Różnice między osobowością antyspołeczną a osobowością aspołeczną

Chociaż osobowość antyspołeczna i aspołeczna są często mylone we wspólnym języku , prawda jest taka, że ​​są dwa sposoby bycia bardzo różnymi: pierwszy jest uważany za patologiczny, ponieważ wiąże się on z krzywdą dla innych ludzi (zachowania aspołeczne), podczas gdy aspołeczność odnosi się do braku zainteresowania interakcją.

W tym artykule opiszemy szczegółowo, czym one są i jak różnią się osobowość antyspołeczna i dysocjalna , W tym celu opieramy się głównie na kryteriach diagnostycznych podręcznika psychologicznego DSM-IV, a także na wkładach innych ekspertów.

• Może interesujesz się: "Różnice między ludźmi ekstrawertycznymi, zamkniętymi w sobie i nieśmiałymi"

Czym jest osobowość antyspołeczna?

Osobowość antyspołeczna jest uważana za rodzaj przewlekłego zaburzenia psychicznego. DSM-IV wymienia go jako "antyspołeczne zaburzenie osobowości" w ramach kategorii "Zaburzenia osobowości"; w przypadku ICD 10 jest on włączony do "Szczególnych zaburzeń osobowości".

Aspołeczne zaburzenie osobowości charakteryzuje się nawracającymi zachowaniami, które obejmują pogardę i / lub pogwałcenie praw innych osób , Zgodnie z DSM-IV muszą być spełnione przynajmniej 3 z następujących kryteriów diagnostycznych:

• Powtarzające się nieprzestrzeganie przepisów, które mogą prowadzić do aresztowań.
• Kłamstwa i nieuczciwe zachowania w celu uzyskania korzyści lub przyjemności.
• Impulsywność i brak planowania na przyszłość.
• Drażliwość i agresywność, które przejawiają się w agresji fizycznej i / lub słownej.
• Brak troski o własne bezpieczeństwo i / lub bezpieczeństwo innych.
• Utrzymuj nieodpowiedzialność; na przykład niezdolność do spełnienia zobowiązań gospodarczych i pracowniczych.
• Brak skruchy w odniesieniu do szkodliwych zachowań.

Aby móc diagnozować aspołeczne zaburzenia osobowości konieczne jest, aby dana osoba miała co najmniej 18 lat , a także niektóre z opisanych kryteriów są obecne od 15 roku życia lub wcześniej.

• Powiązany artykuł: "Antisocial Personality Disorder: przyczyny, objawy i leczenie"

Dysocjalizacja jako wczesna manifestacja

Przed osiągnięciem pełnoletniości uporczywe zachowania aspołeczne klasyfikuje się z etykietą "Dysocjalizacja", którą DSM-IV zawiera w kategorii "Zaburzenia deficytu uwagi i zachowania niepokojące", z kolei jeden z odcinków makrokategorii "Zaburzenia zachorowań w dzieciństwie, dzieciństwie lub w okresie dorastania" .

Kryteria diagnostyczne zaburzeń koncentrują się również na naruszaniu praw innych osób. W szczególności kryteria są podzielone na cztery bloki: agresję wobec ludzi i zwierząt (fizyczne okrucieństwo, napad z bronią itp.), Niszczenie mienia (np. Wywoływanie pożarów), oszustwo lub kradzież oraz poważne naruszenia przepisów.

Dispołeczne zaburzenie jest uważany za prekursora zaburzeń aspołecznych , poważniejsze, ponieważ występuje w bardziej zaawansowanych stadiach rozwoju. Im wcześniej pojawią się objawy ("Dyssocial zaburzenie początku w dzieciństwie"), tym bardziej prawdopodobne jest, że będą poważne i że pozostaną jako osoby dorosłe jako antyspołeczne zaburzenie osobowości.

Definiowanie aspołeczności

Termin "aspołeczny" jest używany do opisania ludzie, którzy nie interesują się interakcją społeczną lub, że wolą być sami. Jest to cecha nie patologiczna, zwłaszcza bardzo zamkniętych ludzi, chociaż w dzisiejszym społeczeństwie, w którym dominują ekstrawertykalne osobowości, zwykle postrzegana jest jako problematyczna.

Hans Eysenck zaproponował, że stopień ekstrawersji ludzi zależy od aktywności ośrodkowego układu nerwowego, w szczególności od wstępującego systemu aktywacji siatkowej (SARA). Ekstrawertyczni ludzie mają niski poziom aktywacji, więc wymagają dużo zewnętrznej stymulacji; dzieje się odwrotnie z introwertykami.

W tym sensie wydaje się prawdopodobne, że wiele osoby zakwalifikowane jako aspołeczne są po prostu bardzo introwertyczne do tego stopnia, że ​​stymulacja zewnętrzna, w tym stymulacja społeczna, staje się mniej lub bardziej nieprzyjemna. Z drugiej strony czynniki środowiskowe mogą również wpływać na rozwój tego typu osobowości.

Ponieważ nie jest to patologia, podręczniki diagnostyczne nie zawierają żadnych "aspołecznych zaburzeń osobowości", podobnie jak w przypadku zaburzeń aspołecznych. Jednak niektóre zaburzenia psychiczne są wyraźnie związane z brakiem zainteresowania społecznego i brakiem przyjemności w interakcji z innymi ludźmi.

• Może jesteś zainteresowany: "4 różnice między nieśmiałością a fobią społeczną"

Powiązane zaburzenia psychiczne

Jest kilka zaburzenia osobowości zebrane w DSM-IV które charakteryzują się w niezwykły sposób aspołecznością. W szczególności zaburzenie osobowości schizoidalnej definiuje się jako wzorzec zachowań, w którym dominuje tendencja do izolowania, chłodu emocjonalnego, apatii i braku zainteresowania relacjami społecznymi.

Zaburzenie schizotypowe wiąże się również z aspołecznością, chociaż w tym przypadku brak kontaktu społecznego wynika raczej z niepokoju społecznego (który nie zmniejsza się ze znajomością) i ekstrawaganckich zachowań. W schizofrenii, która jest powiązana z tym zaburzeniem i poprzednim, mogą wystąpić podobne objawy aspołeczne.

Ludzie z zaburzeniami osobowości unikowej Z drugiej strony, chcieliby nawiązać więcej, ale są pokonani przez lęk i strach przed zrobieniem z siebie głupka. Unikanie zaburzeń uważane jest za ekstremalną manifestację fobii społecznej (lub lęku społecznego), w której mogą również zachodzić aspołeczne zachowania.

• Powiązany artykuł: "Zaburzenie osobowości przez unikanie: skrajna nieśmiałość?"

Jak się różnią?

Z pewnością istnieje niewiele podobieństw między tymi dwoma rodzajami osobowości; Częste zamieszanie między aspołecznością a aspołecznością wynika głównie z powierzchowne podobieństwo między tymi dwoma słowami , więcej niż fakt, że mają one wspólne cechy.

W szczególności słowo "aspołeczne" jest zwykle używane do opisania aspołecznych zachowań, to znaczy do braku zainteresowania relacjami społecznymi. Jednak koncepcja osobowości antyspołecznej odnosi się do działań przeciwko społeczeństwu i tych, którzy je tworzą, a nie bierne odrzucanie interakcji społecznych.

Przedrostek "anty-" oznacza "przeciwny do", "przeciw" lub "zapobiegający"; w dosłownym sensie osoby antyspołeczne to ci, którzy sprzeciwiają się normom społecznym i / lub działają przeciwko innym. Zamiast tego prefiks "a-" oznacza negację lub nieobecność (możemy to przetłumaczyć jako "bez"), więc aspołeczność byłaby brakiem interakcji społecznych .

W każdym razie, i biorąc pod uwagę, że są to dwa różne wymiary osobowości, aspołeczność i aspołeczność nie muszą się wykluczać. W rzeczywistości, ludzie z zaburzeniami aspołecznymi stosunkowo często odczuwają pewien stopień odrzucenia interakcji społecznych w taki sposób, że moglibyśmy zakwalifikować się jako mizantrop.

2017 Maps of Meaning 4: Marionettes and Individuals (Part 3) (Marzec 2024).