyła poczucie winy i strach przed ludźmi, którzy się do niej poddali.
2. Psychoterapia
W przeszłości niektórzy psychoanalityczni teoretycy twierdzili, że homoseksualizm było to spowodowane nieświadomymi konfliktami powstały w dzieciństwie i można je "wyleczyć" rozwiązując te konflikty poprzez psychoterapię.
Obecnie "terapia antygejowska" jest prowadzona głównie poprzez dialog, przynajmniej wtedy, gdy praktykuje się ją otwarcie. Niektórzy specjaliści z psychologii i religijnych ciał korzystają z poradnictwa skoncentrowanego na przekonaniu osoby do tłumienia swoich homoseksualnych impulsów.
- Powiązany artykuł: "Teoria nieświadomości Zygmunta Freuda (i nowe teorie)"
3. Rekondycjonowanie Masturbacja
Technika ta jest regularnie stosowana w leczeniu parafilii. Składa się z masturbacji używając ekscytujących bodźców które są uważane za niewystarczające (w przypadku terapii konwersyjnej, obrazy homoseksualne), ale kiedy osiągają orgazm, wizualizują bodźce, które mają być bardziej pożądane (osoby przeciwnej płci).
Zgodnie z zasadami uwarunkowań, heteroseksualne obrazy powinny stać się pożądane przy powtarzających się praktykach, a nowo opracowane przyciąganie do płci przeciwnej może zastąpić impulsy homoseksualne. Modernizacja masturbacji nie okazała się skuteczna jako terapia konwersyjna.
4. Terapia elektrowstrząsami
Terapia elektrowstrząsami polega na przekazywaniu prądów elektrycznych o niskiej intensywności do mózgu znieczulonej osoby w celu zmiany chemii mózgu w przypadkach, gdy inne formy leczenia są nieskuteczne.
Chociaż praktykowanie prawidłowo może być skuteczne w leczeniu niektórych oporne przypadki depresji , manię i schizofrenię nie tylko homoseksualizm nie "leczy", ale w czasie, gdy terapia konwersyjna była w modzie, elektrowstrząsy najczęściej powodowały skutki uboczne, takie jak utrata pamięci i złamanie kości.
5. Zabiegi medyczne
W tej kategorii znajdują się niektóre z najbardziej agresywnych terapii, które zostały zastosowane w celu "wyleczenia" homoseksualizmu. Na przykład, w połowie ubiegłego stulecia nie było niczym niezwykłym praktykowanie lobotomii, czyli chirurgiczne nacięcia w mózgu; Konkretnie, homoseksualizm był związany z działaniem podwzgórza.
Przyszli również do zastosowania leczenie estrogenem a nawet chemiczne kastrowanie w celu zmniejszenia libido homoseksualistów.
