Uczenie asocjacyjne: rodzaje i cechy

Marzec 29, 2024

Uczenie się na naszych doświadczeniach w oparciu o to, co przeżyliśmy wcześniej, jest fundamentalne dla przetrwania. To pozwala na realizację coraz bardziej adaptacyjnych wzorców zachowań , a nawet przewidzieć możliwe wyniki naszych działań: na przykład uczymy się unikać pewnych bodźców i aktywnie szukamy innych, ponieważ byliśmy w stanie połączyć je z jakąś konsekwencją wcześniej.

Dlaczego działamy tak jak my i jak nauczyliśmy się tego robić, to od wieków intryguje ludzkość i doprowadziło do eksploracji i badania tego tematu przez różne dyscypliny, takie jak psychologia, generowanie różnych prądów i teorii. Wśród tych teoretycznych prądów można znaleźć behawioryzm, dla którego znaleziono główną podstawę i wyjaśnienie zachowania w zakresie stowarzyszenia i uczenia się asocjacyjnego , Chodzi o tę koncepcję, o której będziemy mówić w całym artykule.

Powiązany artykuł: "13 rodzajów nauki: czym one są?"

Koncepcja uczenia asocjacyjnego

Uczenie asocjacyjne rozumiane jest jako proces, w którym istoty ludzkie i inne żywe istoty ustanawiają związek lub związek pomiędzy dwoma lub więcej zjawiskami, w taki sposób, że uczą się i reagują na ten związek. Ta nauka zakłada zmianę zachowania podmiotu, który ją nabywa , aż do momentu, w którym pewne stymulacje lub działania spowodują pojawienie się innych bodźców lub konsekwencji.

Aby do niego doszło, konieczne jest, aby istniała jakaś kondensacja, przyzwyczajenie lub uwrażliwienie na istniejący związek między oboma elementami, co z kolei oznacza, że występują one wielokrotnie w pewnym stopniu współbieżnie i przypadkowo.

Jest to koncepcja opracowana specjalnie przez behawioryzm, paradygmat psychologii, który skupił się na badaniu zachowania jako jedynego empirycznego i obserwowalnego elementu psyche (pomijając rolę samego aparatu psychicznego w nim) i że Szukałem dostarczyć obiektywne i naukowe wyjaśnienie naszego zachowania , będąc w rzeczywistości zdolnością stowarzyszenia jedną z jego głównych podstaw.

Pierwotnie behawioryzm docenił, że uczenie się na poziomie asocjacyjnym zależy wyłącznie od właściwości bodźców i sposobu ich prezentacji, a uczeń jest całkowicie biernym podmiotem, który po prostu uchwycił związek.

Jednak wraz z upływem lat i rozwojem nowych prądów, takich jak kognitywistyczne i poznawczo-behawioralne, zrozumienie tego zjawiska obejmowało coraz więcej zmiennych poznawczych podmiotu, stając się bardziej aktywnym elementem tego typu. uczenia się.

W rzeczywistości, obecnie uważa się, że uczenie asocjacyjne pozwala nam być w stanie przewidzieć i ustalają nowe strategie wynikające z przyjmowania przez nie informacji , ustanawiając związki przyczynowe w oparciu o wielokrotne narażenie na bodźce. I to jest, że nie tylko kojarzymy bodźce, ale także idee, koncepcje i myśli w taki sposób, że możemy rozwijać nową wiedzę, nawet bez poddawania się prawdziwej stymulacji.

Może jesteś zainteresowany: "Behawioryzm: historia, pojęcia i główni autorzy"

Rodzaje podstawowego uczenia asocjacyjnego

Następnie zobaczymy dwie główne formy uczenia się asocjacyjnego, które choć nie wyjaśniają całości uczenia się, służą jako niektóre z podstaw nauczania asocjacyjnego.

Klasyczne uwarunkowania

Kondycja klasyczna lub Pawłowska jest jednym z najbardziej podstawowych, ale jednocześnie najbardziej fundamentalnych typów asocjacyjnego uczenia się, a jego badanie służy jako podstawa do pogłębienia zjawiska asocjacji. W klasycznym warunkowaniu uwzględnia się zachowanie ludzi i innych zwierząt wywodzi się z poznania istniejącego związku między różnymi bodźcami .

W szczególności, dowiadujemy się, że dwa bodźce są powiązane ze względu na percepcję, że oba występują przypadkowo i blisko w przestrzeni i czasie, obserwując wielokrotnie, że pojawienie się lub zniknięcie bodźca poprzedza lub jest związane z wyglądem lub zniknięcie innego.

W tym procesie bodziec zdolny do generowania samodzielnie nieuwarunkowanej reakcji fizjologicznej lub nieuwarunkowanego bodźca jest sparowany lub powiązany z neutralnym bodźcem , w taki sposób, że gdy odbywa się wspólne przedstawienie, jest ono warunkowane w taki sposób, że kończy się generowanie odpowiedzi równej lub zbliżonej do tej, która generowałaby nieuwarunkowany bodziec, który byłby nazywany odpowiedzią warunkową.

Ten typ relacji uczymy się na podstawie powtórzeń, chociaż zależnie od bodźca, jego istotności i tego, jak przedstawia się związek, może generować szybsze lub wolniejsze powiązanie. Może również wystąpić skojarzenie zarówno na poziomie pozytywnej stymulacji (dowiadujemy się, że rzeczy, które lubimy odnosić do rzeczy neutralnych), jak i awersyjnych (Bolesne bodźce są związane z innymi neutralnymi, które w końcu generują strach).

Na przykład, wyobraź sobie, że przynoszą nam nasze ulubione danie: jego wygląd (bezwarunkowy bodziec) sprawia, że chcemy jeść i zaczynamy ślinić się (bezwarunkowa reakcja). Otóż, jeśli ktoś zwykle dzwoni dzwonkiem na krótko przed przyniesieniem nam jedzenia, w końcu kojarzymy pomysł, że dzwonek jest połączony z jedzeniem, co w dłuższej perspektywie zrobi bodziec, który początkowo był dla nas obojętny ( neutralny bodziec), aby mieć wartość podobną do wartości pokarmu (dźwięk dzwonka przechodzi od neutralnego do warunkowego bodźca) i wywołać reakcję, w tym przypadku, ślinienie (odpowiedź warunkowa).

Powiązany artykuł: "[Klasyfikacja klasyczna i jej najważniejsze eksperymenty] (/ psychologia / warunkowanie-klasyczne eksperymenty")

Warunkowanie operatora

Innym z głównych typów uczenia się asocjacyjnego jest operacyjne warunkowanie Skinnera, które polega na powiązaniu zwykłych bodźców z uwzględnieniem istniejącego związku. pomiędzy własną emisją lub nieemisją zachowania a jego konsekwencjami .

W tego typu uczeniu asocjacyjnym odkrywamy, że realizacja określonego zachowania lub zachowania ma szereg konsekwencji, które zmienią prawdopodobieństwo, że to zachowanie pojawi się ponownie z powodu uczonego związku. W ten sposób możemy znaleźć przypadki wzmocnienia (pozytywne lub negatywne) lub kary (pozytywne lub negatywne), które odpowiednio implikują wzrost lub spadek zachowania z powodu pewnych konsekwencji.

Przy dodatnim wzmocnieniu zachowanie prowadzi do pojawienia się apetycznego bodźca, podczas gdy w przypadku negatywnego wzmocnienia bodziec awersyjny jest eliminowany lub przestaje się pojawiać: w obu przypadkach zachowanie jest uważane za pozytywne dla podmiotu, co zwiększa prawdopodobieństwo jego pojawienia się .

W odniesieniu do kary: w karce pozytywnej konsekwencja lub bodziec awersyjny jest stosowany lub podawany, jeśli podmiot wykonuje zachowanie, podczas gdy w karce negatywnej bodziec lub element pozytywny lub apetyczny dla podmiotu jest eliminowany lub wydobywany. W obu przypadkach prawdopodobieństwo powtórzenia tego zachowania maleje, biorąc pod uwagę, że ma ono awersyjne konsekwencje.

Oprócz tego musimy pamiętać, że konsekwencje mogą pojawić się natychmiast lub być opóźnione, co również może wpłynąć na prawdopodobieństwo pojawienia się zachowań i które może być pośredniczone przez takie aspekty, jak: sposób, w jaki zachowanie i konsekwencje lub kolejność tego (na przykład, jeśli istnieje przypadek między dwoma stałymi lub zmiennymi, lub jeśli konsekwencje pojawiają się za każdym razem, gdy zachowanie jest wykonywane lub w określonym przedziale czasu).

Uczenie się poprzez obserwację

Innym rodzajem uczenia się, że część stowarzyszenia uczy się przez obserwację. W tym przypadku, poczynając od poprzedniego warunku, powstaje związek pomiędzy tym, co dzieje się z nim lub z kimś innym a nami, i możemy osiągnąć skojarzeniowe uczenie się bez bezpośredniego odczuwania związku bodźców. W tym możemy znaleźć na przykład uczenie się społeczne lub naśladowanie modeli.

Bibliografia:

Dickinson, A. (1980). Współczesna teoria uczenia się zwierząt. Cambridge: Cambridge University Press.
Higueras, B. i Muñoz, J.J. (2012). Podstawowa psychologia Instrukcja przygotowania CEDE PIR, 08. CEDE: Madryt.
Rodrigo, T. i Prado, J. Nauka asocjacyjna i nauka przestrzenna: historia linii badań (1981-2001). W Vila, J., Nieto, J. and Rosas, J.M. (2003). Współczesne badania w uczeniu skojarzeniowym. Studia w Hiszpanii i Meksyku. Kolekcja Univesitas kreta.