Clinofilia (nie wydostawanie się z łóżka): charakterystyka objawu i leczenie
Kiedy jesteśmy smutni i zmęczeni, jak na przykład, gdy odczuwamy rozczarowanie w miłości lub gdy jesteśmy zwolnieni z pracy, najmniejszym wysiłkiem staje się świat. Możesz nie chcieć robić nic i nawet to, że jedyną rzeczą, którą robimy w pierwszych momentach, jest leżeć na łóżku, spać lub nie, myśleć lub po prostu pozwolić, by czas minął.
Zwykle jest to coś sporadycznego, ale czasami takie podejście jest znacznie częstsze niż zwykle, a nawet staje się trendem. Ta tendencja, typowa dla sytuacji o dużym natężeniu emocjonalnym, a nawet zaburzeń medycznych lub psychiatrycznych, takich jak depresja, ma określoną nazwę: mówimy o klinice .
- Powiązany artykuł: "Zespół przewlekłego zmęczenia: objawy, przyczyny i leczenie"
Clinofilia: co to jest?
Jest to rozumiane jako klinofilia dla nadmierna skłonność pacjenta do pozostania obłożnie chorym lub leżącym , często bez pragnienia lub siły, aby wykonać inną aktywność poza pozostaniem w tej pozycji. Ta trwałość nie jest usprawiedliwiona przez obecność przyczyny organicznej: to znaczy, że podmiot nie jest złożony chorobą, ponieważ nie może biologicznie mówić o wstaniu z niego. Tak więc, za nim zwykle występuje pewien typ zaburzeń psychicznych lub dyskomfortu, z częstymi kojarzeniami z cierpieniem.
Klinofilia nie jest zaburzeniem samym w sobie, ale raczej manifestacją behawioralną, która może wskazywać na obecność jednego, to jest, jesteśmy przed symptomem istnienia problemu , Zwykle wiąże się to z dyskomfortem emocjonalnym, którego nie potrafisz uniknąć.
Objawy
W tym sensie iw dużym stopniu możemy uznać, że klinofilizm wiąże się z poczuciem wyuczonej bezradności: ciągłe narażanie się na sytuację, do której nie odnaleźliśmy wyjścia, pozwala nam uznać, że nasze zasoby są niewystarczające, aby stawić czoła sytuacji awersyjne, hamujące nasze działanie i osiągające pozycję bierności w tym zakresie.
Pozostawanie w pozycji leżącej lub leżącej uniemożliwia nam znalezienie przyczyny naszego bólu i pozwala nam być w kontrolowanym i stosunkowo bezpiecznym miejscu, w taki sposób, że zapobiega narażeniu na bezpośrednią przyczynę dyskomfortu , Z drugiej jednak strony zapobiega to rozwiązaniu, które w dłuższej perspektywie zwykle powoduje jeszcze większy dyskomfort.
Chociaż sama klinofilia jest tylko tą tendencją do pozostawania w bezruchu i bierności w łóżku, często towarzyszy mu apatia, smutek, zmęczenie psychiczne lub fizyczne, drażliwość i trudności w odnajdywaniu piękna i przyjemności na co dzień.
W zależności od przypadku może pojawić się płacz , jak również możliwe, że wydaje się brak wrażliwości i emocji, jak znieczulenie emocjonalne. Nierzadko pojawia się hipersomnia z powodu braku aktywności i / lub towarzyszy jej nocna bezsenność z brakiem spokojnego snu.
Na poziomie konsekwencji, oprócz poprawy powyższego, powszechne jest generowanie u tych, którzy przejawiają pewne poczucie winy za brak działania i spadek poczucia własnej wartości.
Na poziomie społecznym mogą pojawić się problemy związane z pracą (na przykład, niepunktualność lub absencja) i na poziomie społecznym może również powodować konflikty z otoczeniem (takie jak para lub osoby, które współżyją z podmiotem), a nawet izolację (zarówno przez brak pożądania ze strony podmiotu dla możliwego odrzucenia tej postawy).
- Możesz być zainteresowany: "Czy jest kilka rodzajów depresji?"
Przyczyny i problemy, w których zwykle się pojawia
Klinofilia jest postawą bierną, która zwykle pojawia się jako reakcja na stres, traumatyczność lub bolesność dla badanego. To zachowanie nie musi pochodzić od stanu zaburzenia psychiatrycznego , ale może się pojawić poprzez doświadczenie zjawisk takich jak te opisane we wstępie, śmierć bliskiej osoby (może pojawić się w procesie żałoby), problemy pary, a nawet zwykły brak podstawowych celów i samorealizacji.
W każdym z przypadków, co zwykle jest oparte, jest wysoki poziom cierpienia i dyskomfortu emocjonalnego, który usuwa energie podmiotu.
Jeśli chodzi o ich pojawianie się w zaburzeniach psychicznych, zaburzeniami najbardziej związanymi z klinicznymi objawami są: ciężka depresja i inne zaburzenia depresyjne, problemy z lękiem, zaburzenia dwubiegunowe (w fazach depresyjnych) i stres psychospołeczny utrzymujący się w czasie.
Możliwe jest również jego pojawienie się po doświadczeniu urazu lub w zespole stresu pourazowego (chociaż w tym przypadku jest też nadpobudliwość i niepokój, z którymi permanentność w łóżku jest niespokojna i napięta) oraz w zaburzeniach osobowości, takich jak depresja lub granica.
Inną możliwością, z którą może się wydawać związana, jest abulia i pochwała istniejąca u pacjentów z zaburzeniami poznawczymi, podobnie jak u pacjentów z objawami negatywnymi.
Należy jednak wziąć pod uwagę, że klinofilia może być w takim samym stopniu objawem zaburzenia od dnia odpowiedź na diagnozę, przebieg, rokowanie lub trudności przez nią generowane (to znaczy, nie jest to zaburzenie, które je generuje, ale reakcja na jakiś jego aspekt). Podobnie może być również reakcją na diagnozę chorób medycznych, takich jak rak, HIV-AIDS, cukrzyca lub choroby serca.
Leczenie tego objawu behawioralnego
Leczenie klinrofilii może być znacznie bardziej skomplikowane, niż się wydaje. Chociaż zabiegi mogą wydawać się stosunkowo proste, musisz wziąć pod uwagę wielkie cierpienie i dyskomfort, który powoduje, że pacjent jest w tym stanie , zrozum to i daj odpowiedź. Podobnie należy wziąć pod uwagę, że aby wziąć udział w konsultacjach, pacjent (lub jego otoczenie) musiał pokonać opór wobec działania, co należy ocenić i wzmocnić.
Pierwszym krokiem byłoby odkrycie przyczyny, dla której osoba z klinicznie utrzymuje to zachowanie, co uważa za swoją przyczynę, swoje emocje i myśli dotyczące braku działania i interpretacji, którą on tworzy (jak również funkcjonalność, którą można znaleźć w nim). Podobnie, należy ocenić, czy istnieją zaburzenia, takie jak duża depresja lub bipolarność, aby zapewnić odpowiednie leczenie (pamiętaj, że klinofilia jest objawem czegoś, niezależnie od tego, czy jest zaburzeniem psychicznym, a nie zaburzeniem samym w sobie).
Po wykonaniu tego, podstawowym krokiem jest faworyzowanie aktywacji podmiotu. Ustanowienie wytycznych psychoedukacyjnych jest przydatne , a także przyjemne programy zajęć lub małe kroki (mniej lub bardziej stopniowane w zależności od problemu, jeśli konieczna jest drastyczna zmiana, pacjent prawdopodobnie tego nie zaakceptuje), które podmiot ma obowiązek zrobić. Na przykład wyrzuć śmieci lub przejdź się po bloku. Sprzyjając aktywacji w przeciwieństwie do emocjonalnego dyskomfortu, przedmiot pokaże trochę poprawy behawioralnej, ale nie powinno to być jedyną rzeczą, która ma miejsce.
Konieczne jest także wykonanie pracy dotyczącej przyczyn ich dyskomfortu. Przykład w tym sensie można znaleźć w terapii kognitywnej Becka lub w kognitywna restrukturyzacja przekonań i uprzedzeń, które posiada pacjent , Konieczna jest także praca nad poczuciem własnej wartości i własną koncepcją.
Ważnym krokiem jest faworyzowanie stopniowego umacniania danej osoby. W tym celu mogą spróbować zapamiętać podobne momenty, które podmiot pomyślnie pokonał, zbadać ich postawy, działania i konsekwencje, jakie mieli, i przeanalizować ich zastosowanie w obecnej sytuacji. Również przysługę obecność działań, w których podmiot prezentuje określoną dziedzinę i wiedzę , w taki sposób, że postrzegasz siebie jako ważnego i zdolnego.
Szkolenie w zakresie radzenia sobie ze stresem może pomóc uświadomić sobie różne sposoby radzenia sobie z trudnościami, tak jak terapie ekspresyjne mogą pomóc w przezwyciężeniu zinternalizowanego dyskomfortu osoby, która cierpi. W przypadkach, w których występują problemy ze snem, będzie to wymagało odpowiedniego leczenia pod tym względem, a także higieny snu.
