Strategie radzenia sobie: czym one są i jak mogą nam pomóc?
Kiedy stajemy w obliczu pewnych problemów lub wyzwań, które przynosi nam życie, nasza zdolność do utrzymywania chłodnej głowy może być kluczem, gdy skutecznie pokonujemy przeszkody .
Jedną z możliwości, które pozwalają nam to zrobić, jest radzenie sobie. Ale czym właściwie jest radzenie sobie i dlaczego niektórzy ludzie są bardziej zdolni do osiągnięcia swoich celów?
Definicja "radzenia sobie"
W psychologii, radzenie sobie zdefiniowano jako zestaw strategii poznawczych i behawioralnych, które człowiek wykorzystuje do zarządzania wewnętrznymi lub zewnętrznymi wymaganiami, które są postrzegane jako nadmierne dla zasobów jednostki (Lazarus i Folkman 1984). Można je uznać za reakcję adaptacyjną każdego z nich, aby zmniejszyć stres związany z sytuacją postrzeganą jako trudna do pokonania.
Umiejętność radzenia sobie nie tylko odnosi się do praktycznego rozwiązania problemów, ale także do umiejętność radzenia sobie z emocjami i stresem przed problemem sytuacji , Modyfikowanie własnych strategii radzenia sobie ze stresującymi zdarzeniami zależy od tego, w jaki sposób oceniane są wydarzenia, czy na naszej zdolności i umiejętności gromadzenia informacji, szukania pomocy i wsparcia społecznego w kontekście, w którym na żywo
Główne strategie radzenia sobie
Badania psychologiczne podkreślają trzy główne cechy strategii radzenia sobie, z których można je sklasyfikować w następujący sposób: (1) wycena, poszukaj znaczenia krytycznego wydarzenia; (2) problem, spróbuj zmierzyć się z rzeczywistością, radząc sobie z konsekwencjami, które nam przedstawiono; i (3) emocje, regulacja aspektów emocjonalnych i próba utrzymania równowagi emocjonalnej. W tej kolejności pomysłów możemy stwierdzić, że strategie radzenia sobie są identyfikowane w trzech klasach:
- Strategie koncentrują się na problemie,
- Strategie skoncentrowane na emocjach,
- Strategie oparte na unikaniu.
Strategie koncentrujące się na problemie są zwykle stosowane w warunkach stresowych, które można uznać za kontrolowane: są strategiami zorientowanymi na zadanie, w celu rozwiązania problemu i / lub modyfikacji problemu. Zamiast tego, strategie skupiające się na emocjach są zwykle używane, gdy postrzegamy stresujące wydarzenie jako niekontrolowane, co można doznać w obliczu niebezpieczeństwa: próbujesz zmierzyć się z tym problemem, skupiając się na emocjach i uwolnić je i spróbować odprężyć się .
Wreszcie, strategie oparte na unikaniu są zwykle obsługiwane w tych momentach, w których dana osoba zakłada odłożenie aktywnego radzenia sobie z potrzeby uporządkowania i zebrania swoich zasobów psychospołecznych przed aktywnym podejściem do sytuacji: strategie koncentrują się na unikaniu , w rozproszeniu, w oderwaniu się od stresującego wydarzenia lub przejściu do innej aktywności, aby uniknąć myślenia.
Stawienie czoła sytuacji nie oznacza robienia tego we właściwy sposób
W każdej z tych klas radzenia sobie można stosować strategie typu funkcjonalnego i / lub dysfunkcyjnego. Prowadzi to do wniosku, że w rzeczywistości nie ma a priori adaptacyjnych lub nieadaptacyjnych stylów radzenia sobie, istnieją strategie, które mogą być skuteczne w jednej sytuacji, mogą nie być skuteczne w innych sytuacjach .
Rozwijamy naszą zdolność do dobrego radzenia sobie
Dlatego można stwierdzić, że jest to istotny element dobrej adaptacji do stresującego wydarzenia , szczególnie w przypadku długotrwałych stresujących wydarzeń w czasie, jest zarówno elastyczność w stosowaniu strategii radzenia sobie, umiejętność niewykorzystywania jednej strategii i zmiany, jeśli jest nieskuteczna i nieprzystosowana.
Niektóre strategie radzenia sobie, które możemy nauczyć się rozwijać, mogą być następujące:
- Utrzymaj aktywną kontrolę problemu
- Staraj się, aby sytuacja nie stała się bardziej dramatyczna
- Relaksuj i analizuj sytuację z różnych perspektyw,
- Zaufaj nam i naszym umiejętnościom,
- Przyznaj nasze ograniczenia, jesteśmy ludźmi, a nie robotami!
- Poproś o pomoc najbardziej intymnych ludzi, gdy uznamy, że potrzebujemy wsparcia.
Państwo opiekuńcze jest zatem dostępne dzięki równowadze między naszą wolą a możliwością działania zgodnie z kontekstem, w którym żyjemy, wzmacniając w ten sposób nasze zasoby wewnętrzne i zasoby dostępne w naszym środowisku.
