Zbiorowy nieświadomy: co to jest i jak został zdefiniowany przez Carla Junga

Kwiecień 3, 2024

Pojęcie zbiorowej nieświadomości zaproponował Carl Jung, twórca psychologii analitycznej, w połowie XIX wieku. Mówiąc ogólnie, odnosi się do wymiaru, który jest ponad świadomość i który jest wspólny dla doświadczenia wszystkich ludzi.

Chociaż pojęcie zbiorowej nieświadomości było przedmiotem wielu krytyki, zostało również umieszczone jako teoria, która oferuje ważne elementy do zrozumienia wielu zjawisk człowieka. W tym artykule zobaczymy, czym jest Kolektywna Nieświadomość i jak wpłynęła ona na psychologię psychodynamiczną .

Powiązany artykuł: "Carl Gustav Jung: biografia i praca psychologa duchowego"

Krótka historia nieprzytomności

Historia psychologii została naznaczona przez różne teorie, które odnoszą się do związku między wymiarem świadomości a jego przeciwstawnym lub uzupełniającym wymiarem. Wiele z nich to propozycje, które pojawiły się, aby rozwiązać ten problem.

Wśród nich jest pojęcie nieświadomości z perspektywy psychodynamicznej, pojawiły się pod koniec XIX wieku w psychoanalizie Freuda , ale powtórzony i przeformułowany później, zarówno przez jego zwolenników, jak i przez jego dezerterów.

Jednym z najbardziej popularnych jest Carl Jung, który po ścisłej współpracy z Sigmundem Freudem postanowił stworzyć własną tradycję poza psychoanalizą, które znamy jako "psychologia analityczna" , Wśród głównych pojęć, które są częścią tej tradycji, jest kolektywna nieświadomość.

Może jesteś zainteresowany: "Archetypy według Carla Gustawa Junga"

Czym jest zbiorowa podświadomość?

W tradycyjnej psychologii rozumie się, że komplementarność wobec "jednostki" jest "społeczna". Jednak dla psychologii analitycznej, komplementarna dla jednostki, nie jest właśnie społeczna, ale kolektywna, która nie tylko odnosi się do grupy osób tworzących społeczeństwo, ale także podkreśla to, co te osoby mają ze sobą wspólnego.

Według Junga, tak jak jednostka ma wymiar psychiczny, który jest poza świadomością (nieświadomość); Kolektyw, o ile należy do wymiaru ponadosobowego, również ma swoją własną nieświadomość. W przeciwieństwie do indywidualnej nieświadomości, która jest nabywana poprzez przeżywane doświadczenia, zbiorowa podświadomość to wspólna platforma złożona z archetypów które kształtują naszą indywidualność.

Innymi słowy, według Junga istnieje szereg psychicznych, wyobrażonych doświadczeń i symboli, których istnienie nie jest dane przez nabyte uczenie się, ale raczej doświadczenia, którymi dzielą się wszystkie ludzkie istoty, niezależnie od naszych indywidualnych historii życia.

Chodzi o doświadczenia, które są posłuszne kolejnemu porządkowi, z tego powodu Jung definiuje kolektywną nieświadomość jako drugi system psychiczny, którego natura jest uniwersalna i bezosobowa .

Podobnie jak fizyczne cechy jednostki są mniej lub bardziej powszechne dla wszystkich osobników należących do gatunku ludzkiego, tak też psychika ma wspólne cechy, które istnieją niezależnie od kultury i historii społeczeństw. Jest to przykład, który przekracza wiek, życie, a nawet śmierć; Jest to doświadczenie, które towarzyszy ludzkości od czasu jej istnienia.

Pierwsze definicje od Carla Junga

We wczesnej pracy Jung opisał Kolektywną Nieświadomość jako podłoże, które pozwala zrozumieć, dlaczego ludzie, którzy należą do tak różnych kultur, mają pewne cechy psychiczne.

Te ostatnie można było zobaczyć na przykład w powtarzających się marzeniach, w sztuce, w mitach i religiach, w opowieściach dla dzieci, w psychicznej symptomatologii i innych dziedzinach. Z tego powodu zbiorowa podświadomość podała dżungowi wyjaśnienia o powszechnym znaczeniu symboli i mitów, które najwyraźniej różnią się między kulturami .

Formalnie koncepcja zbiorowej nieświadomości pojawiła się w roku 1936, po konferencji, którą Jung dyktował w Londynie, dokładnie pod tytułem "Koncepcja zbiorowej nieświadomości".

Powiązany artykuł: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"

Archetypy

Zbiorowa nieświadomość składa się głównie z archetypów, które są wcześniej istniejącymi i uniwersalnymi formami (ideami, obrazami, symbolami), które kształtują dużą część treści psychicznej.

Według Junga, tak jak ludzie mają wzorce instynktownych zachowań za pośrednictwem aktywności biologicznej, mamy wzorce instynktownych zachowań, w których pośredniczy aktywność psychiczna , napoje z mitycznego aspektu, poprzez które doświadczenia są mapowane i opowiadane.

W tym sensie archetypy i zbiorowa nieświadomość są przekazywane przez sam stan bycia człowiekiem, a ich efekty widoczne są w konformacji indywidualnej psyche. I tak jest, ponieważ, dla Junga nieświadomość ma również cele, intuicje, myśli, uczucia itp., tak jak to się dzieje ze świadomym umysłem.

Aby rozwinąć koncepcję archetypu, Jung potraktował jako odniesienie różne prace antropologiczne i filozoficzne, szczególnie od takich autorów jak Mauss, Lévy Bruhl i A. Bastian. Niektóre z archetypów, które opracował w istotny sposób i które zostały zajęte przez różnych autorów, to anima, cień lub wspaniała matka.

Wpływ na psychologię i obszary pokrewne

Między innymi koncepcja zbiorowej nieświadomości posłużyła do sformułowania wyjaśnień na temat różnych ludzkich doświadczeń, których nie może zbadać bardziej tradycyjna i racjonalna nauka. Na przykład w określonych sprawach dotyczących mistyczne doświadczenia, doświadczenia artystyczne lub niektóre doświadczenia terapeutyczne .

Ponadto pojęcie zbiorowej nieświadomości wpłynęło na znaczną część wyspecjalizowanego języka w obszarach, które nie są właściwie psychologią, ponieważ służy rozmowom o tym, co wiemy, że dzielimy się, niezależnie od kultury, chociaż nie wiemy, co to jest. Z tego samego powodu jest to koncepcja, która jest często problematyczna, dwuznaczna i poddawana różnym krytycyzmom, nigdy nie obecna nawet w najbardziej codziennym języku.