"Drogi Panie Profesorze": film do zrozumienia studenta z ADHD
Większość dzieci z Attention Deficit Hyperactivity Disorder o ADHD przejawia niewłaściwe zachowanie: są sprytni i przebiegli, ale ich wydajność w klasie jest słaba, wykazują brak zainteresowania, nie pozostają w fizycznej pozycji słuchania, a nawet rozwijają mniej zdyscyplinowane i wymagające postawy.
W poniższym wywiadzie Mireia Garibaldi, psycholog i pedagog psycho-pedagogiczny z Instytutu Pomocy Psychologicznej i Psychologicznej Mensalus, prezentuje interesujący film o problemach otaczających dzieci z ADHD w salach lekcyjnych. Projekt emocjonalny, który, mamy nadzieję, otwiera refleksję na temat niezbędnych narzędzi psychopedagogicznych.
Przed przeczytaniem artykułu możesz obejrzeć poniższy film:
Jaki jest związek między ADHD a zarządzaniem emocjonalnym?
Dzieci z ADHD (nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi) wykazują znaczące trudności w samoregulacji i zarządzaniu swoimi emocjami. Coś, co początkowo nie jest łatwe dla większości, jest dla nich szczególnie kosztowne. Mówiąc dokładniej, jednym ze skomplikowanych zadań jest umiejętność internalizacji i rezerwowania emocji. Z tego powodu dzieci z ADHD czasami wyrażają swoje uczucia w intensywny i niekontrolowany sposób. Co widzą inni? Niedojrzałe zachowanie ("zawsze robiącego klauna"), niewłaściwe, zmienne, a nawet ciężkie (eksternalizacja emocji trwa dłużej niż u pozostałych równych sobie). Dorosły ma trudności ze zrozumieniem, że takie zachowanie pojawia się, między innymi, z powodu trudności w zarządzaniu emocjonalnym, więc częstym wynikiem w klasie jest powtarzalna kara: sankcje, które określają dziecko i umieszczają go w wysoce defensywnej scenerii.
Jakie są najczęstsze emocje wśród dzieci z ADHD?
Kiedy wysiłki są daremne, rezultatem jest morze frustracji. Dzięki temu można poważnie wpłynąć na samopoczucie. Prezentowane dzisiaj wideo słusznie twierdzi, że ważne jest, aby "nie wskazywać" dziecku na ADHD. W jego procesie rozwoju i dojrzewania kluczowe jest unikanie działań, które sprawiają, że czuje się stale oceniany. Jeśli wszystkie palce wskazują mu codziennie, może wyrosnąć z niepokojącej i niepewnej bazy, a kończy się tworząc bardzo pogarszoną koncepcję siebie, która prowadzi do niskiej samooceny.
Opowiedziałeś nam o systemie obronnym, w którym dziecko jest zamknięte ...
Racja Obronny owoc ramowy strachu przed ponownym skaleczeniem. Często zdarza się, że dziecko rzuca wyzwanie autorytetowi i okazuje się bezkarnie. Jak powiedzieliśmy, kiedy tak się dzieje, kara jest głównym narzędziem ("sól klasy", "dziś kończy się sąd") i ponownie dziecko jest dyskryminowane i oznaczone jako "zły facet". Konsekwencja? Frustracja osiąga nieoczekiwane poziomy, a zarządzanie nią staje się "misją niemożliwą".
Co może się wtedy wydarzyć?
Przed podjęciem nowej porażki, jedną z najczęściej stosowanych strategii jest kłamstwo (na przykład kłamstwo uzasadniające, że nie wykonałeś obowiązków). Podobnie, często zdarza się, że wynikiem trudnego samopomocy emocjonalnej jest zachowanie pełne złości i drażliwości widoczne fizycznie (kopnięcia, skoki, grymasy itp.) I słownie (złe reakcje na wytyczne nauczyciela). bardzo zależy od środowiska. Samoregulacja ich emocji i ich zachowanie reaguje bardziej na bodźce, które otrzymują, niż na własne myśli (coś, co od samego początku jest już powszechne u niemowląt). Niezależnie od tego, trudność wykonywania introspekcji i zajmowania się własnymi myślami zabiera cię z narzędzi takich jak analiza wydarzeń, refleksja i wyznaczanie celów. Z tego powodu ważne jest, aby pomóc dziecku.
Jak możemy pomóc dziecku z ADHD?
Dzięki zastosowaniu bardziej atrakcyjnych i wizualnych strategii, które promują ekspresję emocjonalną i współpracują w tej internalizacji. Kiedy dziecko jest w stanie zrozumieć, co się z nim dzieje, wtedy robi pierwszy krok w kierunku samoregulacji emocjonalnej. Szkolenie dziecka w tym sensie jest niezbędne, ponieważ w przeciwnym razie może wkroczyć w spiralę smutku i negatywności, które go odstręczy, nie tylko od celów akademickich, ale także od kontekstu przyjaciół i współpracowników.
Z drugiej strony, dzieci z ADHD mają ważną motywację. Mają poważne problemy w momencie rozpoczynania zalecanej pracy i kontynuowania działalności aż do jej zakończenia. Trudności tej towarzyszy duża potrzeba zaspokojenia w krótkim czasie (głównie po zadaniach, które nie są szczególnie atrakcyjne i nie generują natychmiastowej nagrody).Zwrócenie dziecka z potwierdzeniem ułatwia pozostanie w kontakcie z kontekstem (na przykład gra, aktywność sportowa, ćwiczenie matematyczne itp.)
Od Psychopedagogii doradzamy rodzicom i nauczycielom, aby ustanowili system uznawania poprzez pozytywne wiadomości. Brak wewnętrznej motywacji jest główną przyczyną braku celów i samodyscypliny, aby je osiągnąć.
To powiedziawszy, z jakim przesłaniem możemy zostać dzisiaj?
Jak pokazuje film, ważne jest, aby dzieci z ADHD postrzegały społeczną akceptację otaczającego środowiska poprzez nagradzanie wiadomości, słów, które zbliżają się do reszty i nie lekceważą ich jako bezinteresownych lub innych obraźliwych etykiet, które zmniejszają ich poczucie zdolności. Są emocjonalnie uzależnieni od pozytywnego uznania i, oczywiście, potrzebują dorosłych, aby ułatwić im pracę.
Zrozumienie dziecka z ADHD jest dla niego sposobem na zrobienie tego.
- Powiązany artykuł: Piper: ujmujący brak umiejętności pokonywania przeszkód
