yes, therapy helps!
Plastyczność mózgu (lub neuroplastyczność): co to jest?

Plastyczność mózgu (lub neuroplastyczność): co to jest?

Marzec 3, 2024

Chociaż wszystkie mózgi wydają się niemal równe, w rzeczywistości są bardzo od niego oddalone. Prawdą jest, że powierzchownie wszyscy mają podstawową strukturę i pewną formę, ale jeśli przeanalizujemy je szczegółowo, zobaczymy, że wszystkie są niesamowicie różne; każdy z nich zawiera obwody neuronalne o bardzo różnych kształtach i rozkładach.

Co więcej, różnic tych nie wyjaśniają geny, to znaczy, że nie rodzimy się z nimi i utrzymujemy je w stosunkowo stabilny sposób. W rzeczywistości, te cechy, które sprawiają, że nasze mózgi są czymś niepowtarzalnym, mają do czynienia z faktem, który jest prawdziwy we wszystkich przypadkach: każde życie jest wyjątkowe, a doświadczenia, których doświadczamy, sprawiają, że nasz mózg fizycznie się zmienia. Zjawisko to znane jest jako plastyczność mózgu lub neuroplastyczność .


Czym jest plastyczność mózgowa?

Neuroplastyczność, znana również jako plastyczność mózgu lub neuronów, jest koncepcją, która odnosi się do sposobu, w jaki nasz system nerwowy zmienia się z interakcji z otoczeniem , Nawet w przypadku bliźniąt jednojajowych interakcja ta nie jest identyczna, co oznacza, że ​​każda osoba postrzega świat i działa na niego w inny sposób, w zależności od sekwencji kontekstów, które musi on żyć.

Ponadto plastyczność neuronalna nie jest czymś, co zajmuje dużo czasu: pojawia się stale, w czasie rzeczywistym, a nawet podczas snu. Ciągle odbieramy potok bodźców i emitujemy stały przepływ działań, które modyfikują środowisko, a wszystkie te procesy powodują modyfikację naszego mózgu.


Aby zrozumieć to w prosty sposób, możemy zastanowić się, do czego odnosi się termin "plastyczność". Mózg, podobnie jak plastik, może być przystosowany do praktycznie każdej formy , Jednak w tym porównaniu musimy zakwalifikować dwie rzeczy. Pierwszą jest to, że neuroplastyczność zależy od interwencji zewnętrznej inteligencji, która kieruje procesem modelowania metafory do określonego celu (w przypadku przykładu, producenta plastikowych figur lub kawałków), a druga to W przeciwieństwie do plastiku, struktura i kształt składników naszego mózgu mogą się ciągle zmieniać: nie tylko w "fazie produkcji".

Jak zachodzi plastyczność mózgu?

Neuroplastyczność opiera się na sposobie, w jaki neurony naszego układu nerwowego łączą się ze sobą. Jak odkrył hiszpański lekarz Santiago Ramón y Cajal, mózg nie składa się z plątaniny zagęszczonych komórek, które tworzą pojedynczą strukturę, ale są to mikroskopijne ciała z autonomią i fizycznie oddzielone od siebie, wysyłając informacje bez połączyć się ze sobą w ostateczny sposób. Krótko mówiąc, są to osoby morfologiczne .


Gdy grupa neuronów jest aktywowana w tym samym czasie, mają tendencję do wysyłania sobie nawzajem informacji. Jeśli ten wzór aktywacji jest powtarzany z pewną częstotliwością, neurony te nie tylko wysyłają informacje, ale dążą do bardziej intensywnego połączenia z innymi, które są aktywowane w tym samym czasie, stając się bardziej predysponowane do wysyłania informacji między nimi. Ten wzrost prawdopodobieństwa aktywacji razem jest fizycznie wyrażany w tworzeniu bardziej stabilnych neuronalnych rozgałęzień, które jednoczą te komórki nerwowe i sprawiają, że są fizycznie bliżej, co modyfikuje mikrostrukturę układu nerwowego.

Na przykład, jeśli neurony, które są aktywowane, gdy rozpoznajemy wizualne wzory tabletek czekoladowych, są "włączane", a także te, które są aktywowane, gdy smakujemy słodkie, obie grupy komórek nerwowych łączą się nieco więcej między Tak, co trochę zmieni nasz mózg.

To samo odnosi się do każdego innego doświadczenia: chociaż tego nie zauważamy, ciągle doświadczamy doświadczeń (lub raczej niewielkich porcji doświadczeń), które występują niemal równocześnie, i które sprawiają, że niektóre neurony wzmacniają więzy, a inne słabną bardziej. twoja. Dzieje się tak zarówno z doznaniami, jak iz przywoływaniem wspomnień i abstrakcyjnych idei; Efekt Halo można uznać za przykład tego ostatniego.

Ewolucyjna przewaga

Czy ta zdolność naszego systemu nerwowego ma jakiś cel w momencie, gdy jesteśmy formowani przez nasze doświadczenia? Właściwie nie; Jest to prosty produkt ewolucji, który od setek milionów lat wyrzeźbił nasz mózg i spowodował, że ma on pewne właściwości.

W rzeczywistości plastyczność mózgu jest przeciwieństwem projektu stworzonego w celu osiągnięcia konkretnych celów, ponieważ zamiast uczynić nasze zachowanie czymś stereotypowym i przewidywalnym, czyni go niezwykle złożonym, połączonym z wieloma szczegółami kontekstu, w którym żyjemy i jesteśmy zależni. naszych przeszłych doświadczeń.To sprawia, że ​​neuroplastyczność ma negatywną stronę (pojawianie się fobii, urazów itp.) I inną pozytywną (nasza zdolność uczenia się na podstawie naszego doświadczenia i tworzenia złożonych i wyrafinowanych sposobów myślenia, na przykład).

Jednak, że plastyczność mózgu nie ma określonego celu, nie oznacza, że ​​w bilansie za i przeciw, ta pierwsza osiągnęła lepsze wyniki niż druga. Stworzenie szerokich i wysoce powiązanych ze sobą społeczeństw, nasza zdolność do wynajdywania artefaktów i nowych postępów technologicznych oraz, oczywiście, łatwość, z jaką uczymy się języka, to zjawiska, które nam się podobały dzięki plastyczności mózgu i to wyjaśnia wiele z przytłaczającego sukcesu ewolucyjnego, jaki na razie miał nasz gatunek.

Plastyczność mózgu sprawia, że ​​nasza umiejętność dostosowania się do zmieniających się sytuacji jest bardzo wysoka , ponieważ możemy poradzić sobie z wieloma nowymi problemami, przed którymi ewolucja nie zdążyła wygenerować mechanizmu adaptacji poprzez dobór naturalny. Na przykład w obliczu katastrofy naturalnej nie trzeba czekać, aż presja środowiskowa spowoduje, że ludzie będą się rozmnażać bardziej niż reszta, a tysiące lat później cała populacja ma odpowiednie dziedzictwo genetyczne, aby poradzić sobie z problemem: po prostu , osoby z kilku pokoleń uczą się tworzyć rozwiązania technologiczne i społeczne, które nigdy wcześniej nie były pomyślane.

Implikacje osobiste

Poza tą zimną analizą opartą na wzroście populacji ludzkiej, która nie musi korespondować z osobistą wartością, którą możemy przypisać do neuroplastyczności, możemy również powiedzieć, że duża część naszej zdolności do szczęścia zależy od tej cechy naszego centralnego układu nerwowego.

Bez plastyczności mózgu nie moglibyśmy tworzyć abstrakcyjnych idei koniecznych do wygenerowania pamięci autobiograficznej, która pozwoliłaby nam być świadomym siebie, ani też nie moglibyśmy uczyć się na własnych błędach ani, ogólnie rzecz biorąc, rozporządzać tym, co nazywamy "życiem umysłowym". Plastyczność mózgu jest tak podstawowym elementem normalnego funkcjonowania naszego mózgu, że bez niego bylibyśmy tak blisko robota linii montażowej, jak mogliśmy to sobie wyobrazić.

Jednocześnie plastyczność mózgu czyni nas bardzo dobrymi w rozwijaniu odporności, co jest naszą zdolnością do przezwyciężenia bardzo trudnych sytuacji. Na przykład wiadomo, że percepcja subiektywnego samopoczucia nie zmniejsza się znacznie, gdy starzejemy się z dala od chwili naszego urodzenia, co wskazuje, że pomimo wszystkich ciosów, jakie może nam dać życie, nie "akumulują się" ani nie naruszają naszego szczęścia w sposób chroniczny. To utrzymywanie poziomu dobrego samopoczucia odbywa się dzięki zdolności naszych neuronów w czasie reorganizacji między nimi w najbardziej dogodny sposób, nawet gdy wiek powoduje, że wiele z nich zanika.

Krótko mówiąc, neuroplastyczność pozwala nam utrzymać się na powierzchni pomimo fizycznych i emocjonalnych przeciwności. Chociaż wiele razy mamy skłonność do mitologizowania tych aspektów ludzkiego umysłu, które wydają się trwałe, nigdy nie wolno nam zapominać o każdym z nas jesteśmy istotami w ciągłej zmianie dosłownie; dotyczy to również naszej psychiki.


O plastyczności mózgu i treningach umysłu (Marzec 2024).


Podobne Artykuły