Cassandra Complex: dlaczego tak wiele kobiet cierpi z tego powodu?

Mit o Kasandrze był używany jako metafora różnych zjawisk społecznych i psychologicznych, odnoszących się głównie do wyciszania lub niedowierzania aspektów tradycyjnie związanych z kobiecością przez dominujące postacie lub byty. Te niewidoczne kobiece elementy to m.in. intuicja, wyobraźnia czy kreatywność .

To zaćmienie cech uważanych za kobiece można nazwać "kompleksem Cassandra".

Cassandra: księżniczka Trojan

Mit, który został uwieczniony w Iliadzie Homera, mówi nam, że Apollo, bóg rozumu, jasność i umiar, zafascynowany pięknem Cassandry, obiecał mu dar proroctwa w zamian za to, że stał się jego kochanek Kasandra, córka królów Troi, przyjęła dar, ale odrzuciła Apolla , który uraził ją przeklinając, czyniąc jej przewidywania, chociaż dokładne, nie do uwierzenia lub wzięcia pod uwagę.

Nie mogąc uniknąć lub przekształcić wydarzeń, które przewidziała, w tym upadku Troi i jej własnej śmierci, dar stał się dla Cassandry źródłem ciągłego bólu i frustracji, a ponadto został wykluczony i napiętnowany przez jej wizje.

Mit o Kasandrze mówi nam o mrocznym aspekcie Apolla, to znaczy, kiedy racjonalność, która charakteryzuje patriarchat, zapomina o swoich matriarchalnych korzeniach i arogancko objawia się poprzez mizoginię przez zrównanie kobiecości z brakującymi, słabymi i co można zdominować, wykorzystać i pogwałcić.

Mit uwidacznia potrzebę myślenia liniowego, logicznego, analitycznego, ilościowego i przenikliwego, które dostarcza pragmatycznych rozwiązań i które jest zazwyczaj związane z męskim, uzupełnione tak zwaną myślą o sercu, z otwartością, jakościowym, z kreatywność, z syntezą i akceptacją, tradycyjnie związana z kobiecością.

Dyskwalifikacja wyobraźni w nowoczesności

W kontekście materializmu naukowego, ujętego w paradygmat Newtona i Kartezjusza, zaczęły pojawiać się różne aspekty niechętne podporządkowaniu się logice instrumentalnej i produktywnej, takie jak intuicja, wyobraźnia i cały zakres niewidzialnego (tradycyjnie związanego z kobiecością). uważany za błędnego, niejasnego, dziecinnego, przesądnego i pozbawionego legitymacji do dostarczania prawidłowej wiedzy o człowieku.

Mit o Kasandrze przedstawia tragedię i nierównowagę, które towarzyszą lekceważeniu i nieracjonalności środowiska , subiektywne i nieuchwytne naszej natury.

W samej nauce fizyka kwantowa, której przedmiotem badań są najmniejsze cząstki, z których składa się wszechświat, czyli nieskończenie małe, niewidoczne, unieważnia absolutną konkretność, która została założona dla materii. od materializmu naukowego, odsłaniając tajemniczy, paradoksalny i irracjonalny aspekt, który posiada silne podobieństwa i korespondencje z naturą psychiki.

Demolkuje na przykład pretensje obiektywności, świadczące o zaangażowaniu obserwatora w to, co obserwowane podczas eksperymentów z kwantowymi proporcjami.

Utrata prestiżu i wydalenie duszy we współczesnym świecie

Cassandra była uwięziona i wydalona z życia zbiorowego, ponieważ jej słowa były niewygodne dla instancji władzy, dla dominującej myśli.

Popularny zwrot "jest tylko psychologiczny" stanowi wyraz pogardy dla duszy i subiektywnej , w wyraźnym podporządkowaniu temu, co jest uważane za obiektywne i fizyczne.

Dyskredytacja i uwięzienie duszy odnosi się do procesu dehumanizacji i dysharmonii, które są denuncjowane z różnych przypadków, generowanych przez nadmiar techniki, racjonalizacji i instrumentalizacji.

Odwołuje się do sztywnej biurokracji, która zamiast ułatwiać procesy stawia przeszkody na drodze, nie akceptuje konkretnych przypadków ani pojawienia się nowych warunków. Do praktyk medycznych, w których interesy ekonomiczne przeważają nad zdrowiem ludzi i gdzie podmiotowość pacjentów znika w diagnozach, protokołach i statystykach. Nawiązuje również do medykalizacji smutku i społecznej nonkonformizmu.

Innymi wyrazami uwięzienia duszy są kult pozorów, opakowania, szczęścia, młodości, szybkości i wzrostu. Wszystkie poprzednie unilateralności, które pomijają złożoność, głębię, ambiwalencję i cykliczną dynamikę psychiki .

Kompleks Cassandra i marginalizacja kobiecości

Przekleństwo dla Kasandry było takie, że ostrzeżenia wynikające z jej wizji nie zostały wzięte pod uwagę , że jego słowa nie zostały wysłuchane, że jego wkład został odrzucony. Jednym z odczytów, które zostały wykonane z mitu Cassandra jest w odniesieniu do wykluczenia i niewidzialności kobiet w społeczeństwach patriarchalnych.

Składanie i milczenie były w starożytnej Grecji idealnymi cnotami dla zachowań kobiet, a te koncepcje i praktyki zostały utrzymane w czasie.

Istnieje wiele dowodów, że pomimo gorszych warunków dostępu do wiedzy kobiety historycznie były obecne w istotny sposób w polityce, sztuce i nauce. Jednak ich wkład stał się niewidoczny lub wchłonięty przez postać o większej legitymizacji w ramach patriarchalnej logiki, ponieważ mógł to być jego ojciec, brat, mąż lub kochanek.

W tym samym sensie istnieją także liczne świadectwa o tym, jak wiedza naukowa nie tylko wysunęła się z racjonalności i empiryzmu, ale także z intuicji, wyobrażeniowych wizji i innych aspektów związanych z sferą nieracjonalną, ale jak z kobietami. , odkrycia te są niewidoczne lub przyjmowane jako proste zbiegi okoliczności .

Niewidzialność wobec kobiet występuje również wtedy, gdy nie są one brane pod uwagę w mediach lub w działaniach, w których mogłyby sprawnie działać, ponieważ ich wiek, wygląd lub wygląd nie spełniają oczekiwań pewnego męskiego spojrzenia , znikające, a także obiekty pożądania.

Kobieca jako towar i własność

Gdy Troy został pokonany, Kasandra została porwana i zabrana jako łupy wojenne. Ciało kobiety było i jest traktowane jako towar, jako przedmiot przyjemności, jako reklama reklamowa.

Logika utowarowienia i reifikacji kobiecego ciała opiera się na przymusowej prostytucji, handlu ludźmi, presji wysmukłej postaci, wzroście estetycznych operacji, gwałtów jako broni wojennej.

Ta logika jest ukryta w umyśle osoby nadużywającej, która traktuje swojego partnera lub jego byłego partnera jako swoją własność, z możliwością skorzystania z niej zgodnie z własnym upodobaniem.

Kobieta, która należy do niej samej i strukturalna niewiara

W niektórych wersjach tego mitu Cassandra otrzymuje rolę kapłanki lub dziewicy. Aspekty te, w tym kontekście, symbolizują opór kobiet wobec podporządkowania i zależności mężczyzn, a także logikę dominacji i władzy, którą one personifikują. Cassandra reprezentuje kobietę, która należy do niej samej, a nie do ojca czy męża.

W społeczeństwach patriarchalnych kobiety, które są wojownicze, które mówią, czego nie chcą słuchać, przekraczają kanony narzucone przez mężczyzn, próbowały uciszać, marginalizować lub ośmieszać je, nazywając je szalonymi, czarownicami lub "histerycznymi".

W dzisiejszych czasach wiele kobiet musi stawić czoła strukturalnemu niedowierzaniu w różnych okolicznościach. Na przykład, gdy po pokonywaniu wielu przeszkód i niedogodności w stosunku do mężczyzn, uzyskują dostęp do przestrzeni mocy lub uznania poza tymi tradycyjnie przypisywanymi kobietom (piękno, troska o innych, przedmioty przyjemności) i są delegitymizowane, zdyskwalifikowane lub nie. potraktowany poważnie.

Niedowiarstwo jest również obecne, gdy pojawiają się świadectwa o molestowaniu seksualnym i często są dyskredytowane jako fantazje lub prowokacje samej kobiety.

Innym wyrazem niewiary jest sytuacja, w której nie można znaleźć widocznego i wymiernego elementu w organizmie, takiego jak przewlekły ból, zaburzenia fibromialgii lub zaburzenia nastroju. Ludzie muszą być pytani o prawdziwość lub intensywność ich cierpienia, a nawet znieść oskarżenie o dokonywanie manipulacyjnych zachowań.

Rozszczep między umysłem a ciałem: zagubiona zwierzęcość

W niektórych wersjach tego mitu prorocka zdolność Cassandry wyrażana jest jako zdolność rozumienia języka zwierząt. W mitologii zwierzęta są zwykle reprezentacją naszych instynktów, potrzeb naszego ciała i jego rytmów, naszych podstawowych napędów.

Mit o Kasandrze odnosi się do tego, w jaki sposób proces cywilizacyjny, który podniósł racjonalność i empiryzm jako dogmaty, otworzył lukę w stosunku do naszej zwierzęcości, z naszą wrodzoną zdolnością do samoregulacji, z wrodzoną mądrością naszej natury.

Dystansowanie się z naszą zwierzęcością, z mądrością naszego ciała, przejawia się jako dezorientacja i dysocjacja.

Wewnętrzne zaniżanie wartości

Kobiety zmuszone są budować swoją tożsamość w kontekście, w którym ich źródła identyfikacji są cenione w sposób pejoratywny, dając im konotacje słabości, ofiary, zależności i irracjonalności. Przy wielu okazjach sama matka jest punktem odniesienia dla tego, czego kobiety nie chcą nawrócić. Męskie wartości powiązane, przeciwnie, są wysoko cenione, biorąc pod uwagę człowieka jako przedsiębiorcę, logicznego, pragmatycznego, descomplicado, obiektywnego, niezależnego, silnego, odważnego, potężnego.

Dla Maureen Murdock denigracja kobiecości zwiększa szanse, że wiele kobiet aprobuje patriarchalne wartości, pozostawiając na boku lub minimalizując inne podstawowe obszary swojej osobowości.

W ten sposób internalizowana jest niewidzialność, marginalizacja, lekceważenie, na jakie kobiety są narażone stanowiąc wewnętrzny czynnik psychiczny, z którego wyłaniają się negatywne sądy i oceny.

Kobieta identyfikuje się wtedy z racjonalnością i poszukiwaniem zewnętrznych celów, nieustannie szukając aprobaty męskiego spojrzenia. Zinternalizowana wewnętrznie dewaluacja jest tworzona jako poczucie niepewności i niepełnosprawności, które mogą się przejawiać jako rekompensata poprzez ciągłe poszukiwanie w celu zademonstrowania, jak wydajna i zdolna może być, często w oparciu o kryteria przepełnienia popytu. przekracza wymagania samego kontekstu.

Zmiany psychologiczne, które są generowane

Kobieta może być opętana przez obsesję doskonałości i potrzebę kontroli w różnych obszarach: praca, własne ciało, relacje, odrzucając lub dystansując się od innych aspektów samej siebie, które tradycyjnie były związane z kobiecością.

Głuchy tornado na sygnały jego ciała i rytmów; do możliwości rozpoznania nadmiaru lub niedociągnięć, które mu się przytrafiły. Nie daje wiarygodności wewnętrznemu odczuciu, które może prowadzić go do relacji lub postaw, które należy porzucić; ani też głosowi, który go promuje dla rozwijania własnego powołania, co zachęca go do wierności własnej prawdzie.

Stopniowe rozwijanie najgłębszych potrzeb naszej psychiki nazywane było psychologią Junga jako proces indywidualizacji i jest uważane za bardziej istotne w drugiej połowie życia, kiedy potrzeby adaptacji do świata zewnętrznego, próżności i potrzeby uznania zaczynają tracić znaczenie, natomiast Rozwój naszego wnętrza staje się priorytetem .

Las Cansandras jako kobiety przyśrodkowe

Cassandra została nazwana przez chór jako bardzo nieszczęśliwa i bardzo mądra, przywołując tradycyjny związek mądrości, który wyłania się z cierpienia i frustracji.

Dla Newmana proces ewolucji zbiorowej świadomości w kulturze Zachodu przeszedł od matriarchalnej nieświadomości z przewagą instynktownego, animizmu i zbiorowości, do patriarchalnego sceptycyzmu, w którym przeważała racjonalność i indywidualność. Dla Newmana niezbędny etap patriarchalny przeżywa swój upadek z powodu wyczerpania.

Duch czasu odpowiada wtedy potrzebie perspektywy, w której te dwie zasady współdziałają harmonijnie, co implikuje integrację kobiecości, która jest znieważana i tłumiona na tym ostatnim etapie.

Anonimowy analityk Jungian, Toni Wolf, stwierdza, że ​​istnieje rodzaj kobiet o szczególnej wrażliwości, która sprawia, że ​​służą one jako pośrednicy między światem wewnętrznym a światem zewnętrznym , Środkowe kobiety, jak je nazywa, są wchłaniane i kształtowane przez to, czego pragnie stać się świadomym w pewnym okresie, stając się nosicielami nowych zasad i wartości.

Przyśrodkowe kobiety chwytają i biorą udział w konfliktach własnego życia, w bólach własnych ciał, w tym, co "jest w powietrzu", co sumienne sumienie nie całkiem przyznaje: potrzeba zintegrowania kobiecej zniewagi i stłumiony

Poprzez swoją sztukę, swoje cierpienia, dają światło zbiorowemu dramatowi erotycznego łączenia męskich i kobiecych aspektów, że jako święte małżeństwo działają jako uzupełniające się przeciwieństwa bez jakiegokolwiek podporządkowania. Poświęcają się nieświadomie, w służbie nowego i przebranego ducha czasu, podobnie jak pierwsi męczennicy. Jego ból stanowi kosę dla zbędnych i dla spotkania z najbardziej istotnymi i autentycznymi.

Zbiorowe sumienie woła o uznanie i integrację duszy, kobiecości, relacji, instytucji, modelu produkcyjnego, instancji władzy. Konieczne jest uczestnictwo w równych warunkach jakościowych, niewidocznych. Że podbojowa, wojownicza i patriarchalna logika kolonialistyczna jest dopracowana pod integrującym i przyjaznym spojrzeniem kobiecości, która niewątpliwie ujawnia współzależność wszystkich narodów i braterstwa, które wiąże nas jako gatunek. To także przywraca świętość i szacunek, na jakie zasługuje planeta i wszystkie elementy natury.

Bibliografia:

• Berman, M. (2013). Ciało i duch, ukryta historia Zachodu. Cztery wiatry
• Espinoza, N.A. "kobieca cisza w greckim micie casandra." Modern languages ​​magazine 19 (2013): 49-73.
• Wolff, T. (1956). Strukturalne formy kobiecej psychiki Hillman, James. 1998. Kod duszy. Barcelona: martínez roca.
• Jaffé A. Symbolika w sztukach wizualnych w Człowieku i jego symbolach. Barcelona: paidós
• Jung, C. G. (1991). Archetypy i nieświadome zespoły. Barcelona: redakcja paidós
• Jung, C. G. (1993) struktura i dynamika psychiki. Editorial paidós, Buenos aires.
• Jung, C. G. (2008). Kompleksy i nieświadomość. Madryt, sojusz.
• Murdock, M. 1993. Bycie kobietą: heroiczna podróż. Madryt: gaia.
• Murdock, M. 1996. Córka bohatera: eksploracja mrocznej strony ojcowskiej miłości opartej na mitologii, historii i psychologii jungowskiej.Madryt, Hiszpania: wydania Gaia.
• Pascual, P. (2002). Ewolucja postaci mitycznej: casandra, od tekstów klasycznych po współczesną powieść historyczną ". Epos, 116, 05-124.
• Pinkola Estés, C. (1998). Kobiety biegające z wilkami. Hiszpania: wydania b
• Wolf, C. 2013. Cassandra. Buenos Aires: srebrna miska.
• Schapira, l. L. (1988). Kompleks kassandra: życie z niedowierzaniem: nowoczesna perspektywa histerii. Toronto, Kanada: książki o mieście wewnętrznym.

Listening to shame | Brené Brown (Kwiecień 2024).