Dzieci są stworzone do życia, a nie do rywalizacji
Rodzice, którzy kierują swoje dzieci do ogromnej ilości zajęć szkolnych, godzin poświęconych obowiązkom połkniętym w połowie popołudnia, konieczności sprawiania, aby dzieci wyróżniały się w każdym hobby, które popychamy ... Dzieciństwo ma swoje własne kryzysy i komplikacje, ale wydaje się, że z dorosłego życia są również umieszczane granity piasku, aby ten sposób życia, tak beztroski i najwyraźniej bezproduktywny, dobiegł końca wkrótce.
Wydaje się, że celem jest stworzenie pokolenia "elitarnych dzieci" , kompetentny i wyposażony w wiele umiejętności i kompetencji, które mają ułatwić Ci życie.
Ale ten trend ma bardzo negatywne konsekwencje psychologiczne.
Sprawdzenie dziecka
Niektórzy ludzie, kiedy przechodzą przez egzystencjalne kryzysy, spoglądają wstecz na sposób, w jaki dzieci przeżywają swoje życie. Nic dziwnego; kreatywność, spontaniczność, z jaką odkrywają najprostsze i najszczersze sposoby działania w każdej chwili, czysty wygląd przesądów ... wydają się być cechą, którą cieszymy się w pierwszych latach.
To, co dzieje się z tym dziecinnym duchem, jest w pewnym stopniu zagadką. Nie można zagwarantować, ze stanowczość i całkowite bezpieczeństwo, to, co sprawia, że powoli zaczynają znikać infantylny płomień, który kiedyś był w nas. Jednak W niektórych aspektach nietrudno wyobrazić sobie możliwe przyczyny wyjaśniające, co zabija dziecięce dzieciństwo albo że to porzucenie naszego stylu życia wymusiło marsze. Nie jest procesem biologicznym, ale uczonym i kulturowym: ducha rywalizacji i stresu, który generuje.
Zalecany artykuł: "Jak poprawić edukację emocjonalną dziecka w 15 klawiszach"
Tworzymy dzieci z programami nauczania
Oczywiste jest, że podejmowanie obowiązków i fakt, że rozpoczynają się bardzo długo, sprawia, że styl życia (i zachowanie) dzieci nie może pozostać niezmienione podczas przejścia do dorosłości. Jednak ostatnio wydarzyło się coś, co wcześniej się nie wydarzyło, co sprawia, że dzieci są coraz mniejszej liczby dzieci w młodszym i młodszym wieku: duch rywalizacji wkroczył w życie maluczkich .
Ma swoją logikę, chociaż jest to perwersyjna logika. W coraz bardziej indywidualistycznym społeczeństwie, w którym problemy społeczne są zamaskowane jako indywidualne problemy, ten sam rodzaj przekazu zawsze się powtarza: "weź swoje życie", "bądź najlepszy" lub nawet "jeśli urodziłeś się ubogim, to nie twoja wina, ale jeśli umarłeś, jesteś biedny. Istnieje paradoks, że w świecie, w którym miejsce i rodzina, w której się rodzi są zmienne, które najlepiej przewidują stan zdrowia i ekonomiczny, jaki będzie miał w dorosłym życiu, cała presja spada na poszczególnych ludzi , Także o najmłodszych.
A osoby są zmuszone do rywalizacji. Jak można osiągnąć szczęście? Będąc konkurencyjnym, jak gdybyśmy byli firmami, osiągnęliśmy wiek średni o określonym statusie społeczno-ekonomicznym. Kiedy powinieneś zacząć konkurować? Im szybciej
Sposób tworzenia dzieci z programami nauczania, przygotowane do prawa dżungli, które rządzą twoim dorosłym życiem, zostało już wyrównane. A jeśli nie zostanie zatrzymany, może to oznaczać śmierć możliwości pełnego korzystania z dzieciństwa.
Rodzice, którzy przekraczają swoje możliwości
Dzieci, które w końcu dostosowują się do stylu życia narzuconego przez rodziców, zaczynają wykazywać oznaki stresu, a nawet pojawiają się kryzysy lękowe. Obowiązki związane z pracą domową i zajęciami pozalekcyjnymi wprowadzają endemiczne napięcia w dorosłym świecie do życia dzieci, które w wielu przypadkach trudno uzasadnić, nie wyobrażając sobie, co może się wydarzyć w przyszłości.
Jest stosunkowo nowy i nie zawsze łatwy do wykrycia, ponieważ niektórzy rodzice i nauczyciele mylą fakt, że dzieci zdają się osiągać ambitne cele, które wyznacza wskaźnik ich zdrowia i samopoczucia. W związku z tym dzieci w wieku od 5 do 12 lat mogą radzić sobie całkiem dobrze w takich zadaniach jak nauka gry na instrumencie lub opanowanie drugiego języka, ale w dłuższej perspektywie będą cierpieć z powodu stresu, jeśli ciśnienie będzie zbyt wysokie .
Objawy tego stresu, ponieważ nie zawsze są one bardzo widoczne i nie wydają się poważne, mogą być mylone jako normalna część procesu kształtowania konkurencyjnych dzieci. Ale prawda jest taka, że ich jakość życia zostanie skompromitowana, a to samo stanie się z ich tendencją do nie osądzania każdego doświadczenia, które żyje zgodnie z jego użytecznością.
Jego sposób cieszenia się z dzieciństwa zostanie przyćmiony przez aspiracje narzucone przez rodziców i że w rzeczywistości są one podtrzymywane tylko w tym, co dorośli interpretują jako "znak pomyślnego życia".Nie poświęcają się tak bardzo dobru swoich dzieci, aby narzucić im obraz idealnej osoby, przed którą otworzą się wszystkie drzwi.
Strach przed upadkiem
Ale presja i fakt popychania dzieci w kierunku tego, co rozumie się jako sukces, to tylko część historii. Drugim jest odrzucenie tego, co wydaje się bezużyteczne , co nie daje wyraźnych korzyści, niezależnie od tego, czy jest to przyjemne, czy nie. Inwestowanie czasu w bycie dzieckiem wydaje się być cenione jedynie jako czas na odpoczynek, relaks i siłę, by powrócić do tego, co naprawdę ważne: przygotowania do wejścia w konkurencyjny świat, rynek ludzi.
Podobnie, nie bycie najlepszym w czymś jest postrzegane jako porażka, którą należy ukryć, poświęcając czas i wysiłek innym rzeczom, które w najlepszym wypadku wyróżniają się lub obwiniają o to dziecko " nie chcąc wygrać ". Konsekwencje tego są wyraźnie negatywne: działalność jest pomniejszana jako cel sam w sobie, a jedynie wynik jest ceniony w porównaniu do innych .
Ukazywanie "słabości" w sporcie lub w szkole jest uważane za źródło wstydu, ponieważ jest interpretowane jako symptom możliwych niepowodzeń, które mogą wystąpić w dorosłości. Powoduje to, że poczucie własnej wartości jest odrzucane, że wyzwala się poziomy stresu i że chłopiec lub dziewczyna czuje się odpowiedzialny za nieosiąganie pewnych celów, które inni ludzie naprawili.
Znowu podbijaj dzieciństwo
Nawet dorośli mogą być w stanie uratować dla siebie wiele wartości i nawyków z dzieciństwa, więc dzieciom jeszcze łatwiej się z tego cieszyć.
Aby to umożliwić, rodzice i opiekunowie muszą jedynie przyjąć inną postawę i przyjąć pewien rodzaj priorytetów, które nie mają odniesienia do konkurencyjności , Proces ten potwierdza, że chociaż dorośli wydają się być lepiej przygotowani niż ktokolwiek inny w czasie życia, dzieci są prawdziwymi specjalistami w ich doświadczaniu dzieciństwa. Warto zrezygnować.
