Psychologia społeczności: czym jest i jak przekształca społeczeństwa
Psychologia jest dyscypliną tak różnorodną jak starożytna, która pomogła nam wygenerować wiele sposobów zrozumienia zarówno naszych indywidualnych zachowań, jak i relacji międzyludzkich.
Jedną z gałęzi psychologii, która jest specjalnie ukierunkowana na wywoływanie zmian i przemian społecznych z perspektywy samych aktorów psychologia społeczności , W tym artykule wyjaśnimy, co to jest, skąd pochodzi, jakie są główne cele i pole działania tej dziedziny psychologii.
- Powiązany artykuł: "Czym jest psychologia społeczna?"
Czym jest Community Psychology?
Psychologia społeczności lub społeczna psychologia społeczna to teoria i metodologia pojawia się w krajach amerykańskich, od północy, a także od centrum i południa, a jego głównym celem jest wywoływanie przemian w społecznościach, dążenie do wzmocnienia i uczestnictwa aktorów społecznych we własnym środowisku.
Skąd się bierze?
Jest to interdyscyplinarna teoria, ponieważ obejmuje zorganizowany zestaw idei i wiedzy, które pochodzą nie tylko z psychologii, ale także innych nauk szczególnie humanistycznych i społecznych, takich jak antropologia, socjologia czy filozofia.
Jest ona również zasilana przez działalność polityczną transformacyjnych ruchów dyscyplinarnych, takich jak antypsychiatria lub zdrowie psychiczne społeczności, które pojawiły się we Włoszech i Stanach Zjednoczonych w połowie XX wieku i które wskazywały lub potępiały niektóre ograniczenia tradycyjnych form psychologii. ,
W ten sam sposób ma ważne wpływy rewolucyjnej myśli latynoamerykańskiej podobnie jak wojownicza socjologia promowana przez kolumbijskiego O. Falsa Borda, lub model popularnej edukacji brazylijskiego Paulo Freire.
Jako teoria, społeczna psychologia społeczna jest odpowiedzialna za badanie czynników psychospołecznych, to znaczy zarówno elementów psychicznych, jak i społecznych, szczególnie zaangażowanych w kontrolę i władzę, którą sprawujemy nad sobą i naszymi środowiskami.
Właśnie dlatego psychologia społeczności jest ściśle związana z koncepcjami władzy, zarządzania sobą i upodmiotowienia i jest częścią nurtu krytycznej transformacji, która zakłada, że społeczeństwo jest zbiorową konstrukcją osób, które to wymyślają, z kolei pod wpływem tej konstrukcji, podatnych na krytykę i zmiany (Montero, 2012).
- Może jesteś zainteresowany: "4 różnice między psychologią i socjologią"
Od teorii do praktyki
To znaczy, że psychologia społeczności jest również metodologią: od jej teoretycznych eksponatów możemy się rozwijać strategie interwencyjne, które promują, że ludzie są agentami zmian w naszych własnych środowiskach i aktywnych agentach w wykrywaniu naszych potrzeb i rozwiązywaniu naszych problemów.
Tutaj widzimy różnicę, a nawet dystans do tradycyjnej psychologii społecznej i klinicznej: to nie interweniujący, technik, państwo, instytucje religijne, polityczne czy prywatne, ale społeczni agenci samej społeczności, którzy są uznani za protagoniści, specjaliści i producenci zmian.
Dlatego też psychologia społeczna jest również uważana za projekt psychologii dla rozwoju; rozwój wykraczający poza indywidualny wymiar, ponieważ jego celem jest nie tylko modyfikacja psychologii ludzi, ale także wpływ na środowisko i relacje między poszczególnymi grupami aby uzyskać jakościowe zmiany zarówno w tym środowisku, jak iw związkach .
Kluczowe pojęcia: wzmocnienie pozycji, wspólnota ...
Społeczna psychologia społeczna uważa, że przestrzeń, w której potrzebujesz i może ustanowić transformacyjną relację, jest ten, w którym ludzie rozwijają codzienne życie to znaczy społeczność.
Ponieważ społeczność jest przestrzenią, w której mogą zachodzić przemiany społeczne, to aktorzy tworzą tę społeczność, którzy musieliby zarządzać i produkować te przemiany: to oni doświadczają konfliktów i porozumień dzień po dniu .
Ale często tak się nie dzieje, ale często odpowiedzialność i zdolność do generowania rozwiązań są delegowane do osób lub grup, które są zewnętrzne wobec społeczności, ogólnie instytucji lub agentów uznawanych za ekspertów.
Psychologia społeczna proponuje, że podejście tych, którzy uważają się za ekspertów lub instytucje społeczne, choć na początku jest konieczne, nie może pozostać w społeczności jako jedyny czynnik zmian, ale raczej chodzi o promowanie, aby ludzie w społeczności wzmocnili samorządność i promować transformację. To znaczy, że interweniujący będzie musiał promować własne wycofanie się ze społeczności, o ile jest to zewnętrzne.
Tak więc celem jest rozwój, promocja i utrzymanie kontroli, władzy, aktywnego uczestnictwa i podejmowania decyzji przez ludzi, którzy tworzą społeczność (Montero, 1982). Z tego podejścia wyłania się koncepcja wzmocnienia lub wzmocnienia, słowo, które później stało się "umacnianiem", ponieważ anglosaska koncepcja "upodmiotowienia" została przeniesiona.
Problem z tym ostatnim polega na tym, że dosłownie oznacza "obdarowanie władzy", co prowadzi nas do błędnego myślenia, że psycholog społeczny lub psycholog to ten, który "ma moc" i odpowiada za "dystrybucję" tej władzy ludziom, którzy nie mają takiej władzy. oni to mają
Umocnienie czy wzmocnienie? Moc i uczestnictwo
W rzeczywistości propozycja psychologii społecznościowej jest bliższa procesowi wzmacniania, w którym władza nie jest darem ani darowizną, ale osiągnięciem, które wynika z refleksji, świadomości i działania ludzi zgodnie z ich własnymi interesami, to znaczy, moc i wzmocnienie są zbiorowymi procesami.
Zakłada się, że badania we wspólnocie psychologia społeczna ma charakter partycypacyjny , a opracowywanie i wdrażanie projektów interwencyjnych uwzględnia wiele czynników (psychospołecznych), które wykraczają poza psychologię lub osobowość jednostek.
Niektóre przykłady elementów, które należy wziąć pod uwagę, to położenie geograficzne, dane demograficzne, cechy społeczno-kulturowe historia społeczności, codzienne zajęcia, edukacja, charakterystyka instytucji, procesy zdrowotne i choroby, zasoby, problemy i potrzeby, które są wykrywane poprzez partycypacyjne diagnozy.
Bibliografia:
- Czarnogóra, M., Rodríguez, A. i Pujol, J. (2014). Społeczna Psychologia Społeczna w obliczu zmian we współczesnym społeczeństwie: od ujednolicenia wspólnego do wyartykułowania różnic. Psychopiskets, 13 (2): 32-43.
- Montero, M. (2012). Teoria i praktyka psychologii społeczności. Napięcie między społecznością a społeczeństwem. Paidós: Buenos Aires.
- Mori, M.P. (2008). Propozycja metodologiczna interwencji wspólnotowej. Liberabit, 14 (14): 81-90.
- Montero, M. (1984). Psychologia społeczna: pochodzenie, zasady i podstawy teoretyczne. Latynoamerykański dziennik psychologii [Online] Źródło: Kwiecień 6, 2018. Dostępne pod adresem //www.redalyc.org/articulo.oa?id=80516303 ISSN 0120-0534.
