Dermatilomania (zaburzenie przerostowe): objawy i przyczyny
Zaburzenie skurczowe , znany również jako dermatilomanii, obejmuje drapanie i rozdarcie części skóry, zwykle z powodu intensywnego uczucia niepokoju.
W tym artykule opiszemy objawy, przyczyny i leczenie dermatilomanii ; w odniesieniu do tego ostatniego aspektu skoncentrujemy się na technice inwersji nawyków.
- Może jesteś zainteresowany: "16 najczęstszych zaburzeń psychicznych"
Co to jest dermatilomania?
Dermatilomania jest zaburzeniem psychicznym charakteryzującym się intensywna i częsta potrzeba uszczypania się, drapania lub odrywania części własnej skóry , DSM-5 wprowadza go pod nomenklaturą "Zaburzenie przez przeczucie" w kategorii zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i innych pokrewnych, który jest również trichotillomanią.
Zgodnie z tym podręcznikiem diagnostycznym, zaburzenie przez wykrztuszanie określa się jako zwyczaj drapania skóry w sposób kompulsywny i powtarzalny, aż do zranienia. Mogą one być znaczne i istnieje znaczne ryzyko wystąpienia infekcji w uszkodzonych regionach.
Pomimo faktu, że większość ekspertów wskazują bliskość między dermatilomanią a zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi , Odlaug i Grant (2010) stwierdzają, że jest on bardziej podobny do nałogów, ponieważ czynność szczypania lub drapania skóry wiąże się z przyjemnymi emocjami. Natomiast w zaburzeniach kompulsywnych rytuały mają na celu zmniejszenie lęku.
To zaburzenie zostało po raz pierwszy opisane w 1875 roku przez Erasmusa Wilsona, który określił to jako "neurotyczne wykrzywienia". Wkrótce potem, w 1898 roku, Louis-Anne-Jean Brocq opisał kilka podobnych przypadków u nastolatków z trądzikiem. Pomimo licznych odniesień w literaturze, aż do DSM-5 dermatilomanía nie została oficjalnie uznana .
- Powiązany artykuł: "Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD): co to jest i jak się objawia?"
Objawy i główne objawy
Literatura naukowa to ujawnia uczucia niepokoju i napięcie emocjonalne wywołują epizody dermatilomanii. Zazwyczaj celują one w część skóry, w której osoba dostrzega jakiś rodzaj niedoskonałości, na przykład pryszcz lub łuszczenie.
Twarz jest najczęstszym celem obrażeń, chociaż często występują również na plecach, klatce piersiowej, skórze głowy lub kończynach, zwłaszcza na paznokciach i na końcach palców. Zwykle excoriations wykonywane są palcami , chociaż czasami usta lub instrumenty są używane jako igły.
Epizody te mogą występować wielokrotnie podczas codziennego życia, ale możliwe jest również, że tylko jeden jest podawany na dzień o bardzo długim czasie trwania i intensywności. Ogólnie rzecz biorąc, osoby z dermatilomanią skupiają się tylko na jednej części ciała, z wyjątkiem przypadków poważnego uszkodzenia.
Dermatilomania może powodować głównie poważne zmiany w skórze uszkodzenie uszkodzonych tkanek, pojawienie się krost i zakażeń czasami nawet dochodzi do krwi (posocznica). Przebicie może również pozostawiać blizny lub oszpecić skórę, co zwiększa silne poczucie wstydu i winy osób z dermatilomanią.
Przyczyny tego zaburzenia
Motywacje dla epizodów dermatilomanii różnią się w zależności od osoby. Istnieje jednak powszechnie przyjęta hipoteza aktywacja fizjologiczna, w szczególności ta, która wywodzi się ze stresu psychospołecznego , wyzwala zachowania excoriation, które mają anxiolytic funkcjonalność.
Podczas gdy w profilach obsesyjno-kompulsywnych dermatilomanię zwykle kojarzy się z percepcją zanieczyszczenia skóry, u osób bliższych zaburzeniu dysmorfii ciała cel tych zachowań wiąże się z próbą wyeliminowania fizycznych niedoskonałości.
Znaleziono związek między dermatilomanią i wzrost poziomu dopaminy, zaangażowany w kontrolę motoryczną , w systemie nagradzania mózgu i rozwoju uzależnień. Nadmierna obecność tego neuroprzekaźnika, który pojawia się podczas spożywania substancji takich jak kokaina, wydaje się sprzyjać pobudzeniu.
Z drugiej strony, zaproponowano, że zaburzenie to może mieć swoją biologiczną podstawę w obwodzie motorycznym, który łączy przednie obszary płata, na których funkcje poznawcze zależą od zwojów podstawy, co jest fundamentalne dla automatycznych ruchów.
- Powiązany artykuł: "Dopamina: 7 podstawowych funkcji tego neuroprzekaźnika"
Leczenie psychologiczne: odwrócenie nawyku
Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń związanych z nawykami fizycznymi i motorycznymi, w tym tików, onychofagii, trichotillomanii, jąkania lub zespołu skroniowo-żuchwowego, dermatilomanię można technika odwrócenia nawyku Azrina i Nunna (1973), który jest częścią terapii poznawczo-behawioralnej.
Ta procedura składa się z kilku kroków. Po pierwsze, prowadzone są szkolenia mające na celu wykrywanie zachowań wykrywających, które w wielu przypadkach są automatyczne, a także bodźce, które je poprzedzają, głównie odczucia napięcia emocjonalnego.
Dalej Reakcja niezgodna z negatywnym nawykiem jest praktykowana do wykonania go, gdy pojawi się impuls, w tym przypadku, drapanie skóry; to nowe zachowanie musi stać się nawykiem, który zastępuje excoriation. Przykładem może być zamknięcie pięści, aby palce nie dotykały ciała.
Reszta elementów programu Azrin i Nunn polega na stosowaniu warunkowego wzmocnienia na brak wykradania (zarządzanie przypadkami), uczeniu klienta technik relaksacyjnych w celu zmniejszenia lęku, który wyzwala epizody, i wreszcie systematycznego generowania umiejętności dla klienta. kontekst codziennego życia.
Bibliografia:
- Azrin, N. H. i Nunn, R. G. (1973). Nawyk-odwrócenie: metoda eliminowania nerwowych nawyków i tików. Behavior Research and Therapy, 11 (4): 619-28.
- Dell'Osso, B., Altamura, A.C., Allen, A., Marazziti, D. & Hollander, E. (2006). Epidemiologiczne i kliniczne informacje o zaburzeniach kontroli impulsów: krytyczna recenzja. European Archives of Psychiatry and Clinical Neurosciences, 256 (8): 464-75.
- Odlaug, B. L. i Grant, J. E. (2010). Patologiczne zbieranie skóry. American Journal of Drug and Alcohol Abuse, 36 (5): 296-303.
