Neuronauka kognitywna: historia i metody badań
Ogromny postęp technologiczny, który dokonał się w ostatnim półwieczu, pozwolił na rozwój kierunków, które wcześniej nie istniały jako takie. W tym artykule opiszemy definicja, cele, historia i metody badań neuronauki kognitywnej , wynik integracji wielu nauk, które badają mózg.
- Powiązany artykuł: "Części ludzkiego mózgu (i funkcje)"
Czym jest neuronauka kognitywna?
Neuronauka kognitywna ma za główny cel rozumienie ludzkiego umysłu; W szczególności ta dyscyplina ma na celu określenie związku między zjawiskami poznawczymi (a także ich obserwowalne przejawy) a strukturami mózgu, w których są oparte. Innymi słowy, ta nauka poszukuje biologicznych podstaw poznania .
W tym celu uczniowie neuronauki kognitywnej stosują podejście interdyscyplinarne, które łączy analizę obrazów mózgu, neurofizjologii, matematyki, genetyki behawioralnej, informatyki, psychiatrii, psychometrii i psychologii eksperymentalnej, jak również każdego innego paradygmatu. naukowe, które mogą być przydatne.
Dziedzina nauki tej dyscypliny w dużym stopniu pokrywa się z psychologią poznawczą , Rozwój zaawansowanych metod badania mózgu sprzyjał podejściu pomiędzy tą gałęzią psychologii a innymi naukami zainteresowanymi anatomią i funkcjami układu nerwowego, takimi jak psychiatria, co utrudnia ich rozróżnienie.
Jakie procesy poznawcze badasz?
Wśród procesów i aspektów ludzkiego doświadczenia, które znajdują się w obszarze zainteresowań neuronauki kognitywnej, znajdujemy nauka, język, inteligencja, kreatywność, świadomość, uwaga, pamięć emocje, podejmowanie decyzji, empatia, poznanie społeczne, percepcja własnego ciała lub cykl snu i czuwania.
Szczególnie istotnym aspektem neurologii poznawczej jest analiza deficytów poznawczych u osób z uszkodzeniami mózgu i zmianami, ponieważ związek między uszkodzeniem neurologicznym a zaburzeniami poznawczymi i behawioralnymi Dzięki temu możemy wywnioskować funkcje zależne od dotkniętych regionów.
Z drugiej strony neuronauka poznawcza rozwoju jest subdyscypliną, która zajmuje się analizowaniem zmian zachodzących w mózgu, aw konsekwencji w funkcjach poznawczych i odpowiadających zachowaniach, przez całe życie, od ciąży aż do starzenie się
Historia tej dyscypliny
Jeśli przeanalizujemy historię nauki, znajdziemy wiele poprzedników neuronauki kognitywnej. Należą do nich frenologia Franza Gala, która miała na celu przypisanie każdej funkcji umysłowej do innej części mózgu, teorie lokalizacyjne Johna Hughlingsa Jacksona lub pionierskie badania Broca i Wernickego dotyczące uszkodzeń mózgu.
Jednak konsolidacja tego paradygmatu, jaki znamy dzisiaj, została przypisana głównie do popularyzacja psychologii poznawczej i neuropsychologii , ściśle związane z rozwojem technik neuroobrazowania, takich jak funkcjonalny rezonans magnetyczny lub pozytronowa tomografia emisyjna.
Te metodologiczne osiągnięcia sprzyjały integracji wkładu wielu dyscyplin w odniesieniu do relacji między mózgiem a poznaniem. Tak więc neuronauka kognitywna pojawiły się w latach 1960-1980 jako interdyscyplinarny paradygmat to pozwoliło studiować umysł ludzki, wykorzystując wszystkie dostępne techniki.
George Miller i Michael Gazzaniga ukuł termin "neuronauka kognitywna" pod koniec lat 70. Do tego czasu psychologia orientacji poznawczej i neuronauki rozwinęły się niezależnie, z niewielką pracą, aby zjednoczyć wiedzę obu.
W ostatnich dziesięcioleciach nacisk na lokalizalizację mózgu, który był typowy dla początków neuronauki kognitywnej, został przezwyciężony przez badanie funkcji poznawczych jako tego, czym naprawdę są: zestaw bardzo złożonych i szeroko rozpowszechnionych procesów przez układ nerwowy ,
- Powiązany artykuł: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"
Techniki i metody badań
Metody studiowania neuronauki kognitywnej różnią się tak bardzo, jak gałęzie nauki, z których ta dyscyplina jest pielęgnowana. Obecnie jednak istnieje szczególne zainteresowanie wykorzystaniem techniki neuroobrazowania do badania anatomii i funkcji mózgu .
W tym sensie szczególnie podkreśla się funkcjonalny rezonans magnetyczny, który pozwala nam analizować aktywność neuronalną poprzez zmiany zachodzące w przepływie krwi w różnych obszarach mózgu, lub elektroencefalografię, polegającą na pomiarze aktywności elektrycznej mózgu poprzez umieszczenie elektrod na skórze głowy.
Psychofizyka, która jest zdefiniowana jako badanie związku między bodźcami fizycznymi a odczuciami, które wywołują, była fundamentalna we wczesnej analizie procesów poznawczych, takich jak zapominanie czy percepcja słuchowa. Obecnie niektóre z jego metod są wykorzystywane w ramach neuronauki kognitywnej, takiej jak przezczaszkowa stymulacja magnetyczna.
W niedalekiej przeszłości techniki oparte na najnowszych postępach w technologii informacyjnej, takie jak eksperymentalne i eksperymentalne wykorzystanie modele komputerowe, sztuczna inteligencja lub wirtualna rzeczywistość , Z drugiej strony genomika kognitywna i behawioralna wnoszą bardzo istotne dane do neuronauki kognitywnej.
- Powiązany artykuł: "5 głównych technologii badania mózgu"
