Syndrom Opiekuna: inna forma Wypalenia

The Zespół opiekuńczy Powstaje u osób, które odgrywają rolę opiekuna podstawowego osoby znajdującej się w sytuacji zależności. Charakteryzuje się fizycznym i psychicznym wyczerpaniem, z obrazem podobnym do stresu w pracy lub "Burnout".

Czym jest zespół opiekuńczy?

Przejawiają się one przez tych opiekunów, którzy są odpowiedzialni za osoby wymagające ciągłej pomocy w prezentowaniu pewnego stopnia upośledzenia lub niedostatku porządku neurologicznego lub psychiatrycznego, takich jak na przykład pewien rodzaj demencji.

W większości przypadków decyzja o zostaniu opiekunem jest zwykle narzucana przez okoliczności , bez celowego procesu podejmowania decyzji. Dlatego ci ludzie nagle stają przed nową sytuacją, dla której nie są przygotowani i która pochłania większość ich czasu i energii, do tego stopnia, że ​​stają się centrum ich życia.

Zmiany, które zachodzą w życiu opiekuna

Życie opiekuna zmienia się radykalnie w wyniku wymaganego popytu. Twoja nowa odpowiedzialność rwymaga głębokiej transformacji formy i jakości życia , ponieważ, ogólnie, nikt nie jest przygotowany do życia 24 godziny na dobę z osobą (zwykle ukochaną osobą), która pogarsza się z dnia na dzień w sposób postępujący. Ta sytuacja najprawdopodobniej wywoła głębokie reakcje emocjonalne i emocjonalne: smutek, napięcie, złość, poczucie winy, frustrację, oszołomienie ... tak często cierpią ci, którzy wykonują te funkcje typu pomocy.

Niektóre zmiany, które pojawiają się w twoim życiu w krótkim i długim okresie:

• Relacje rodzinne (pojawiają się nowe role, obowiązki, konflikty ...)
• Praca (porzucenie lub absencja, wzrost wydatków, ...)
• Czas wolny (zmniejszenie czasu poświęconego wypoczynkowi, relacjom międzyludzkim, ...)
• Zdrowie (problemy z zmęczeniem, sen i zaburzenia apetytu, ...)
• Zmiany nastroju (uczucie smutku, drażliwość, poczucie winy, niepokój, niepokój, stres ...).

Przyczyny Syndromu Opiekuna

Stres opiekuna wynika głównie z różnych sposobów postrzegania potrzeb pacjenta, inwestowania czasu, zasobów, konfliktów między ich oczekiwaniami a resztą członków rodziny, poczucia winy ...

Przy wielu okazjach konflikt powstaje z powodu niemożności zaspokojenia potrzeb chorych rodzinny i osobisty. Bardzo często zdarza się, że opiekun rezygnuje z dziedzin życia społecznego i zawodowego, biorąc pod uwagę potrzeby, których wymaga dana osoba.

Niektóre oznaki zaburzeń zespołu opiekuńczego

Ważne jest, aby krewni i przyjaciele głównego opiekuna byli czujni na szereg objawów, które mogą wskazywać na obecność zaburzenia:

• Zwiększona drażliwość i zachowania "agresywności" wobec innych
• Stres przeciw pomocniczym opiekunom (nie traktują pacjenta prawidłowo)
• Objawy depresyjne lub lękowe.
• Niecierpliwość z osobą pod opieką.
• Izolacja społeczna.
• Problemy fizyczne : bóle głowy, udręka, problemy żołądkowe, kołatanie serca ...

Zalecenia terapeutyczne

Równie ważne jest dbanie o siebie; Pozwoli nam to nadal udzielać pomocy w najlepszych możliwych warunkach, bez poparzenia.

Ważne jest, aby:

• Szukaj chwil na relaks , Istnieje związek między napięciem wewnętrznym a napięciem zewnętrznym lub cielesnym. Kiedy jesteś zdenerwowany, twoje ciało staje się napięte. Zwykle zauważa się węzeł w żołądku lub ucisk w klatce piersiowej lub napiętą szczękę lub szyjkę macicy, lub spłyca twarz itp.

• Odpoczywaj i śpij wystarczy.

• Uporządkuj swój czas lepiej aby kontynuował wykonywanie niektórych czynności i hobby, które zawsze lubił (chodzenie do kina, chodzenie, chodzenie na siłownię, robienie na drutach, ...).

• Naucz się prosić o pomoc i delegować funkcje , Niemożliwe jest, aby bez pomocy można było wykonać liczbę zadań, które wykonałeś, zanim zaopiekujesz się członkiem swojej rodziny, iw ten sam sposób.

• Nie czuj się winny za śmiech lub dobrą zabawę Jeśli będziesz szczęśliwy, łatwiej ci będzie radzić.

• Zadbaj o swój wygląd fizyczny , poprawi to twoje samopoczucie psychiczne.

• Unikaj samoleczenia .

• Komunikuj i wyrażaj swoje uczucia innym krewnym.

• Osiągnij porozumienia , Wszyscy członkowie muszą współpracować w opiece nad zależnymi członkami rodziny.

• Bądź asertywny , Ważne jest, aby traktować osobę niesamodzielną i resztę rodziny w przyjazny i komunikatywny sposób. W ten sposób uniknie się nieporozumień i wszyscy będą chętniej pomagać.

• Empatia pracy.Umieszczenie się w cudzych butach może pomóc nam zrozumieć ich punkt widzenia i zrozumieć ich zachowanie.

• Zarządzaj emocjami , Musisz wiedzieć, jak kontrolować uczucia, takie jak gniew czy frustracja.

• Praca nad stymulacją poznawczą osób uzależnionych , W tym celu należy ćwiczyć czytanie z nimi, mówić o codziennych wydarzeniach, aby mieć poczucie rzeczywistości i pamiętać stare historie i wspomnienia, które pobudzają ich pamięć.

• Powiedz "nie" nadmiernym wymaganiom osoby zależnej.