Chlorpromazyna: efekty i zastosowania tego środka psychofarmaceutycznego

W starożytności schizofrenia i zaburzenia psychotyczne miały leczenie, które pozwalało zwalczać różne objawy oraz zmiany percepcyjne i poznawcze.

Zmieniłoby się to wraz z odkryciem pierwszych leków przeciwpsychotycznych i po raz pierwszy pacjenci z tymi zaburzeniami mogą otrzymywać leczenie ambulatoryjne bez konieczności hospitalizacji. Jednym z pierwszych i najbardziej znanych jest chlorpromazyna .

• Powiązany artykuł: "Rodzaje leków przeciwpsychotycznych (lub neuroleptyków)"

Chlorpromazyna: opis i trochę historii

Chlorpromazyna jest substancja należąca do grupy leków przeciwpsychotycznych lub neuroleptyków , które mają ogromny wpływ na kontrolę objawów psychotycznych, takich jak halucynacje, pobudzenie i delirium.

Jest to jeden z pierwszych leków przeciwpsychotycznych i należy do grupy klasycznych lub typowych neuroleptyków. Strukturalnie jest to fenotiazyna. Chociaż prawdą jest, że chociaż obecnie chlorpromazyna jest nadal stosowana w leczeniu psychopatologii, takiej jak schizofrenia, zwykle preferowane jest stosowanie innych rodzajów leków przeciwpsychotycznych ze względu na ryzyko i skutki uboczne, jakie mogą generować klasyki w czasie, gdy były rewolucją i służyły (i nadal służą w wielu przypadkach), aby znacznie poprawić jakość życia pacjentów z różnymi zaburzeniami psychicznymi.

Ta substancja została odkryta i zsyntetyzowana przypadkowo przez Paula Charpentiera w 1950 roku, szukając lekarstwa na malarię. Jednak jakiś czas później Henri Laborit, po zaobserwowaniu efektów uspokajających, niekoniecznie powodujących sedację, zacząłby zalecać i ustalać jego zastosowanie w psychiatrii. Byłby używany po raz pierwszy w leczeniu psychopatologicznych psychopatologii w 1951 roku, z niezwykłym sukcesem, który doprowadziłby do odkrycia, by nazwać to czwartą rewolucją w psychiatrii.

I jest to, że wcześniej metody stosowane w leczeniu pacjentów psychotycznych były zazwyczaj nieskuteczne, ryzykowne i wysoce awersyjne i bolesne dla pacjenta (na przykład wywoływanie śpiączki insulinowej lub stosowanie wstrząsu elektrycznego). Fakt, że chloropromazyna była skuteczna pozwolił na bardziej biologiczny pogląd na zaburzenia psychotyczne i zacznie pozwalać na leczenie ambulatoryjne zamiast wymagać hospitalizacji w większości przypadków.

• Może jesteś zainteresowany: "Rodzaje leków psychotropowych: zastosowania i skutki uboczne"

Mechanizm działania

Jak już wspomniano, chloropromazyna jest jednym z klasycznych lub typowych leków przeciwpsychotycznych. Ten typ leków przeciwpsychotycznych działa poprzez blokowanie receptorów dopaminy w mózgu, zwłaszcza w receptorze D2.

Fakt, że ta blokada jest korzystna, wynika z faktu, że w schizofrenii pozytywne objawy, takie jak halucynacje, zaburzenia myśli i języka, rozproszenie uwagi, pobudzenie i niepokój są spowodowane obecnością nadmiaru dopaminy w szlaku. mezolimbiczny Poprzez blokowanie jego emisji następuje znaczna poprawa symptomatologii psychotycznej tego typu.

Jednak zarówno chlorpromazynę, jak i pozostałe klasyczne leki przeciwpsychotyczne wpływa na receptory dopaminy niespecyficznie, czyli w całym mózgu. W ten sposób wpływa się nie tylko na szlak prezentujący nadmiar dopaminy, ale inne ścieżki, które mają adekwatne, a nawet niskie poziomy, przekraczają poziomy tego neuroprzekaźnika. Ma również wpływ na acetylocholinę i inne neuroprzekaźniki. Powoduje to pojawienie się wtórnych objawów o różnym nasileniu.

Ponadto w schizofrenii pojawiają się również inne objawy, w których występuje spłaszczenie, spowolnienie lub zmniejszenie funkcji i procesów, szczególnie na poziomie poznawczym. Najbardziej klasycznym przykładem tych objawów (nazywanych negatywnymi) jest alogia lub ubóstwo myśli. Te objawy są powiązane z niedoborem dopaminergicznym w szlaku mezokoronowym tak, że wpływ chloropromazyny nie tylko nie jest pozytywny w tych objawach, ale może również prowadzić do pogorszenia.

• Powiązany artykuł: "Sześć rodzajów schizofrenii i związane z nimi cechy"

Skutki uboczne i ryzyko chloropromazyny

Podobnie jak w przypadku innych leków psychotropowych, stosowanie chloropromazyny może mieć szereg skutków ubocznych i ryzyka, które należy wziąć pod uwagę. Jak wspomniano powyżej, wywierając antagonistyczny wpływ na dopaminę we wszystkich ścieżkach, możliwe jest, że pojawiają się problemy z niej wynikające.

Jednym z głównych problemów wynikających ze zmniejszenia dopaminy, szczególnie gdy występuje ona w szlaku nigrostriatalnym, jest pojawienie się zaburzenia motoryczne, takie jak spowolnienie, akatyzja, dystonia, sztywność i drżenie zarówno samodzielnie, jak i w tak zwanym zespole parkinsonowskim. Innym częstym objawem jest późna dyskineza lub emisja powtarzalnych i mimowolnych ruchów twarzy, a czasem także tułowia i kończyn.

W szlaku tuberoinfundibular, blokada dopaminy może spowodować obecność zmiany takie jak mlekotok lub wydzielanie mleka przez piersi (bez względu na płeć), ginekomastię lub wzrost piersi (również u obu płci) i zmiany w odpowiedzi seksualnej.

Zostało również skomentowane, że chlorpromazyna i inne typowe leki przeciwpsychotyczne może powodować działania niepożądane z ich interakcji z acetylocholiną , Wśród nich znajdujemy otępienie umysłowe, zaparcia, niewyraźne widzenie lub nadciśnienie oczne.

Inne skutki uboczne, o których mowa z pewną częstotliwością są wysoki poziom sedacji i niezwykły przyrost masy ciała , należy zachować ostrożność w przypadku problemów żywnościowych lub metabolicznych. Może również powodować problemy, takie jak wysokie ciśnienie krwi lub zawroty głowy, mające wpływ na układ sercowo-naczyniowy.

Wreszcie jeden z najpoważniejszych syndromów i może skończyć się śmiercią pacjenta (choć jest to bardzo nietypowe) to złośliwy zespół neuroleptyczny, w którym pojawia się gorączka, sinica, tachykardia, aw niektórych przypadkach śpiączka, a nawet śmierć. Jest w zapobieganiu tego zespołu i innych problemów, w których dawkowanie tego rodzaju substancji odbywa się z najwyższą starannością.

Sytuacje i zaburzenia, dla których jest wskazane

Jednym z najbardziej rozpowszechnionych zastosowań chloropromazyny jest nawet dzisiaj (chociaż preferowane jest stosowanie atypowych neuroleptyków, takich jak olanzapina, ze względu na większe bezpieczeństwo i wpływ na objawy negatywne) leczenie schizofrenii i innych zaburzeń psychotycznych .

Wykazano jednak, że chlorpromazyna jest również skuteczna w leczeniu stanów maniakalnych. Ogólnie rzecz biorąc, jest skuteczny we wszystkich sytuacjach, w których występują pozytywne objawy psychotyczne lub stany intensywnego pobudzenia motorycznego. Obejmuje to obecność majaczenia i niektórych zespołów odstawiennych. Był z powodzeniem stosowany w czasie zmniejszyć objawy urazu w Korei Huntingtona , a czasami może być używana jako ostatnia opcja w przypadkach OCD.

Na poziomie bardziej fizjologicznym obserwujemy, że jest on czasem stosowany w leczeniu problemów jelitowych, takich jak nudności i wymioty (ponieważ ma działanie przeciwwymiotne), tężcowi lub porfirii.

Ponadto, ze względu na swój potencjał uspokajający, czasami był on również stosowany w sytuacjach, w których występują problemy ze snem (nie na darmo, początkowo leki przeciwpsychotyczne nazywane były głównymi środkami uspokajającymi). Również w sytuacjach, które radzą sobie z wysokim bólem .

Bibliografia:

• Gómez, M. (2012). Psychobiologia Instrukcja przygotowania CEDE PIR.12. CEDE: Madryt.

• Mazana, J.S.; Pereira, J. i Cabrera, R. (2002). Pięćdziesiąt lat chloropromazyny. Spanish Journal of Penitentiary Health, vol.4 (3). CP Tenerife II. Usługi medyczne

• Salazar, M .; Peralta, C. Pastor, J. (2006). Podręcznik psychofarmakologii. Madryt, Wydawnictwo Medyczne Panamericana.

Depressed dogs, cats with OCD -- what animal madness means for us humans | Laurel Braitman (Kwiecień 2024).