Baruch Spinoza: biografia tego sefardyjskiego filozofa i myśliciela
Baruch Spinoza (1632-1677) był współczesnym filozofem, obecnie uznawanym za jednego z czołowych przedstawicieli racjonalizmu. Wśród jego prac kładzie nacisk na problematyzowanie i inne rozumienie przyrody w odniesieniu do bóstwa, a także omówienie ważnych pojęć moralnych, politycznych i religijnych.
W poniższym artykule zobaczymy biografię Barucha Spinoza , a także krótki opis jego głównego wkładu w nowoczesną filozofię.
- Powiązany artykuł: "Jak był Bóg Spinozy i dlaczego Einstein wierzył w niego?"
Biografia Barucha Spinoza: racjonalistyczny filozof
Baruch Spinoza, pierwotnie nazywany Benedictus (po łacinie) lub Bento de Spinoza (po portugalsku), urodził się 24 listopada 1632 r. W Amsterdamie. Jego rodzice byli Żydami, którzy wyemigrowali do Hiszpanii, a później do Portugalii , Tam zostali zmuszeni do nawrócenia na chrześcijaństwo, chociaż kontynuowali praktykę judaizmu w tajemnicy. Po aresztowaniu przez Inkwizycję w końcu uciekli do Amsterdamu.
W tym mieście ojciec Barucha stał się ważnym kupcem, a później dyrektorem miejskiej synagogi. Ze swojej strony matka Barucha Spinoza zmarła, gdy miał zaledwie sześć lat.
Przed przybyciem do Amsterdamu Spinoza szkolił się już w instytutach z podejściem katolickim. W tym samym okresie powstał w hebrajskiej i żydowskiej filozofii , Już w Amsterdamie, w wieku 19 lat, Spinoza pracował jako mały kupiec, kontynuując naukę w szkołach z ortodoksyjnym podejściem żydowskim.
W tej chwili Spinoza szczególnie interesował go filozofia kartezjańska, matematyka i filozofia Hobbesa ; to doprowadziło go do oddalania się coraz bardziej od judaizmu. Stopniowo stał się bardzo krytyczny wobec dokładności i interpretacji Biblii, szczególnie w odniesieniu do idei nieśmiertelności duszy, pojęcia transcendencji i praw dyktowanych przez Boga, a także ich związku ze społecznością żydowską. Ten ostatni przyniósł mu ekskomunikę.
W rzeczywistości w tym okresie Spinoza zaczął zmieniać imię z hebrajskiego na łaciński, prawdopodobnie ze względu na możliwość represji i cenzury. W rzeczywistości odmówił pełnienia funkcji nauczyciela na Uniwersytecie w Heidelbergu ponieważ prosili go, aby nie zmieniał obecnych sloganów religijnych.
Baruch Spinoza spędził ostatnie lata w Hadze, gdzie zmarł na gruźlicę 21 lutego 1677 roku, w wieku 44 lat i bez ukończenia jednego z jego ostatnich dzieł, zwanego traktatem politycznym.
Etyka
Jednym z tematów, w którym koncentrowała się praca Spinozy była etyka. W rzeczywistości Etyka wykazana zgodnie z porządkiem geometrycznym, jest nazwą jego najbardziej reprezentatywnej pracy. W tym Spinoza omówił tradycyjną filozoficzną koncepcję Boga i człowieka , o wszechświecie i moralnych przekonaniach leżących u podstaw religii i teologii. Między innymi filozof chciał pokazać, że Bóg rzeczywiście istnieje, podobnie jak natura i my.
Dziedzic myśli kartezjańskiej, który sugerował możliwość znalezienia racjonalnego i algebraicznego wyjaśnienia o istnieniu Boga, ale także wierny swojej żydowskiej, stoickiej i scholastycznej formacji, Baruch utrzymywał istnienie jednej nieskończonej substancji.
Różnica w stosunku do Kartezjusza polega na tym, że dla Spinozy substancja ta jest wyjątkowa (Kartezjusz mówił o dwóch) i może być odpowiednikiem natury, a jednocześnie Bogiem. Stamtąd omawia związek między naturą a boskością , A ponieważ Bóg nie jest spowodowany przez nic, to znaczy, że nic przed nim nie jest, to istnieje. Innymi słowy, Bóg, jako jedyna i boska substancja, jest tym, co jest poczęte na miejscu. Jest to jeden z ontologicznych argumentów na temat jego najbardziej reprezentatywnego istnienia w różnych dziełach współczesnego racjonalizmu.
Nie tylko to, ale Spinoza utrzymuje, że w konsekwencji, ludzki umysł może poznać dobrze poprzez myśl, lub poprzez jej rozszerzenie. Jest to model dla Kartezjusza, ale jednocześnie robi różnicę, ponieważ ten ostatni powiedział, że wiedza została dana tylko przez myśl, i że rozszerzenie (natura) spowodowało błąd z błędem.
Spinoza twierdzi, że istnieją trzy rodzaje ludzkiej wiedzy : jedna pochodzi z niewoli namiętności, druga związana z rozumem i sumieniem przyczyn (których wartość jest kontrolą namiętności), a trzecia to bezinteresowna intuicja, która jest asymilowana z punktem widzenia Boga. Ten ostatni jest jedynym, który może zapewnić jedyne możliwe ludzkie szczęście.
- Powiązany artykuł: "64 najlepsze frazy Barucha Spinoza"
Traktat o teologii politycznej
The Tractatus, dzieło, które zdobyło Spinozę jako ważne wyróżnienie, łączy biblijną krytykę, filozofię polityczną i filozofię religii z rozwojem metafizyki. Coś, co jest reprezentowane w ważny sposób, to odległość i Spisoza krytyka Biblii .
W przypadku Spinozy tematy poruszane w tej książce są pełne nieścisłości, które można wyjaśnić naukowym badaniem języka, historii i wierzeń przeszłości. Z tego powodu uważa się, że jest to jedna z prac, które również zdobyły ekskomunikę Spinoza.
Spinoza stara się ujawnić prawdę o pismach świętych i religii, a tym samym sabotować lub kwestionować władzę polityczną stosowaną we współczesnych państwach przez władze religijne. Broni także, przynajmniej jako ideał polityczny, tolerancyjnej, świeckiej i demokratycznej polityki. Spinoza odrzucił między innymi pojęcie i moralność, ponieważ uważa, że są to tylko ideały.
Inne z jego najbardziej reprezentatywnych prac to Krótki traktat o Bogu, człowieku i szczęściu i Reformy porozumienia.
Bibliografia:
- Nadler, S. (2016). Baruch Spinoza. Encyklopedia filozofii Stanforda. Źródło: 30 października 2018. Dostępne pod adresem //plato.stanford.edu/entries/spinoza/#TheoPoliTrea.
- Popkin, R. (2018). Benedict de Spinoza. Encyclopaedia Britannica. Źródło: 30 października 2018. Dostępne pod adresem //www.britannica.com/biography/Benedict-de-Spinoza#ref281280.
