Czy negatywne emocje są tak złe, jak się wydaje?
Jak długo mieliśmy pomysł, że negatywne emocje są złe? To jest, do jakiego stopnia byliśmy wykształceni, że "negatyw" (lub coś, co wydaje się negatywne) należy unikać, minimalizować lub tłumić?
Z pewnością ta edukacja zawsze miała szlachetny cel, z zamiar pomocy lub zaszczepienia pozytywnego nastawienia do życia , Istnieje jednak duża liczba osób, dla których ta idea "odrzucenia zła" okazała się mieć podwójną przewagę.
"Negatywne" emocje
Ostatnio wiele mówiono o emocjach i poruszono kilka kwestii związanych z psychologią, które od dawna chciały wznieść się w powietrze. Dlatego nie jest błędem wyjaśnianie pojęć. Aby podać definicję, a zaczynając od Emocjonalnej Racjonalnej Terapii założonej przez profesora Alberta Ellisa, emocje są rozumiane jako zdarzenia lub zdarzenia mentalne, fizjologiczne i behawioralne.
Innymi słowy, mogą być rozumiane jako specyficzne fizjologiczne aktywacje, na które nasz umysł i ciało umieszczają etykietę , W ten sposób przyjmuje się, że emocje pełnią określoną funkcję, a różnicę między "negatywnym" a "pozytywnym" nadaje jej użyteczność, zarówno wobec świata, jak i wobec siebie (nie zapominajmy o tym drugim).
Na przykład smutek , który jest ogólnie uważany za negatywny, staje się szczególnie użyteczny w momencie, w którym konieczne jest odciążenie się lub emocjonalne rozładowanie nas przed konfliktem, którego nie potrafimy rozwiązać. Mam na myśli, To może być pozytywne.
Jednak stałoby się ono negatywne, gdy sprowokowane przez irracjonalny pomysł przestanie pełnić funkcję absolutorium lub utrudni nam osiągnięcie naszych celów.
Jakie nazywa się dysfunkcyjne emocje?
Jeśli zaznaczymy różnicę między emocjami pozytywny i negatywny W momencie, w którym przestają być użyteczne, dobrze byłoby wiedzieć, czy te, które zwykle kategoryzujemy jako negatywne, są naprawdę. Oto kilka przykładów:
Koncern vs. Niepokój
Absolutnie inaczej jest życzyć sobie, aby coś się nie wydarzyło (zmartwienie), aby wyeliminować możliwość, że tak się dzieje ("to się nie może zdarzyć i jeśli to się stanie, będzie to fatalne"). Wydaje się to tylko niewielka różnica, ale staje się ogromna w momencie, gdy trzeba stawić czoła sytuacji niepokoju. Złe nerwy mogą spowodować lekkie zmartwienie, aby stać się światem strachu, który z drugiej strony uniemożliwia stawienie czoła wszystkim.
Dlatego daremność niepokoju jest oczywista, przynajmniej wewnętrznie, co bardzo różni się od aktywacji lub zmartwień.
Smutek vs. Depresja
Granica między nimi może wydawać się w porządku, ale na poziomie mentalnym (pamiętajmy o mentalnym wymiarze emocji), stan depresyjny ma silny składnik dewaluacji, czyli nadużycia wobec siebie ("Nie jestem nic wart, jestem niczym "). Również w wymiarze czas i intensywność są różne, chociaż te parametry są znacznie bardziej indywidualne.
Określ, że depresyjny nastrój nie odnosi się w tym przypadku do depresji jako problemu klinicznego, ale jako stan umysłu, który okazuje się być, oprócz niezbyt użytecznych, dość szkodliwy.
Gniew kontra Self Wina
Te dwie emocje są czasem przedstawiane bardziej jako ewolucja niż jako różne stany. Oznacza to, że człowiek staje się zły na samego siebie, a następnie zaczyna czuć się winnym za to, co się złościło. The samoocena Jest to bardzo powszechne i, jak już zostało to intuicyjne, nie ma sensu.
The winę jest protagonistą ogromnej liczby klinicznych problemów psychologicznych. Źle zarządzane poczucie winy może generować sposoby myślenia, które są absolutnie szkodliwe dla osoby, w przeciwieństwie do gniewu z samym sobą, z którego może powstać uczenie się.
Zirytowany vs. Ira
Podczas gdy pierwsza może być logiczną i rzeczywiście zdrową reakcją na możliwą niezgodę, jest to krok do gniewu, który czyni ją negatywną. Zazwyczaj pojawia się zwykła złość, aby zdewaluować drugą, a dzieje się tak zazwyczaj w ruchliwe dni lub gdy ludzie się denerwują; W każdym razie nigdy nie przydatne w obliczu rozwiązania konfliktu .
Ponadto ogromna ilość zasobów mentalnych i emocjonalnych jest wykorzystywana przez gniew, więcej niż przy wielu okazjach. Gniew w obliczu nieporozumienia rozluźnia napięcie emocjonalne i psychiczne, podczas gdy gniew wytwarza więcej z obu.
Podwójnie negatywne, proszę!
Wydaje się, że być może nie jest konieczne unikanie "złego". Ucieczka z tego jest jednak logiczna; w końcu aniNiektóre z przytoczonych emocji są przyjemne, niezależnie od tego, czy są funkcjonalne, czy nie. , Ale, chociaż żaden z nas nie wywołuje uśmiechu ani śmiechu, na poziomie psychologicznym pojawia się punkt, w którym powstaje najbardziej oczywiste pytanie:
Aby być szczęśliwym lub być zdrowym psychicznie, zawsze musisz być szczęśliwy?
Emocja o ujemnej wartościowości (i mam na myśli tę, która wywołuje negatywny nastrój, niezależnie od jej przydatności), zanim przejdzie tę wartość, jest emocją. Zdefiniowaliśmy ten termin wcześniej. Trzeba tylko to dodać emocje są ludzkie, to znaczy, że człowiek ma za zadanie tworzyć, doświadczać i ostatecznie żyć wszystkimi rodzajami emocji zarówno negatywne, jak i pozytywne. I okazuje się, że czasami, szukając ucieczki od nieprzyjemnego nastroju, kończymy żyć tym, który szkodzi nam jeszcze bardziej.
W konsultacji, pytanie "dlaczego ja?" Jest stale powtarzane. Odpowiedź brzmi: po prostu pojawiają się emocje o negatywnym (ale prawdopodobnie funkcjonalnym) wpływie. Przyznaj go i pogódź z tym faktem ten, kto jest w stanie czuć się źle, a także może go potrzebować, po prostu uświadamia sobie, że jest się człowiekiem.
