Antisocial Personality Disorder: przyczyny, objawy i leczenie

Większość ludzi używa słowa "aspołeczny" w odniesieniu do ludzie, którzy mają kłopoty, nie lubią lub nie lubią się odnosić , Zasadniczo jest on używany jako synonim wycofanej i selektywnej osoby.

Jednak w psychologii termin antyspołeczny jest używany do oznaczania czegoś zupełnie innego, rodzaju zaburzenia znanego jako aspołeczne zaburzenie osobowości, które zazwyczaj wiąże się z zachowaniami sprzecznymi z normami społecznymi a nawet prawa, ignorując prawa innych na korzyść własnych.

• Może jesteś zainteresowany: "31 najlepszych książek o psychologii, których nie możesz przegapić"

Zaburzenia osobowości

W trakcie naszego rozwoju ludzie budują naszą tożsamość stopniowo. W dzieciństwie, w okresie dorastania i młodości staramy się zdobywać wartości, przekonania, ideologie, a nawet pozory, które pozwalają nam w końcu znaleźć kim jesteśmy, tworząc siebie, którym chcielibyśmy być i konfigurując sposób widzenia, myślenia i działania w świecie. Ten ciągły i względnie stabilny wzór sposób bycia jest tym, co nazywamy osobowością .

Jednak w wielu przypadkach osobowość, która jest skonfigurowana w całym cyklu życia, jest wyjątkowo nieadaptacyjna, jest bardzo nieelastycznym i ciągłym elementem, który powoduje cierpienie osoby i utrudnia jej integrację w życiu społecznym, zawodowym i osobistym.

Badanie tych behawioralnych nieprzystosowawczych wzorców, które są uważane za zaburzenia osobowości ze względu na wysoki poziom nieprzystosowania i dyskomfortu powodowanego przez nie same w sobie lub w środowisku, wygenerował różne kategorie według wzorów myśli, emocji i zachowań, które mają tych, którzy cierpią.

Zasadniczo są one podzielone na trzy duże grupy lub klastry, które mają między sobą kilka wspólnych cech. W obrębie klastra A istnieją wzorce zachowań uważane za ekscentryczne a zaburzenia, które byłyby częścią tego zaburzenia paranoidalnego, schizoidalnego i schizotypowego.

Cluster C grupuje zaburzenia osobowości, które obejmują Przerażające i lękliwe zachowania jak w przypadku zaburzenia przez unikanie, przez zależność i osobowość obsesyjno-kompulsywną.

Grupy klastra B. zaburzenia charakteryzujące się obecnością dramatu, emocjonalności i / lub niestabilności , Wśród nich znajdują się zaburzenia osobowości z pogranicza, narcystyczne, histrioniczne lub te, które dotyczą nas dzisiaj, aspołeczne zaburzenia osobowości.

• Powiązany artykuł: "10 rodzajów zaburzeń osobowości"

Antyspołeczne zaburzenie osobowości

Antisocial zaburzenia osobowości jest wzorzec zachowania charakteryzujący się nieuwagą i pogwałceniem praw innych na korzyść własnych , który pojawia się przed ukończeniem piętnastu lat. Pogarda ta może przejawiać się poprzez różnego rodzaju zachowania, w tym zachowania przestępcze podlegające karze.

Na poziomie osobowości obserwuje się, że ci, którzy prezentują to zaburzenie, zwykle mają Niski poziom życzliwości i odpowiedzialności , co wspólnie ułatwia spory z innymi osobami i systemem.

Ogólnie rzecz biorąc, ludzie ci są ambitni i niezależni; są to osoby z niewielką tolerancją na frustrację, małą wrażliwością na uczucia innych i bardzo wysoki poziom impulsywności , Działają bez myślenia o konsekwencjach swoich działań zarówno dla siebie, jak i dla innych.

Podobnie jak w przypadku psychopatów, wielu z nich jest ekstrawertycznych ludzi i ma znaczny urok i łatwość związku, ale tylko powierzchownie. Mają tendencję do posiadania narcystycznych cech, biorąc pod uwagę ich dobre samopoczucie ponad resztą, i często używają oszustwa i manipulacji, aby osiągnąć swoje cele.

Ci ludzie mają niestabilny styl życia , ponieważ mają wielkie plany na przyszłość i biorą pod uwagę reperkusje swoich działań. Dlatego są generalnie nieodpowiedzialni i trudno jest przejąć odpowiedzialność za to, co stanowi zobowiązanie, które wraz z innymi cechami wspomnianymi powyżej powoduje, że ludzie z antyspołecznym zaburzeniem osobowości stają wobec poważnych problemów związanych z adaptacją do społeczeństwa, mających trudności. na poziomie osobistym, pracowniczym i społecznym.

Wszystko to powoduje, że często cierpią z powodu depresyjnych, napięciowych problemów i uzależnień od różnych substancji lub czynności. Podczas gdy to zaburzenie ułatwia wykonywanie zachowań przestępczych, należy pamiętać, że to nie oznacza, że ​​wszyscy przestępcy są antyspołeczni lub że wszystkie aspołeczne są przestępcami .

Możliwe przyczyny

Podobnie jak w przypadku pozostałych zaburzeń osobowości, ustalenie przyczyn aspołecznych zaburzeń osobowości jest złożonym procesem wymagającym uwzględnienia wielu różnych zmiennych, zważywszy, że osobowość jest elementem budowanym w sposób ciągły przez cały rozwój.

Chociaż jego konkretne przyczyny nie są znane, została ustalona szeroka gama mniej lub bardziej akceptowanych hipotez .

1. Hipotezy biologiczne

Badania przeprowadzone na bliźniętach i przyjmowanych osobnikach wykazują obecność pewnego składnika genetycznego, t Przekazywanie pewnych cech osobowości, które mogą spowodować, że zaburzenie się skończy .

Charakterystyka tego zaburzenia sugeruje problemy z aktywacją czołową i przedczołową, obszary, które regulują hamowanie impulsów i regulują procesy, takie jak planowanie i prognozowanie wyników.

U osób z aspołecznym zaburzeniem osobowości stwierdzono również, że w ciele migdałowatym występuje mniejsza niż zwykle aktywność. Pamiętając o tym, że ten obszar układu limbicznego reguluje reakcje awersyjne, takie jak strach, element prowadzący do negatywnej oceny sytuacji, a zatem pozwalający na hamowanie impulsu, może to prowadzić do trudności w ograniczaniu zachowań które popisują się osobami o tym typie osobowości.

2. Hipotezy psychospołeczne

Na bardziej psychospołecznym poziomie często zdarza się, że ci, którzy cierpią na aspołeczne zaburzenia osobowości, przeważnie żyli w dzieciństwie, w którym mieli nieefektywne modele rodzicielskie, w konfliktowych lub nadmiernie permisywnych środowiskach.

Często zdarza się, że rodzice są wrogo nastawieni, znęcają się lub źle ich traktują. Tak więc w przypadku tego typu modeli mogą zakończyć się założeniem, że wykonywanie ich woli jest ponad innymi względami , które będą replikować w wieku dorosłym.

Na przeciwległym krańcu znalazły się także przypadki: w przypadku nieobecnych lub nadmiernie tolerujących rodziców dzieci kończą naukę, że zawsze mogą wykonywać swoją wolę, i że reagują w mściwym trybie na ustanie lub zagrożenie dla tego celu.

Innym elementem, o którym należy pamiętać, jest to, że aspołeczne zaburzenia osobowości mogą poprzedzone innym rodzajem zaburzeń zachowania w dzieciństwie: dyssocjalnym , Chociaż nie występuje we wszystkich przypadkach, posiadanie zaburzeń dyssocjalnych w dzieciństwie mnoży ryzyko, że dana osoba rozwinie się w zaburzenie aspołeczne jako osoba dorosła.

Niektórzy autorzy uważają, że podstawowym problemem jest spowolnienie rozwoju poznawczego, co uniemożliwia im postawienie się w roli innych ludzi i patrzenie na świat z różnych perspektyw do swoich.

Zastosowane zabiegi

Leczenie zaburzeń osobowości jest ogólnie skomplikowane , ponieważ są to konfiguracje, które obejmują zachowania i sposoby widzenia i działania, które zostały nabyte i wzmocnione przez całe życie. Ponadto ludzie często uważają, że jest to ich sposób bycia, więc zazwyczaj nie chcą tego zmieniać, chyba że dostrzegają, że powodują nadmierny dyskomfort.

W przypadku aspołecznych zaburzeń osobowości, terapie zwykle mają jeszcze jedną komplikację, i to jest to leczenie zwykle jest narzucane lub przez bliskie istoty lub sądowo po popełnieniu przestępstwa. Zatem przedmiotowy podmiot zwykle nie wydaje się kooperatywny, aby postrzegać go jako zewnętrzne obciążenie, nie akceptując w ogóle potrzeby leczenia.

W terapii, zarządzanie tymi przypadkami wymaga, aby pacjent był pytany nie tylko o to, co chce osiągnąć i jak to zrobić, ale przede wszystkim uświadomienie im potrzeby zmiany oraz zalety i wady, jakie pociągałoby to za sobą w ich życiu.

W miarę możliwości terapeuta musi być postrzegany jako ktoś szanowany i bliski, który nie zamierza narzucać swojego autorytetu, unikając możliwego oporu ze strony pacjenta i ułatwiając nawiązanie dobrego związku terapeutycznego.

Przejście przez psychoterapię

Stosowanie terapii poznawczej jest częste (w szczególności krótka terapia poznawcza z orientacją dialektyczną, w oparciu o dialektyczną terapię Linehana), w której stosowane są sesje treningowe, w których traktowane są umiejętności świadomości, skuteczności interpersonalnej, regulacji emocjonalnej i tolerancji na frustrację.

Najpierw jest wyszukiwany wzbudzić zainteresowanie długofalowymi konsekwencjami leczenia i aby zrozumieć, jak inni wpływają na ich własne zachowanie, a następnie próbują zwiększyć zainteresowanie dobrem innych, a także pomoc społeczna i grupowa.

Inne użyteczne elementy obejmują opowiadanie historii życia pacjenta, ponieważ może to znacznie pomóc mu w obserwowaniu wydarzeń, które spotkały go w inny sposób i zastanowić się nad jego życiem. Praca w empatii, choć skomplikowana dla tego typu pacjentów, można zwiększyć poprzez ćwiczenia takie jak odwrócenie ról .

Psychoedukacja jest również pomocna w bezpośrednim otoczeniu podmiotu, aby pomóc ustalić ograniczenia w zachowaniu i mieć większą zdolność radzenia sobie z sytuacją.

Leczenie farmakologiczne?

Na poziomie farmakologicznym nie ma swoistego leczenia aspołecznych zaburzeń osobowości , Wynika to między innymi z faktu, że wzorce zachowań związane z tym stanem są tak ustalone na co dzień, że podejście oparte na redukcjonizmie działania na pewne obwody mózgowe ma obejmować pełny zakres tego zjawiska. zjawisko Wreszcie, część zaburzenia jest również w sposobie, w którym dana osoba nawiązuje relacje z innymi, i to wzmacnia ten rodzaj zachowań adaptacyjnych ze względu na ich oczekiwania.

Jednakże może pomóc w podawaniu substancji utrzymujących prawidłowy nastrój, takich jak niektóre leki przeciwdepresyjne (powszechne jest stosowanie leków z grupy SSRI). Oczywiście nie rozwiązuje to problemu w całości, ale może być uzupełnieniem.

Mimo to musimy wziąć pod uwagę, że ten typ zaburzenia wiąże się z pewną częstotliwością z konsumpcją substancji psychoaktywnych, a nie z występowaniem nałogów.

Bibliografia:

• Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. Piąta edycja. DSM-V. Masson, Barcelona.

• Davidson, K.M. I Tyrer, P. (1996). Terapia poznawcza zaburzeń osobowości typu aspołecznego i granicznego. Seria badań pojedynczych przypadków. British Journal of Clinical Psychology, 35 (3), 413-429.

• Quiroga, E. i Errasti, J. (2001). Skuteczne terapie psychologiczne zaburzeń osobowości. Psicothema, tom 13, nr 3, pp. 393-406. Uniwersytet Almería i Uniwersytet w Oviedo.

• Santos, J.L. ; García, L.I. ; Calderón, M.A. ; Sanz, L.J .; de los Ríos, P .; Left, S.; Román, P .; Hernangómez, L.; Navas, E .; Thief, A i Álvarez-Cienfuegos, L. (2012). Psychologia kliniczna Instrukcja przygotowania CEDE PIR, 02. CEDE. Madryt

SocioPath - Nock Off (Może 2024).