Biopower: koncepcja opracowana przez Michela Foucaulta

Michel Foucault ukuł koncepcję biopolitika, czyli biopower , w ostatniej części pierwszego tomu swojej Historii seksualności, 1976. W tej części, zwanej "prawem do śmierci lub władzy nad życiem", wyjaśnia on, jak w ciągu ostatnich dwóch stuleci podjęto krok w postaci wywierać władzę ze strony Stanów: poprzednio władza opierała się na zdolności suwerena do dawania śmierci, teraz opiera się na zdolności do zarządzania życiem.

Tak więc jest to siła, która nie tylko zagraża wydziedziczeniu majątku i ostatecznie życiu, ale także kontrolować życie , aby go rozwijać, zorganizować i zoptymalizować.

Biopolityka według Foucaulta

Starożytna forma władzy miała w śmierci, metafizyczne uzasadnienie jej ziemskiej mocy. Biopower ma limit śmierci.

Pokazano to na przykład w reżimach totalitarnych , które mobilizują całe populacje do prowadzenia wojny pod pretekstem zachowania życia grupy, podczas gdy zanim ludzie poszli na wojnę, zrobili to, aby utrzymać polityczną władzę pana lub władcy.

Dwie formy biopowerów

Dla Foucault kilka postępów technologicznych, które osiągnęły punkt kulminacyjny tuż przed rewolucją francuską, pozwoliło wydłużyć i poprawić życie, a jednocześnie lepiej je kontrolować. Tak więc biopower zaczął funkcjonować na dwa różne sposoby ale połączone ze sobą: dyscypliny ciała i kontroli populacji.

Dyscypliny ciała

Dyscypliny ciała powstają w połowie XVII wieku i skupiają się na uczynieniu silnym i użytecznym ciała indywidualnego rozumianego jako maszyna. Korzystają z niego instytucje takie jak edukacja czy wojsko, ale także anatomia. Są to systemy odpowiedzialne za uformować jednostkę, aby zintegrować ją ze społeczeństwem i przekształcić go w przydatny element.

Tak więc system edukacyjny, na przykład, oprócz przekazywania szeregu wiedzy, jest odpowiedzialny za generowanie szeregu nawyków i postaw cielesnych, w taki sam sposób, jak armia.

Kontrola populacji

W połowie XVIII wieku pojawiły się kontrole populacji. Podczas gdy dyscypliny ciała skupiają się na jednostce, kontrola populacji koncentruje się na gatunku. Ciała badane są jako nośniki dla zbiorowych procesów biologicznych. Są to dyscypliny, takie jak statystyki i nieznane wcześniej problemy związane z kontrolą urodzeń, śmiertelnością, długowiecznością lub poziomem zdrowia populacji. Widzimy, jak są to sposoby sprawowania władzy, które nie szukają śmierci, ale kierują życiem.

Zatem zdarza się, że pojmujemy rządzonych jako podmioty prawa pojmować ich jako żywe istoty , To powoduje, że podczas gdy stara forma władzy kontempluje istnienie człowieka jako podmiot prawny, biopower uznaje go za biologiczny. Tak więc moc nie opiera się już wyłącznie na prawie , Chociaż prawo nadal istnieje, jest to jeszcze jeden element w szeregu instytucji (rodziny, systemu edukacji, armii, medycyny itp.), Który stara się rządzić poprzez regulowanie tego, co jest normalne i dostosowywanie się do niego. dla wszystkich osób w społeczeństwie.

Biopower staje się także nowym szkieletem dla nauk, które w ramach tego nowego modelu stanowią część sieci instytucji wykorzystujących biopower.

Opozycja wobec władzy

Wobec tego opozycja wobec władzy opiera się, według Foucaulta, na tej samej biopolitycznej koncepcji, ponieważ taka opozycja domaga się możliwości przeżycia pełnego życia, czegoś, co wcześniej było nie do pomyślenia. Tak więc, ideologia biopower osiąga nawet odporność na moc .

Nasza własna koncepcja płci byłaby biopolityczna. Właśnie seks, ta bezimienna sfera, która wydaje się wolna od wszelkiej politycznej ingerencji, gdzie biopower manifestuje się nieubłaganie.

Zatem powszechne praktyki seksualne, ale także naukowe koncepcje dotyczące seksu, byłyby sposobem na wzmocnienie równowagi siły status quo poprzez praktykę seksualną. Widzimy tutaj, podobnie jak w przypadku Foucault, systemy wiedzy generują to, co próbują opisać, tak że w swej istocie są mechanizmami władzy.

Biopower po Foucault

Biopolityka stała się po Foucault w ogóle dyscyplina akademicka w dziedzinach takich jak filozofia polityczna , filozofia przyrody, socjologia lub nauki polityczne.

Rzeczywiście, krytyczne ramy stworzone przez Foucault stały się coraz bardziej użyteczne, ponieważ technologia coraz bardziej wnika w struktury biologiczne, aby je modyfikować, zarówno na poziomie molekularnym, jak i antropologicznym, wraz z pojawieniem się cyborgów i transhumanizmu , generując wiele problemów etycznych i politycznych.Z drugiej strony transgresja granicy między technologią a naturą ma kluczowe znaczenie w kwestiach takich jak zmiana klimatu.

Dziś ekspertów można podzielić na dwie grupy. Z jednej strony są tacy, którzy wierzą, że jakiekolwiek pojęcie biologiczne i każda koncepcja natury jest przykładem siły biologicznej, tak że cała polityka będzie w ramach biopolityki. Tak więc istniałaby natura do ochrony, ale biopolityczna do modyfikacji.

Z drugiej strony byliby tacy, którzy wierzą w rodzaj pozytywnej biopolityki , Podążając za notatką samego Foucaulta o Historii seksualności, grupa ta wierzy, że zawsze jest coś z natury, która ucieka z biopowerów, na przykład w najbardziej irracjonalnych i intymnych impulsach życiowych człowieka lub w elemencie przypadkowości w działanie natury, które czasami wymyka się biopolitycznym mechanizmom kontrolnym. Dla tej grupy celem jest utrzymanie natury poza biologią, potępienie biopolitycznych ekscesów.

Bibliografia:

• Foucault, M. (2007). Historia seksualności. 1st ed. Mexico, D.F.: Siglo XXI Editores.

• Nilsson, J. and Wallenstein, S. (2013). Foucault, biopolityka i rządowość. 1st ed. Huddinge: Södertörns högskola.

PHILOSOPHY - Michel Foucault (Kwiecień 2024).