Czy możesz być psychologiem i wierzyć w Boga?
Pytanie, które stoi na czele tego tekstu, może być dla niektórych zaskakujące, ale prawda jest taka, że tak jest wątpliwość, która często atakuje ludzi, którzy studiują psychologię , zwłaszcza podczas pierwszych lat studiów lub przed podjęciem decyzji o tej karierze. I tak, logika kryje się za tego rodzaju problemami.
Wszakże badanie poznania i mechanizmów psychologicznych historycznie było bardziej związane z ateizmem niż z innymi dziedzinami wiedzy. Na przykład ateizm postaci takich jak Zygmunt Freud i B. F. Skinner jest dobrze znany, choć w tamtych czasach był rzadki, a dziś dwaj z pięciu wielkich przedstawicieli braku wiary w boskość są naukowcami umysłu : Sam Harris i Daniel Dennett.
Z drugiej strony istnieją oznaki wskazujące, że analityczne myślenie , niezbędna w każdej dziedzinie nauki, a więc również w psychologii, osłabia wiarę w Boga. Mówiąc bardziej ogólnie, zauważono również, że psychologowie uczący na amerykańskich uniwersytetach są najmniej religijną grupą profesorów. Co się dzieje?
Profesjonaliści psychologii i konsekwentni wierzący?
Wszakże jednym z wielkich źródeł wiary religijnej jest idea, że własny umysł i sumienie istnieją poza światem materialnym. Bardzo łatwo jest założyć, że "umysł" jest czymś oddzielnym od mózgu coś duchowego lub pochodzącego z pozaziemskiej rzeczywistości. Teraz psychologowie są odpowiedzialni za odkrycie, jak działa umysł i jakie zasady nim kierują, i robią to tak, jak geolog studiuje kamień: metodą naukową.
Oznacza to, że dla psychologa żaden bóg nie wchodzi w równanie tego, jak działa umysł. Czy to oznacza, że nie możesz jednocześnie być psychologiem i wierzącym? W tym artykule nie spróbuję rozwiązać kwestii, czy istnieje wyższa inteligencja, czy nie (zależy to całkowicie od tego, w co chce się wierzyć), ale zastanowię się nad sposobem, w jaki religia jest powiązana z pracą psychologów. jego zakres zawodowy i sposób, w jaki można go mieszać z osobistymi przekonaniami.
Debata o ateizmie i agnostycyzmie w nauce
Jeśli przyjrzymy się bliżej rodzajowi obaw, od którego zaczęliśmy, zdamy sobie sprawę, że debata jest naprawdę szersza. Kiedy zadajemy sobie pytanie, czy psychologowie mogą być wierzącymi, tak naprawdę zastanawiamy się, czy naukowcy w ogóle mogą być wierzącymi.
Powód jest taki jednym z filarów postępu naukowego jest tak zwana zasada oszczędności , zgodnie z którym inne rzeczy są równe, najprostsze wyjaśnienie (to znaczy, które pozostawia mniej luźnych celów) jest lepsze. A jeśli chodzi o religię, wiara w konkretnego boga może być niezwykle trudna do utrzymania bez generowania więcej pytań, niż ma na to odpowiedź.
Chociaż idea, że wszechświat, istoty ludzkie i to, co niektórzy nazywają "psychiką", to stworzenie wyższej inteligencji, nie jest całkowicie dziwacznym i odrzucającym pomysłem ze strony nauki jako takiej, która jest praktycznie niemożliwa do zrealizowania. bronić się przed nauką jest to, że ten bóg spełnia szereg konkretnych cech, które są zapisane w świętych tekstach , Dlatego uważa się, że naukowcy podczas swoich godzin pracy powinni ćwiczyć tak, jakby byli agnostykami lub ateistami.
To znaczy, że przekonania religijne nie mogą zajmować istotnej roli w teorii i hipotezach, z którymi się pracuje, ponieważ religia opiera się na wierze, a nie na rozumowaniu wywodzącym się z dedukcji o tym, jakie wyjaśnienia są najbardziej użyteczne w opisywaniu rzeczywistości za pomocą tego, co i co jest znane i udowodnione. Wiara opiera się na ideach, w które wierzymy a priori, podczas gdy w nauce każdy pomysł może zostać zmieniony lub odrzucony, jeśli, porównując idee z rzeczywistością, pojawiają się lepsze wyjaśnienia. Dotyczy to również psychologii.
Wierzenia lub sprawdzone fakty?
Zgodnie z tym, co zobaczyliśmy o tym, jak pracujemy w nauce, jeśli bronimy idei, że nasze umysły są naprawdę istotami stworzonymi w ramach symulacji przeprowadzanej przez duży komputer wielkości wszechświata, oznacza to zobowiązanie się, opierając się na ideach, z którymi pracuje w psychologii, wierząc, że nie tylko ten bóg istnieje, ale także jest opisany w Biblii (która nas obserwuje, czy działamy dobrze, czy źle, kto nas kocha itd.) jest niezwykle niefortunny.
I to niefortunne, ponieważ naukowo, dają dobre pomysły bardzo efek- tywne o tym, jak zachowujemy się bez dowodów który je popiera, jest ćwiczeniem intelektualnej nieuczciwości.Na przykład, proponowanie pacjentowi rozwiązań opartych na idei, że pewne czyny spowodują, że bóg nagrodzi tę osobę "leczeniem", jest nie tylko naruszeniem kodeksu etyki psychologa, ale jest całkowicie nieodpowiedzialne.
Czy nie wierzysz w boga i nie angażujesz się w ich religię, nie oznacza to, że robisz to 24 godziny na dobę? Dla niektórych osób może tak być; Jak już powiedziałem, każdy żyje swoją religią tak, jak chce. Ważne jest jednak, aby pamiętać o tej religii, opartej na przekonaniach, że ktoś decyduje się przyjąć własną decyzję, nie można go narzucać innym , A nauka, która jest zbiorowym wysiłkiem tworzenia wiedzy, która nie zależy wyłącznie od wiary i przekonań, nie może zostać zniekształcona przez wpływ religii.
Nie ma jednego sposobu, aby uwierzyć
Tak więc na pytanie, czy psychologowie mogą wierzyć w Boga, czy nie, musimy odpowiedzieć: zależy to od tego, jak jest on stworzony.
Dla tych, którzy wierzą w Boga oznacza wierzyć dosłownie religijne dogmaty i działać przez cały czas, odpowiedź nie będzie, ponieważ Psychologia, jako nauka, obejmuje kwestionowanie wszystkich pomysłów i nieudzielanie wyjaśnień za pewnik. o funkcjonowaniu i pochodzeniu procesów mentalnych, wszystko to bez dokonywania sądów wartościujących na podstawie tekstów religijnych dotyczących pewnych zachowań i tendencji (homoseksualizm, poligamia itp.).
Przeciwnie, jest jasne, że żadne działanie wynikające z wiary w boga nie może zaszkodzić innym, religijność nie musi stanowić problemu. Może dysonans poznawczy zostaw na boku pewne przekonania które są uważane za fundamentalne i strukturyzujące swoją tożsamość są niewygodne, ale jest to poświęcenie, bez którego nie może być postępu w tej dziedzinie nauki.
Krótko mówiąc, jest to następująca kwestia: w godzinach pracy psychologowie muszą utrzymywać religię (a nie moralność) całkowicie na uboczu. Jeśli myślisz, że nie możesz tego zrobić, ponieważ wiąże się to z wielkim dysonansem poznawczym, aby wierzyć, że musisz być zawsze bhaktą i zgłaszać wszystkie pomysły do wiary, psychologia nie jest dla ciebie.
