Chiroptofobia (strach przed nietoperzami): objawy, przyczyny i leczenie
Chiroptofobia to uporczywy i intensywny strach przed nietoperzami , Jest to specyficzna fobia typu, która jako taka może być ważnym wyzwalaczem reakcji lękowych, a nawet ataków paniki. Jest to niezwykły lęk i wiąże się z przekazywaniem groźnych informacji na temat tego gatunku zwierząt.
Zobaczymy poniżej główne cechy chiroptofobii, a także jej możliwe przyczyny i leczenie.
- Powiązany artykuł: "Rodzaje fobii: badanie zaburzeń strachu"
Chiroptofobia: strach przed nietoperzami
Słowo "chiroptera" (chiroptera) składa się z greckiego "cheir", co oznacza "ręka" i określenie "pteron", co oznacza skrzydła. Jest to formalny sposób nazywania ssaków, które rozwijają skrzydła w kończynach, które znamy jako "nietoperze". Z kolei słowo "chiroptofobia" składa się z tych samych greckich słów, po których następuje termin "fobos", który odnosi się do strachu lub strachu. W tym sensie, chiroptofobia to termin, który odnosi się do lęku przed nietoperzami.
Występuje w obecności określonego zwierzęcia, chiroptofobii jest uważany za specyficzny typ fobii , Jednak nie jest to powszechna fobia. Fobie zwierzęce najczęściej występują w stosunku do węży, pająków, myszy lub szczurów, niektórych owadów i ptaków.
W tego typu fobiach strach nie jest zwykle skierowany na potencjalne szkody. Mam na myśli, ludzie uznają, że zwierzę nie stanowi znaczącego zagrożenia dla ich fizycznej integralności , Jednak rozpoznanie to nie zmniejsza odpowiedzi lękowej, ponieważ strach jest generowany przez cechy fizyczne zwierzęcia.
W szczególności strach jest związany z ruchem, który wytwarza zwierzę, zwłaszcza jeśli trudno jest przewidzieć ruchy (na przykład nagłe trzepotanie), które w przypadku chiroptofobii są bardzo widoczne. Strach wynika również z fizycznego wyglądu zwierząt, co może mieć związek z negatywnymi stereotypami na ich temat i wrażenia takie jak odraza .
Podobnie, w przypadku małych zwierząt, które mogą wywołać postrzegane niebezpieczeństwo (na przykład węże), główną reakcją jest strach, a obrzydzenie jest reakcją wtórną. Odwrotnie jest w przypadku, na przykład szczurów, myszy i nietoperzy. W końcu strach jest związany z dźwiękami, które wytwarzają, oraz wrażeniami dotykowymi, które generują zwierzęta w kontakcie z ludźmi.
- Być może jesteś zainteresowany: "Ophidiofobia: objawy, przyczyny i leczenie"
Główne objawy
Podobnie jak w przypadku innych fobii, chiroptofobii wyzwala natychmiastową odpowiedź lękową , Te ostatnie mogą wystąpić w sytuacji bezpośredniego narażenia na bodziec lub w obliczu możliwości lub przewidywania narażenia. Ze względu na aktywację autonomicznego układu nerwowego (nakaz regulacji naszych mimowolnych ruchów), najczęstszą odpowiedzią jest obraz lęku, który obejmuje pocenie się, zmniejszoną aktywność żołądkowo-jelitową, hiperwentylację, przyspieszony rytm serca, a czasami atak panika
Może również występować lęk przed samymi objawami lub atakiem paniki. Podobnie może być element natury społecznej: wielu ludzi się boi możliwość zrobienia z siebie głupka, gdy inni zauważą reakcję .
Zasadniczo, specyficzne dla zwierząt fobie zaczynają się w dzieciństwie (przed 12 rokiem życia), chociaż niekoniecznie i częściej występują u kobiet.
Możliwe przyczyny
Jedną z głównych hipotez dotyczących przyczyn konkretnych fobii jest to, że wynikają one z powszechnych lęków wspólnych dla gatunku ludzkiego, generowane przez ewolucję filogenetyczną , Ta sama hipoteza utrzymuje, że najbardziej powszechne obawy fobiczne dotyczą sytuacji, środowiska naturalnego, chorób i wreszcie zwierząt.
W tym samym duchu fobia zwierzęca często tłumaczy się teorią biologicznego przygotowania, która mówi, że bodziec jest bardziej podatny na fobię, gdy stanowi zagrożenie dla przetrwania gatunku. Obejmuje to strach przed atakami różnych zwierząt.
Z drugiej strony, fobie do zwierząt są zwykle wyjaśniane przez zmienne społeczno-kulturowe, które otaczają nasze interakcje z nimi, a także przez wczesne poznanie zagrożeń i możliwych zagrożeń .
Innymi słowy, oczekiwanie strachu ma związek z transmisją groźnych informacji, które odnoszą się do otrzymanych zawiadomień o niebezpieczeństwie bodźca.
W ten sposób można wytworzyć chiroptofobię z negatywnymi konotacjami związanymi z nietoperzami. W tym sensie należy zauważyć, że w przeciwieństwie do tego, co myślimy, z 1100 gatunków nietoperzy, które istnieją, tylko 3 żywią się krwią. Ogromna większość zjada owady i owoce, a w niektórych przypadkach małe kręgowce , Z tego powodu są ważnym gatunkiem do zwalczania szkodników i rozpraszania nasion.
Wreszcie, podobnie jak w przypadku innych fobii, jedną z głównych przyczyn jest poprzednie negatywne doświadczenia z bodźcem fobicznym (w tym przypadku z nietoperzami). Doświadczenia te mogły być bezpośrednie lub pośrednie i są potencjalnymi wyzwalaczami, gdy pasują do oczekiwań związanych z wcześniej nabytym niebezpieczeństwem. Podobnie, oczekiwania strachu są wzmacniane przez brak pozytywnych doświadczeń z tym samym bodźcem.
Leczenie psychologiczne
Istnieją różne techniki psychologiczne, które umożliwiają modyfikowanie lęków przerobionych na fobie, a także zmniejszają reakcję lękową. Jednym z najczęściej wykorzystywanych w przypadku fobii charakterystycznych dla zwierząt jest technika ekspozycji na żywo i niektóre techniki ekspozycji w wyobraźni , Oba mają efekty, takie jak zmniejszenie strachu, unikanie zachowań i negatywna ocena bodźca, który powoduje zarówno fobię, jak i odpychanie.
W połączeniu z powyższym stosuje się modelowanie uczestnika lub uczenie się obserwacji, które jest formą akompaniamentu, w którym osoba obserwuje zachowanie innej osoby i próbuje ją naśladować. Jednocześnie otrzymuje informacje zwrotne na temat reakcji fizycznych i werbalnych lub behawioralnych.
Problemem szczególnie w przypadku fobii dla zwierząt, takich jak chiroptofobia, jest trudność w ujawnieniu się na żywo w ich naturalnym środowisku. Wobec tego opracowano techniki ekspozycji na rzeczywistość wirtualną, techniki ekspozycji na wyobraźnię i systematyczną desensytyzację.
Bibliografia:
- Bados, A. (2005). Specyficzne fobie Wydział Psychologii Departament de Personalitat, Avaluació i Tractament Psicològics. Uniwersytet w Barcelonie. Wydano 8 października 2018 r. Dostępny pod adresem //diposit.ub.edu/dspace/bitstream/2445/360/1/113.pdf.
