Carnophobia (fobia mięsna): objawy, przyczyny i leczenie
Ksenofobia charakteryzuje się wytrwałym i intensywnym lękiem przed mięsem , Niekoniecznie towarzyszy mu polityczna decyzja o porzuceniu konsumpcji tej żywności, choć może być z tym związana.
Zobaczymy dalej, czym jest karnofobia, jaka jest różnica między fobią a niechęcią, a na koniec jakie są środki zaradcze, które istnieją, aby leczyć jej objawy.
- Powiązany artykuł: "Rodzaje fobii: badanie zaburzeń strachu"
Carnophobia: strach przed mięsem
Jak sama nazwa wskazuje, carnphobia jest uporczywym i intensywnym lękiem przed ciałem. Dopóki jest to fobia, uporczywy lęk przed mięsem musi być prezentowany nieracjonalnie lub nadmiernie, tzn. nieproporcjonalny strach przed bodźcem, który zwykle nie stanowi zagrożenia dla tego, kto to postrzega.
Innymi słowy, aby być uważanym za fobię, ten lęk przed mięsem nie powinien przejawiać się jedynie jako zdecydowane odrzucenie konsumpcji żywności pochodzenia zwierzęcego, jak mogłoby się to stać w przypadku weganizmu lub wegetarianizmu.
Nie jest to także nierozwinięty smak mięsa lub preferencja dla konkretnego rodzaju tego jedzenia. To raczej strach, który jest aktywowany przez każdy bodziec zbliżający się do ciała, wywołujące nieproporcjonalną reakcję lękową .
Jednakże, jeśli lęk ten nie objawia się w sposób ciągły, intensywny i nieproporcjonalny, nie wpływając znacząco na jakość życia danej osoby, może nie być fobią, ale niechęcią.
- Może jesteś zainteresowany: "5 rodzajów mięsa, jego właściwości i wady"
Fobia czy awersja do mięsa?
Główną różnicą między fobią a awersją jest intensywność odczuwanego lęku i sposób, w jaki jest on prezentowany. Niechęć można zdefiniować jako silne odpychanie dotykania, próbowania lub słuchania rzeczy, które większość ludzi jest obojętna lub przyjemna (Bados, 2005).
W przeciwieństwie do fobii, awersje wywołują dyskomfort, ale nie strach i niepokój; prezentują się przed bodźcami innymi niż specyficzne fobie i nie powodują obsesji lub rytuałów.
Awersje mogą wywołać szereg chwilowych reakcji fizjologicznych, takich jak: dreszcze lub najeżone włosy, bladość, zimno, fala oddechu , a czasami mdłości. Są one powszechne, na przykład, awersje do dotyku owłosionych powierzchni, takich jak wełna lub pióro; słyszeć piszczące dźwięki; lub powąchać i posmakować tłustych potraw, żywności o pewnych teksturach lub mięśniowych tkanek pochodzenia zwierzęcego (mięso).
Ogólnie rzecz biorąc, awersje nie wpływają negatywnie i znacząco na jakość życia danej osoby, ponieważ nie przeszkadzają im w wykonywaniu codziennych czynności i nie objawiają się klinicznie obserwowalnym obrazem lękowym. Mogą jednak stanowić znaczny dyskomfort dla bodźca wywołującego niechęć.
Tak więc, jeśli ekspozycja na ciało powoduje dyskomfort i łagodne lub chwilowe reakcje fizjologiczne, to jest to awersja. Wręcz przeciwnie, jeśli narażony jest na mięso powoduje klinicznie znaczny dyskomfort (lęk, który koliduje z codziennymi czynnościami), i jest prezentowany uporczywie generując dobrowolne i mimowolne unikanie mięsa, wtedy może to być karnofobia.
Możliwe przyczyny
Podobnie jak w przypadku innych fobii, lęk trwa w ciele mogą być spowodowane faktycznymi lub odczuwanymi szkodami związanymi ze spożywaniem takiej żywności , Niektóre konkretne przykłady doświadczeń, które mogą powodować ten lęk, są następujące:
- Ciężka choroba, generowana bezpośrednio po spożyciu mięsa.
- Traumatyczna wycieczka do sklepu mięsnego lub rzeźni.
- Wypadek podczas gotowania mięsa.
- Niekorzystne emocje związane z obrazami za lub przeciw produktom mięsnym.
Może to być przyczyną rozwinięcia się zarówno fobii, jak i niechęci do mięsa, a ta ostatnia mogła wytworzyć polityczne stanowisko w sprawie konsumpcji lub industrializacji tej żywności, choć niekoniecznie.
Czy konieczne jest leczenie?
Wszelkie rzeczywisty lub postrzegany strach, który jest doświadczany w sposób trwały i nieproporcjonalny, można leczyć za pomocą szeregu strategii klinicznych. Na przykład technika ekspozycji na żywo , restrukturyzacja poznawcza, systematyczna desensytyzacja lub strategie relaksacyjne. Wszystkie mają na celu zredukowanie niepokoju związanego z bodźcem, który je powoduje; co ostatecznie oznacza, że osoba rozwija pozytywny kontakt z bodźcem.
Jeśli jednak odrzucenie mięsa pochodzi z osobistego wyboru, który nie ingeruje w ich codzienne życie, nawet jeśli implikuje ono awersję, zabieg nie powinien mieć na celu spożycia tej żywności , ale poszukiwanie alternatyw i substytutów.
Bibliografia:
- Rodríguez, U. (2012). Gastofobia: wszystkie obawy świata jedzenia. Źródło: 11 września 2018. Dostępne pod adresem //www.infonews.com/nota/37358/gastrofobias-todos-los-miedos-del-mundo.
- Bados, A. (2005). Specyficzne fobie Factultat of Psychology. Departament de Personalitat, Avaluaciò i Tractament Psicològics. Uniwersytet w Barcelonie.
- Strach przed surowym mięsem? (S / A). Perspecs. Źródło: 11 września 2018. Dostępne pod adresem //www.perspecsnews.com/read/business/fear-of-raw-meat/rkxnikyGhz/rygKWvyf2f.
