yes, therapy helps!
Carl Gustav Jung: biografia i praca psychologa duchowego

Carl Gustav Jung: biografia i praca psychologa duchowego

Marzec 3, 2024

Carl Gustav Jung urodził się w lipcu 1875 r. w Kesswil w Szwajcarii, na łonie bardzo religijnej rodziny. Był wycofanym i samotnym dzieckiem, które przeszło przez większość swojego dzieciństwa, nie będąc w stanie nawiązać relacji z braćmi i siostrami. Częściowo z tego powodu grał z elementami natury i wykorzystywał swoją wyobraźnię, by utkać ekstrawaganckie linie narracyjne o wszystkim, czego doświadczył.

Jednak niezwykłe skojarzenia mentalne i symbole, które zalały umysł młodego Junga, nie ograniczały jego rządów do godzin, które spędził na jawie. Jung bardzo szybko zaczął mieć bardzo żywe sny i silny symboliczny ładunek , I, jak można było oczekiwać od kogoś, kto poświęcił dużą część swojej kariery na badanie snu, przynajmniej jedno z tych snów oznaczało go do końca życia.


Biografia Carla Gustawa Junga

Kiedy miał zaledwie trzy lub cztery lata, Jung śnił, że zstępuje przez ciemną prostokątną dziurę, która wydawała się wykopana na łące. .

Kiedy dotarł do dna otworu, znalazł łuk, z którego zwisała zielona zasłona, która blokowała mu drogę. Jung, poruszony ciekawością, odsunął zasłonę jedną ręką, aby znaleźć, po drugiej stronie, coś w rodzaju królewskiej komnaty pałacu, z wysokim dachem i czerwonym dachem, które opisywały drogę do ważnego miejsca.

Wszystko zaczęło się od snu

Na końcu dywanu, który prowadził pokój, imponujący królewski tron ​​o ogromnych rozmiarach, na którym spoczywał dziwny stwór: potwór w kształcie drzewa, konsystencja ludzkiej skóry i nie więcej twarzy niż jedno oko na górze bagażnik. Stworzenie pozostało nieruchome i nawet nie okazywało oznak reagowania na jego obecność, a jednak Jung miał wrażenie, że w każdej chwili może pełznąć po ziemi i szybko dogonić. W tej chwili usłyszał krzyk swojej matki od wejścia do dołu: "Spójrz na niego, to pokój mężczyzn!"


W tym czasie czysty terror sprawił, że mały Carl się obudził , Wiele lat później zaproponował interpretację tego snu w oparciu o falliczną symbolikę podziemnego boga i zieloną zasłonę, która kryje tajemnicę. I choć może się wydawać, że doświadczanie tego rodzaju koszmaru jest bardzo nieprzyjemnym doświadczeniem, Jung doszedł do wniosku, że ten sen był jego początkiem w świecie tajemnic, studiowania religii i symboli oraz funkcjonowania tego, co najbardziej później byłaby nazywana nieświadomością przez psychoanalityków.

Predyspozycje do duchowości Junga

To marzenie, wraz z wielką wyobraźnią i ciekawością abstrakcyjnych tematów, które Jung posiadał od najmłodszych lat, sprawiło, że coraz bardziej eksperymentował z różnymi sposobami dostępu do boskości i okultyzmu, zwykle poprzez samopotwierdzone myśli.


Fakt, że w jego rodzinie było tak wiele osób silnie związanych z luteranizmem i że jego matka miała nieobliczalne zachowanie, które zdawało się nie reagować w ogóle na to, co wydarzyło się w świecie obserwowalnego (jak się wydawało, przechodziło odcinki dysocjacji rzeczywistość), spowodowało to narodziny Junga podwójna duchowość: taki, który był luterański i oparty na ideach bardziej związanych z pogaństwem .

Jung zaczął się rozwijać niezwykłą wrażliwość, by odnosić się do siebie uczuć i idei, które najwyraźniej miały niewiele wspólnego. Była to jedna z charakterystycznych cech, które określiły sposób myślenia Carla Gustawa Junga, jaki znamy dzisiaj, i które doprowadziłyby go do przyjęcia z łatwością podejścia psychoanalizy.

Okres uniwersytecki

Kiedy osiągniesz drugą dekadę życia, Jung stał się zapalonym czytelnikiem , Interesował się wieloma przedmiotami i uważał lekturę za doskonałe hobby, dzięki czemu za każdym razem, gdy snuł szereg wątpliwości dotyczących tematu, zaatakowany przez wielu innych, powstał w jego nowej bazie wiedzy. Ponadto interesował się rozwojem jako osoba w dwóch różnych znaczeniach: w sprawach codziennych lub społecznych oraz w tematach związanych z tajemnicami życia. Czytanie pozwoliło mu mieć surowiec, z którym można pracować, by robić postępy po obu stronach, ale jego aspiracje nigdy nie zostały zaspokojone, co skłoniło go do dalszych badań.

Gdy osiągnął wiek pójścia na studia, Jung zdecydował się studiować medycynę na Uniwersytecie w Bazylei , a zrobił to w latach 1894-1900. Kiedy skończył, zaczął pracować jako asystent w szpitalu, a wkrótce po tym, zdecydował się na specjalizację z psychiatrii.

Ćwicząc na tym polu, Carl Gustav Jung zobaczył, w jaki sposób był w stanie podejść poprzez swoją pracę dwa aspekty, którymi był pasjonował: procesy biologiczne traktowane w medycynie oraz przedmioty psychiczne, a nawet duchowe. Tak więc od 1900 roku rozpoczął praktykę w zakładzie psychiatrycznym w Zurychu.

Związek Carla Gustawa Junga i Zygmunta Freuda

Chociaż psychiatria, z której Jung zaczął pracować w klinice psychiatrycznej, proponowała materialistyczną i redukcjonistyczną wizję choroby psychicznej, nigdy nie wyrzekł się przyjmowania elementów i sformułowań z dziedziny tematycznej spirytyzmu, antropologii, a nawet studiowania sztuki. Jung w to wierzył nie mogliście zrozumieć ludzkiego umysłu, wyrzekając się studiowania symboli i ich korzeni w historii ludzkiej kultury , więc nie podzielał tego, co dziś rozumiemy jako psychiatrii.

Dlatego Jung zawsze poruszał się pomiędzy napięciem materialnym a duchowym, czymś, co zdobyło mu nielicznych wrogów w świecie akademickim. Jednakże istniał materialistyczny filozoficzny badacz bazowy, który był nim bardzo zainteresowany, a nazywał się Zygmunt Freud.

Znaczenie nieświadomości i symboli

Nic dziwnego, biorąc pod uwagę centralną rolę pojęcia "nieświadomości" w psychoanalitycznej teorii Freuda. Jung zgodził się z tym neurologiem u dołu ludzkiej psychiki zamieszkuje obszar niedostępny dla sumienia, który ostatecznie kieruje czynami i myślami ludzi, a ich siła wyraża się poprzez impulsy pierwotne.

Jung i Freud zaczęli wysyłać listy w 1906 roku, a rok później spotkali się w Wiedniu. Na pierwszym spotkaniu, według samego Junga, mówili około 13 godzin.

Mniej więcej od pierwszego spotkania w Wiedniu, Zygmunta Freuda stał się rodzajem mentora młodego psychiatry , który już od kilku lat interesował się psychoanalizą. Jednak, mimo że pisma dotyczące nieświadomości i impulsów fascynowały Junga, nie zgadzał się podejść do całego spektrum procesów psychicznych i psychopatologicznych, jakby wszystko opierało się na funkcjach biologicznych.

Rozbieżność Junga z myślą Freuda

To również doprowadziło go do odrzucenia idei, że przyczyną patologii psychicznej są zablokowane procesy związane z ludzką seksualnością (tak zwana "teoria seksualna" Freuda). Dlatego w podobny sposób, jak zrobił to Erik Erikson, Jung wziął dużą część propozycji psychoanalizy Zygmunta Freuda i dodał czynnik kulturowy w równaniu , wypierając protagonizm impulsów seksualnych.

Jung jednak daleko wykraczał poza materialistyczne wyjaśnienia, ponieważ jego pisma sięgają głęboko do objaśnień z obskuristycznym tonem, ukierunkowanych na wyjaśnianie zjawisk o duchowej naturze, do których zwykle dochodzi się z parapsychologii i pewnych podejść do filozofii.

Nieprzytomny, według Junga

Jung był przekonany, że portret nieświadomości Freuda był niepełny bez ważnego czynnika kulturowego. Utrzymywał, że w psychice każdej osoby żyje istotnie bardzo ważna część, którą można nazwać "nieświadomością", ale dla Junga część tej nieświadomości jest w rzeczywistości rodzaj "zbiorowej nieświadomości" lub zbiorowej pamięci coś, co nie należy tylko do jednostki.

Pojęcie nieprzytomny zbiorowy

Ten pamięć zbiorowa Jest pełen tych wszystkich symboli i elementów o powtarzającym się znaczeniu, że kultura, w której żyjemy, została spleciona z pokolenia na pokolenie. Pamięć zbiorowa, którą opisuje Jung, jest więc element, który wyjaśnia podobieństwa między mitami i symbolami wszystkich kultur, które studiował , choć wydają się być różne.

Te powtarzające się elementy nie istniały tylko jako zjawisko, które należy badać na podstawie antropologii, ale musiały zostać potraktowane przez psychologię tamtych czasów, ponieważ indywidualne umysły działają również w oparciu o te schematy kulturowe.

W ten sposób kultura i dziedzictwo kulturowe przekazywane z pokolenia na pokolenie pozostaje ona mniej więcej taka sama przez stulecia, tworząc podstawę, na której ludzka psychika może zapuścić korzenie i dodawać do niego nauki oparte na indywidualnych doświadczeniach każdego z nich. Te nauki i sposób, w jaki są wykonywane, będą jednak uwarunkowane kulturowym podłożem tej nieświadomej części psyche.

Jung i archetypy

Dla Junga część nieświadomości składa się z odziedziczonych wspomnień , surowiec kultury. Te wspomnienia wyrażają się poprzez to, co Jung nazwał "archetypami".

Archetypy są elementami składającymi się na zbiorową pamięć, będącą wynikiem dziedzicznej transmisji kultury.Te archetypy istnieją jako przejaw wszystkich produktów kulturowych stworzonych przez człowieka (teatr, malarstwo, opowiadania itp.), Ale także należą do niewidzialnego świata nieświadomości każdej osoby, jak gdyby była czymś utajonym. Ponieważ są to elementy charakteryzujące się dziedziczną transmisją, są one zasadniczo uniwersalne i można je znaleźć w różnych formach w praktycznie każdej kulturze .

Produkcja kulturalna jako kluczowy element do zrozumienia ludzkiej psychiki

Właśnie dlatego Jung zwrócił uwagę na fakt, że aby zrozumieć ludzki umysł, trzeba było także zbadać jego produkty, to znaczy jego produkcje kulturalne , W ten sposób Jung uzasadnił potrzebę powiązania psychologii i antropologii, a także studiowania symboli używanych w obskuranckich środowiskach, takich jak tarot.

Przez archetypy , którego etymologia pochodzi od tego, co w starożytnym greckim jest tłumaczone jako "oryginalny model", moglibyśmy dostrzec, w jaki sposób nasi praprzodkowie, ojcowie i matki innych kultur, postrzegali rzeczywistość. Ponadto, dzięki jego studiom możemy poznać nieświadome mechanizmy, dzięki którym rozumiemy i organizujemy naszą dzisiejszą rzeczywistość. Według Junga archetypy opisują orografię natury kulturowej, na której oparte są nasze indywidualne doświadczenia.

Bardzo różnorodna spuścizna

Jung zaproponował sposób rozumienia psychologii, który w owym czasie nie wydawał się zbyt konwencjonalny, a dzisiaj byłby jeszcze mniejszy.

Był osobą z wieloma problemami, a natury tych źródeł niełatwo było zazwyczaj opisać słowami. Jego spuścizna jest szczególnie żywa w psychoanalizie , ale także w analizie sztuki, a nawet w badaniach typu obskuristycznego.


"Duchowość w psychologii jungowskiej", dr Murray Stein, 22 kwietnia 2016 r. (Marzec 2024).


Podobne Artykuły