Leki przeciwdepresyjne nie są skuteczne u dzieci i młodzieży, wynika z badań
Leki mające na celu leczenie zaburzeń psychicznych okazały się bardzo przydatne w praktyce klinicznej, ale mają również swoje wady. Chociaż w wielu przypadkach pozwalają one złagodzić niektóre objawy, które negatywnie wpływają na jakość życia tych, którzy ich doświadczają, prawdą jest również, że we wszystkich przypadkach mają one skutki uboczne w ciele pacjenta .
Skutki uboczne, a także zależność, którą niektóre psychodruty mogą generować, sprawiają, że warto badać alternatywy.
Leki stosowane w leczeniu problemów psychicznych u dzieci: dobry pomysł?
Gdy potencjalni klienci tych substancji to młodsi ludzie, tacy jak dzieci i młodzież, możliwość zastosowania inwazyjnych metod w celu zmiany dynamiki biologicznej, która zachodzi w ich systemie nerwowym, jest jeszcze bardziej niebezpieczna, biorąc pod uwagę, że zmiany dokonane w takich epokach może determinować czynniki w ich rozwoju.
Dlatego właśnie przeprowadzono ostatnio ambitną metaanalizę kilku badań Oceniono skuteczność leków przeciwdepresyjnych u dzieci i młodzieży obu płci , Wyniki opublikowane w czasopiśmie naukowym The Lancet pokazują, że leki te są znacznie mniej skuteczne niż wcześniej sądzono, a przynajmniej pod względem ich wpływu na najmłodszych. W rzeczywistości mogą zwiększać ryzyko myśli i zachowań samobójczych.
W jaki sposób przeprowadzono metaanalizę?
Metaanalizę przeprowadził zespół naukowców pod kierownictwem dr Andrei Cipriani z Uniwersytetu Oksfordzkiego. Obejmuje przegląd i analizę statystyczną opartą na 34 badaniach opartych na skuteczności 14 leków przeciwdepresyjnych u młodzieży. W sumie dzieci i młodzież badane wśród wszystkich badań, z których rozpoczęła się metaanaliza, utworzyły łącznie 5260 osób.
Wśród czynników, które zostały uwzględnione w metaanalizie, jest oczywiście skuteczność leków przeciwdepresyjnych, ale także ich działania niepożądane, porzucenie i tolerancja na ich skutki uboczne .
Wyniki: niektóre leki przeciwdepresyjne nie działają
Najskuteczniejszym antydepresantem okazało się, jak wynika z wyników metaanalizy, fluoksetyna. Jednak najważniejszym odkryciem dokonanym w tym badaniu jest to pozostałe leki przeciwdepresyjne wykazały skuteczność, którą najwyżej można uznać za bardzo niską , W rzeczywistości nie wykazali skuteczności wyższej niż skuteczność placebo. Ponadto, imipramina, duloksetyna i wenlafaksyna wywoływały tak silne działania niepożądane, że zaprzestały leczenia, co nie dzieje się z placebo. W przypadku tej ostatniej (wenlafaksyny) stwierdzono istotną korelację pomiędzy zażywaniem tego leku przeciwdepresyjnego a pojawieniem się myśli samobójczych.
Oczywiste jest, że skuteczność tego typu leków nie musi być brana za pewnik po prostu dlatego, że przyjmowanie tych substancji wydaje się mieć oczywisty wpływ na procesy umysłowe: efekty te nie muszą być efektami, które zamierzano wygenerować , Ponadto, terapie psychofarmakologiczne, które są skuteczne u dorosłych, nie muszą być równie korzystne u młodszych osób, ponieważ zarówno ich ciało, jak i procesy biologiczne, które występują w ich układzie neuroendokrynologicznym, różnią się od tych u dojrzałych ludzi.
Nie jest wygodne wyciąganie wniosków
Warto jednak zauważyć, że chociaż wyniki metaanalizy mogą być ważniejsze niż wyniki pojedynczego dochodzenia opartego na niewielkiej grupie badanych osób, to badanie ma ograniczenia, które sprawiają, że nie jesteśmy w stanie przyjąć jego wyników jako absolutnej prawdy .
Po pierwsze, ponieważ bycie metaanalizą tak masową i opartą na dużej ilości informacji, zespół, który ją przeprowadził, nie mógł uzyskać dostępu do mikrodanych użytych w badaniach, na których się opierały, więc musieli częściowo ufaj dobrej pracy naukowców, którzy je poprzedzili.
Ponadto fakt pracy z badań przeprowadzonych niezależnie od siebie sprawił, że częściowo dane, które zostały skrzyżowane w analizie statystycznej, nie były w ogóle porównywalne, odnosząc się do nieco odmiennych sytuacji i nieco odmiennych metod.
Właśnie dlatego Metaanaliza ta powinna być uważana za podstawę do kontynuowania badań , a nie jako silny powód, aby leczenie lekami przeciwdepresyjnymi zostało natychmiast przerwane.
