Dezintegracja dziecięca: przyczyny, objawy i diagnoza
Disintegrative Disorder Childhood (TDI) jest kategorią psychiatryczną który był używany do niedawna, aby porozmawiać o jednej z form, które Autism Spectrum Disorder (ASD) przyjmuje na wczesnym etapie rozwoju.
Ta kategoria miała istotne modyfikacje od czasu ostatniej aktualizacji podręczników używanych w psychiatrii i psychologii jako przewodnik kliniczny. Jednakże, będąc ostatnimi zmianami, są to kategorie, które nadal są używane w niektórych kontekstach, a nawet w połączeniu, dlatego warto je przejrzeć.
- Powiązany artykuł: "7 rodzajów zaburzeń neurorozwojowych (objawy i przyczyny)"
Czym jest zaburzenie dezintegracji u dzieci (TDI)?
Przed rozpoczęciem opisu zaburzeń dezintegracji wieku dziecięcego oraz zmian, które miały swoje kryteria diagnostyczne, ważne jest wyjaśnienie, w jaki sposób działają same diagnozy.
Diagnostyczne i statystyczne instrukcje zaburzeń psychicznych (DSM, w akronimie po angielsku) to kompendia opublikowane przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA, również w akronimie po angielsku), które opisuje i grupuje zestaw objawów klinicznych znane jako zaburzenia psychiczne.
Podręczniki te istniały od drugiej połowy ubiegłego wieku w pięciu różnych wersjach i chociaż początkowo koncentrowały się one jedynie na opisach i informacjach, obecnie są jednymi z najczęściej stosowanych wytycznych klinicznych przez specjalistów zdrowia psychicznego .
Wspomnieć o tym, jest ważne, aby zrozumieć, czym było zaburzenie dezintegracji dzieciństwa, jakie kryteria są kontynuowane i jaka jest obecnie jego nazwa.
- Może jesteś zainteresowany: "6 etapów dzieciństwa (rozwój fizyczny i psychiczny)"
TDI: uogólnione zaburzenie rozwoju
Childhood Disintegrative Disorder to psychiatryczna klasyfikacja zaproponowana przez DSM-IV (DSM w jej czwartej wersji) i jest częścią Zaburzeń Rozwojowych Ogólnych (PDD); które z kolei należą do kategorii chorób Startera w dzieciństwie, dzieciństwie lub w okresie dorastania .
Zgodnie z DSM-IV ogólną cechą TGD jest obecność poważne i powszechne zaburzenie kilku obszarów wczesnego rozwoju to poważne, uważa się za niewłaściwe dla poziomu rozwoju i wieku umysłowego chłopca lub dziewczynki.
Przejawia się w następujących obszarach: umiejętności w zakresie interakcji społecznych i komunikacji; a także obecność stereotypowych zainteresowań i zachowań (stereotypy to nazwa techniczna). W kategorii PDD występowało również zaburzenie autystyczne, zespół Retta, zaburzenie Aspergera, zaburzenie uogólnionego rozwoju nie określone i zaburzenie dezintegracji niemowląt.
Główna charakterystyka Disintegrative Disorderative Childhood
Główną cechą TDI jest wyraźna regresja wielu obszarów aktywności po okresie co najmniej 2 lat rozwoju, który najwyraźniej odpowiadał wieku dziecka.
Oznacza to, że TDI manifestuje się, gdy dziecko ma co najmniej dwa lata, nabył umiejętności oczekiwane na swój wiek i, nieoczekiwanie, regresja występuje w co najmniej dwóch z następujących obszarów: komunikacja werbalna i niewerbalna (język ekspresyjny lub receptywny), stosunki społeczne i zachowanie adaptacyjne, gra, trening w toalecie, zdolności motoryczne.
Był również znany jako zespół Hellera, Dementia Infantilis lub Disintegrative Psychosis.
Od TDI do ASD
Od maja 2013 r., Kiedy opublikowano najnowszą wersję statystycznych podręczników zaburzeń psychicznych (DSM-V), zaburzenia dotyczące dzieciństwa, dzieciństwa lub okresu dojrzewania nie były już stają się zaburzenia neurorozwojowe.
Dezintegracja dziecięca (wraz z innymi zaburzeniami wieku dziecięcego, które znajdują się w podklasyfikacji PDD), stali się częścią jednego spektrum : Zaburzenie spektrum autyzmu.
Dzieciństwo, dzieciństwo lub okres dojrzewania Zaburzenia DSM-IV obejmowały upośledzenie umysłowe, wszechogarniające zaburzenia rozwojowe, zaburzenia deficytu uwagi i zachowania zakłócające, zaburzenia motoryczne, zaburzenia tikowe, Zaburzenia uczenia się, zaburzenia komunikacji, zaburzenia jedzenia i zachowania dzieci, zaburzenia w zaburzeniach i inne zaburzenia.
W DSM 5 zaburzenia neurorozwojowe to grupa schorzeń pojawiających się we wczesnych stadiach wczesnego rozwoju, szczególnie charakteryzujących się ** trudnościami w nawiązywaniu relacji interpersonalnych, społeczno-adaptacyjnych i akademickich. **
Tak więc podkategorie DSM-IV, które wyjaśniliśmy powyżej, zostają przekształcone w następujące: niepełnosprawność intelektualna, zaburzenie autystyczne, zaburzenia uwagi z nadpobudliwością, zaburzenia motoryczne, specyficzne zaburzenie uczenia się, zaburzenia komunikacji, zaburzenia odżywiania , Nie określono zaburzeń wydalania i zaburzeń rozwoju neuronalnego.
Jakie są obecnie kryteria diagnostyczne?
Obecnie uważa się, że TDI jest jedną z wielu form, które przyjmują pierwsze fazy rozwoju TEA; pytanie, które obecnie Rozpoznanie i towarzyszenie od pierwszych etapów jest coraz łatwiejsze.
Jako taka, nie jest chorobą, więc nie ma lekarstwa ani leczenia, ale interwencja polega na stymulowaniu umiejętności adaptacyjnych w ramach własnych zdolności i ograniczeń dziecka, jednocześnie wykrywając i zaspokajając potrzeby dziecka. wsparcie
ASD definiuje się w DSM na poziomie łagodnym, umiarkowanym lub ciężkim, i poprzez dwa podstawowe kryteria: 1. istnienie utrzymującej się różnicy w komunikacji (werbalnej i niewerbalnej) i społecznej interakcji z trudnościami w nawiązaniu relacji interpersonalnych i przystosowywać się w różnych kontekstach; oraz 2. przez obecność restrykcyjnych i powtarzalnych wzorców zachowań, na przykład stereotypii, monotonii lub bardzo ograniczonych rytuałów.
Przyczyny i mechanizmy, które je generują, są niespecyficzne , chociaż istnieją podejrzenia co do uszkodzenia centralnego układu nerwowego i jego związku z chorobami medycznymi lub warunkami genetycznymi. Zwykle zaczyna się od znacznego wzrostu poziomu aktywności, któremu towarzyszą okresy drażliwości i niepokoju, a następnie utrata mowy.
Bibliografia:
- Martínez, B. & Rico, D. (2014). Zaburzenia rozwoju nerwowego w DSM-5. Warsztat na konferencji AVAP, Uniwersytetu w Walencji. Źródło: 27 kwietnia 2018. Dostępne pod adresem //www.avap-cv.com/images/actividades/2014_jornadas/DSM-5_Final_2.pdf
- APA (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-V). American Psychiatric Publishing: Washington, DC; Londyn
- APA (1995). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych czwarta wersja (DSM-IV). Masson: Barcelona
- Volkmar, F. & Cohen, D. (1989). Disintegrative Disorder lub "Late Onset" Autyzm. The Journal of Child Psychology and Psychiatry. 30 (5): 717-724.
