Dysonans poznawczy: teoria wyjaśniająca samooszukiwanie
Psycholog Leon Festinger zaproponował teoria dysonansu poznawczego , co wyjaśnia, jak ludzie starają się zachować swoją wewnętrzną spójność. Zasugerował to jednostki mają silną wewnętrzną potrzebę, która popycha ich do upewnienia się, że ich przekonania, postawy i zachowania są ze sobą zgodne , Kiedy dochodzi do sprzeczności między nimi, konflikt prowadzi do braku harmonii, czegoś, czego ludzie starają się unikać.
Teoria ta została szeroko przestudiowana w dziedzinie psychologii i może być zdefiniowana jako dyskomfort, napięcie lub lęk, których doświadczają poszczególne osoby, gdy ich przekonania lub postawy są sprzeczne z tym, co robią. To niezadowolenie może prowadzić do próby zmiany zachowania lub obrony ich przekonań lub postaw (nawet dotarcia do samooszukiwanie) aby zmniejszyć dyskomfort, jaki wywołują.
Festinger był autorem "Teoria dysonansu kognitywnego" (1957), dzieło, które zrewolucjonizowało dziedzinę psychologii społecznej i które zostało wykorzystane w różnych obszarach, takich jak motywacja, dynamika grupy, badanie zmiany nastawienia i podejmowania decyzji.
Związek pomiędzy kłamstwem a dysonansem poznawczym
Związek między kłamać i dysonans poznawczy to jeden z tematów, który najbardziej przyciągnął uwagę naukowców. Sam Leon Festinger wraz ze swoim kolegą Jamesem Merrillem Carlsmithem przeprowadzili badania, które wykazały, że umysł kłamców rozwiązał dysonans poznawczy "Przyjmowanie kłamstwa jako prawdy".
Eksperyment Festinger i Carlsmith
Obaj zaprojektowali eksperyment, aby udowodnić, że jeśli mamy niewielką zewnętrzną motywację do uzasadnienia zachowań, które są sprzeczne z naszymi postawami lub przekonaniami, mamy tendencję do zmiany naszego umysłu, aby zracjonalizować nasze działania.
Aby to zrobić, poprosili niektórych studentów z Uniwersytetu Stanforda, podzielonych na trzy grupy, o wykonanie zadania, które uznali za bardzo nudne. Następnie poproszono badanych o kłamstwo, ponieważ musieli powiedzieć nowej grupie, że zamierzają wykonać to zadanie, że było fajnie. Grupa 1 mogła odejść, nie mówiąc nic do nowej grupy, grupa 2 otrzymała 1 dolara przed kłamstwem, a grupa 3 - 20 dolarów.
Tydzień później Festinger nazwał badaczy pytaniem, co myślą o zadaniu. Grupa 1 i 3 odpowiedziały, że zadanie było nudne, podczas gdy grupa 2 odpowiedziała, że wydawało się zabawne , Dlaczego członkowie grupy, którzy otrzymali tylko 1 dolara, twierdzą, że zadanie było fajne?
Naukowcy doszli do wniosku, że ludzie doświadczają dysonansu między sprzecznymi poznaniami. Otrzymując tylko 1 dolara, uczniowie byli zmuszeni zmienić swoje myślenie, ponieważ nie mieli innego uzasadnienia (1 dolar był niewystarczający i powodował dysonans poznawczy), Ci, którzy otrzymali 20 dolarów, mieli jednak zewnętrzne uzasadnienie dla swojego zachowania, a zatem doświadczali mniejszego dysonansu , Wydaje się to wskazywać, że jeśli nie ma przyczyny zewnętrznej, która usprawiedliwia zachowanie, łatwiej jest zmienić przekonania lub postawy.
Zwiększyć dysonans poznawczy, aby złapać kłamcę
Przeprowadzono kolejne słynne badanie tej linii badań Anastasio Ovejero i doszli do wniosku, że w odniesieniu do kłamstwa "Trzeba zrozumieć, że podmioty zwykle żyją w poznawczym współbrzmieniu między swoim myśleniem a działaniem i jeśli z jakiegoś powodu nie mogą być spójne, będą próbowały nie mówić o faktach, które generują dysonans, unikając w ten sposób zwiększania go i dążenia do zmiany swoich pomysłów, wartości i / lub zasady umożliwiające samousprawiedliwienie, osiągnięte w ten sposób, że ich zestaw pomysłów pasuje do siebie, a napięcie zmniejsza się ".
Kiedy występuje dysonans poznawczy, oprócz podejmowania aktywnych prób jego zmniejszenia, osoba zwykle unika sytuacji i informacji, które mogą powodować dyskomfort .
Przykład użycia dysonansu poznawczego do wykrycia kłamcy
Jednym ze sposobów na złapanie kłamcy powoduje wzrost dysonansu poznawczego, w celu wykrycia sygnałów, które go zdradzają. Na przykład osoba o imieniu Carlos, która była bezrobotna przez dwa lata, zaczyna pracować jako sprzedawca dla firmy elektrycznej. Carlos jest uczciwą osobą z wartościami, ale nie ma innego wyjścia, jak wziąć pieniądze do domu pod koniec miesiąca .
Kiedy Carlos jedzie odwiedzić swoich klientów, musi sprzedać im produkt, o którym wie, że w końcu spowoduje stratę pieniędzy dla kupującego, a to kłóci się z jego przekonaniami i wartościami, powodując dysonans poznawczy. Carlos będzie musiał usprawiedliwić się wewnętrznie i wygenerować nowe pomysły mające na celu zmniejszenie dyskomfortu, który może odczuwać .
Klient ze swej strony mógł obserwować serię sprzecznych sygnałów, jeśli naciskałby na Carlosa na tyle, by zwiększyć dysonans poznawczy, ponieważ ta sytuacja miałaby wpływ na jego gesty, ton głosu lub afirmację. Według słów samego Festingera, "Ludzie czują się niekomfortowo, gdy jednocześnie utrzymujemy sprzeczne wierzenia lub kiedy nasze przekonania nie są w harmonii z tym, co robimy".
Psycholog, autor książki "Wyrażone emocje, pokonanie emocji", dodaje, że z powodu dysonansu poznawczego, "Dyskomfort zwykle towarzyszy poczucie winy, złości, frustracji lub wstydu".
Klasyczny przykład palaczy
Klasycznym przykładem mówienia o dysonansie poznawczym jest palacz. Wszyscy wiemy, że palenie może powodować raka, problemy układu oddechowego, chroniczne zmęczenie, a nawet śmierć. Ale, Dlaczego ludzie, znając wszystkie te szkodliwe skutki powodowane przez dym, wciąż palą?
Wiedząc, że palenie jest tak szkodliwe dla zdrowia, ale nadal pali, powoduje stan dysonansu między dwoma poznaniami: "Muszę być zdrowy" i "Palenie szkodzi mojemu zdrowiu", Ale zamiast rzucać lub czuć się źle, ponieważ palą, palacze mogą szukać takich samo-usprawnień jak "Jaki jest pożytek z życia dużo, jeśli nie możesz cieszyć się życiem" .
Ten przykład pokazuje, że często redukujemy dysonans poznawczy, zniekształcając otrzymywane informacje. Jeśli jesteśmy palaczami, nie zwracamy uwagi na dowody dotyczące związku rak tytoniu, Ludzie nie chcą słyszeć rzeczy, które są sprzeczne z ich najgłębszymi wierzeniami i pragnieniami, chociaż w tym samym pakiecie tytoniu jest ostrzeżenie o powadze tematu.
Niewierność i dysonans poznawczy
Kolejnym wyraźnym przykładem dysonansu poznawczego jest to, co dzieje się z osobą, która była niewierna. Większość osób twierdzi, że nie byliby niewiernymi i wiedzą, że nie chcieliby cierpieć tego w ich ciele, choć w wielu przypadkach mogą tak stać. Podczas popełniania aktu niewierności zwykle usprawiedliwiają się, mówiąc, że wina leży po stronie innego członka pary (nie traktuje go już tak samo, spędza więcej czasu z przyjaciółmi itd.), ponieważ dźwiganie ciężaru niewierności (myślenie, że niewierność jest złym człowiekiem) może spowodować wiele cierpienia.
W rzeczywistości, po pewnym czasie dysonans poznawczy może się pogarszać, a ciągłe widzenie partnera może zmusić cię do przyznania się, ponieważ za każdym razem możesz czuć się gorzej. Walka wewnętrzna może stać się tak rozpaczliwa, że próby uzasadnienia tej sytuacji mogą spowodować poważne problemy zdrowotne emocjonalne. Dysonans poznawczy, w tych przypadkach Może wpływać na różne obszary życia, takie jak praca, przyjaźnie wspólne itp. Wyznanie może stać się jedynym sposobem na pozbycie się cierpienia.
Kiedy dysonans poznawczy pojawia się z powodu niewierności, podmiot jest zmotywowany, aby go zredukować, ponieważ wywołuje wielki dyskomfort lub niepokój. Kiedy jednak z różnych powodów nie można zmienić sytuacji (na przykład nie będąc w stanie działać w przeszłości), osoba będzie próbowała zmienić swoje przekonania lub ocenę tego, co zrobiła. Problem powstaje, ponieważ kiedy żyjesz z tą osobą (twoim partnerem) i widzisz ją codziennie, poczucie winy może skończyć się "zabiciem cię w środku" .
