Czy znamy się tak dobrze, jak myślimy?

Może 2, 2024

Samowiedza jest jedną ze zdolności człowieka, która definiowana jest przez zdolność do określenia wszystkich aspektów, które składają się na istotę jednostki, konfigurowania jej tożsamości, ich potrzeb i obaw, a także wyjaśnienia rodzaju rozumowania i reakcji, które dana osoba wprawia w ruch w określonej sytuacji.

Zdolność do samoobserwacji pozwala na przewidywanie swojego zachowania w sposób ogólny i przybliża jednostkę, tworząc ogólną ideę "kto jest" i "jak to jest" , Jednak poznanie siebie nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać.

Powiązany artykuł: "Self-concept: co to jest i jak powstaje?"

Dlaczego trudno jest nam rozwinąć samopoznanie?

W przeciwieństwie do powszechnego poglądu na temat łatwości, z jaką człowiek musi być w stanie określić siebie w sposób obiektywny, najnowsze odkrycia naukowe zdają się wskazywać na coś wręcz przeciwnego .

Następnie widzimy różne wyjaśnienia, które dochodzenia w tej sprawie wykorzystały, aby pomóc nam zrozumieć, dlaczego to nas kosztuje.

1. Zmiana perspektywy na rozbieżność

Kilka badań wydaje się kończyć tym, że istota ludzka zmiesza stopień obiektywizmu z tym, który ocenia własne zachowanie , Aby zachować pozytywny obraz siebie, ludzie są życzliwi w stosunku do tego, co myślimy o sobie, a ponadto nie jesteśmy świadomi subiektywności i uprzedzeń, z którymi interpretujemy nasze postawy lub zachowania.

W ten sposób łatwiej dostrzegamy pewien błąd, jeśli został popełniony przez stronę trzecią, niż gdybyśmy popełnili ten błąd sami. Krótko mówiąc, wydaje się, że zdolność do introspekcji jest złudzeniem, ponieważ jest zniekształcony przez nieświadome procesy .

Zostało to zademonstrowane przez Pronina i jego zespół na Uniwersytecie Princeton (2014) z różnymi próbkami eksperymentalnych przedmiotów, w których wymagano, by docenili zachowanie własne i innych ludzi w różnych zadaniach: w sytuacji eksperymentalnej probandy były nadal określane jako bezstronne. kiedy musieli osądzać i krytykować różne aspekty proponowanego zadania.

Nie dotyczy to również osób, które doświadczyły awersji w dzieciństwie, co doprowadziło do powstania niepewnej operacji opartej na negatywnej samoocenie.

Zgodnie z "teorią samopotwierdzenia", ludzie o niskiej samoocenie mają na celu zaoferowanie innym szkodliwego wizerunku w celu zapewnienia spójności i potwierdzenia obrazu siebie, który sami posiadają. Jest to związane ze składkami zaproponowanymi przez Festingera (1957) na temat "dysonansu poznawczego", dzięki którym stopień rozbieżności między postawą i zachowaniem wywołuje taki dyskomfort, że dana osoba dąży do jej zminimalizowania poprzez różne strategie, zmieniając ich zachowanie lub zmieniając przekonania, na których opiera się ich nastawienie.

Z drugiej strony, badania Dunninga i Kruger w 2000 r dały podstawy teoretyczne, które nazwali "efektem Dunninga-Kruger'a" z czego im większa niekompetencja osoby, tym niższa jest jego zdolność do jej urzeczywistnienia. Zgodnie z tymi badaniami, tylko 29% zgodność pomiędzy prawidłowym postrzeganiem własnej zdolności intelektualnej a rzeczywistą wartością uzyskaną w indywidualnym ilorazie inteligencji (współczynnik intelektualny) osiągnięto dla podmiotów, które brały udział w sytuacji eksperymentalnej.

Innymi słowy, wydaje się, że po raz kolejny, aby zachować pozytywny obraz siebie, "negatywne" cechy lub cechy są zazwyczaj ignorowane. W związku z tym ostatnim pytaniem, inny zespół naukowców odkrył ostatnio, że ludzie, którzy mają umiarkowany pozytywny wizerunek (i nie są przesadzeni, jak wskazano powyżej) mają tendencję do wykazywania wyższego poziomu dobrego samopoczucia i wysokiej wydajności poznawczej w określonych zadaniach.

Może jesteś zainteresowany: "Efektem Dunninga-Krugera, im mniej wiemy, tym mądrzejszy wierzymy"

2. Testy oceniające cechy osobowości

Tradycyjnie w niektórych obszarach psychologii stosowano tak zwane ukryte lub ukryte techniki definiowania cech osobowości, takie jak test rzutowy lub niejawny test asocjacyjny typu TAT (Thematic Appraisal Test).

Podstawą tego rodzaju dowodów jest ich nieodblaskowy lub racjonowany charakter , ponieważ te cechy lub cechy wyrażone w sposób odruchowy lub automatyczny wydają się bardziej ujawniać na temat samego podmiotu, w przypadku którego nie ma możliwej zmiany pod wpływem bardziej refleksyjnej lub racjonalnej analizy, którą mogą dostarczyć inne raporty z samooceny lub kwestionariusze.

Nauka ostatnio znalazła w tym zakresie pewien niuans, twierdząc, że nie wszystkie cechy osobowości są obiektywnie odzwierciedlone w sposób dorozumiany, ale wydają się być aspekty, które mierzą ekstrawersję lub towarzyskość i neurotyzm aspekty, które najlepiej mierzy się za pomocą tego rodzaju technik. Zostało to wyjaśnione przez zespół Mitja Back z Uniwersytetu w Münster, ponieważ te dwie cechy są bardziej związane z automatycznymi impulsami impulsowymi lub pożądaniem odpowiedzi.

Przeciwnie, cechy odpowiedzialności i otwartość na doświadczenie są zwykle mierzone w bardziej wiarygodny sposób dzięki własnym raportom i bardziej jednoznacznym testom, ponieważ te ostatnie cechy znajdują się w obszarze intelektualnym lub poznawczym, a nie emocjonalnym, jak w poprzedni przypadek.

3. Szukaj stabilności w zmieniającym się środowisku

Jak wspomniano powyżej, istota ludzka dąży do oszukiwania, aby osiągnąć stan spójności w odniesieniu do własnej tożsamości. Wyjaśnienie motywacji, które prowadzą jednostkę do przyjęcia tego rodzaju funkcjonowania, wiąże się z utrzymaniem jądra stabilności (własnej tożsamości) w zmieniającym się i zmieniającym się otoczeniu, które je otacza.

A zatem, zasoby adaptacyjne jako gatunek polega na utrzymywaniu samoobserwacji w takich kontekstach społecznych, aby oferowany obraz zewnętrzny zbiegł się z wewnętrznym. Najwyraźniej eksperci wnioskują, że postrzeganie własnego charakteru jako sztywnego, niezmiennego i statycznego zjawiska zapewnia bezpieczeństwo jednostce i ułatwia zdolność orientowania się w minimalnym porządku w niepewnym kontekście, takim jak świat zewnętrzny.

Jednak sztywna operacja Często wiąże się to z niską zdolnością do tolerowania niepewności i frustracji , który powstaje, gdy rzeczywistość różni się od osobistych oczekiwań, prowadząc to wszystko do wzrostu emocjonalnego niepokoju. Krótko mówiąc, pod pretekstem zapewnienia sobie większego bezpieczeństwa i dobrego samopoczucia, obecny człowiek osiąga dokładnie odwrotny skutek: wzrost własnych zmartwień i poziom lęku.

Jako ostatni punkt, co zostało wskazane powyżej, dodaje się niuans do tak zwanej "samospełniającej się przepowiedni", zgodnie z którą ludzie są skłonni zachowywać się zgodnie z obrazem, jaki przedstawiają o sobie , Niuans polega na tym, że zastosowanie tej zasady teoretycznej ma miejsce, gdy cecha jest zmienna, ale nie wtedy, gdy jest statyczna.

Tak więc, zgodnie z tym, co odkryła Carol Dweck (2017) w badaniu przeprowadzonym przez Uniwersytet Stanforda w Kalifornii, mając do czynienia z wrodzonymi cechami osobowości (takimi jak siła woli lub inteligencja), odwrócona motywacja do jej wzmocnienia jest mniejsza niż przed zmianą cech (na przykład jak to zwykle bywa z własnymi słabościami).

Korzyści z medytacji i uważności

Erika Carlson badała związek między zwykłą praktyką medytacyjną w uważności a umiejętnością bycia obiektywnym w ocenie własnej osoby, znajdując pozytywną korelację między obydwoma elementami.

Wygląda na to, że ten rodzaj praktyki pozwala ci odciąć się od siebie i własnych przekonań, aby móc bardziej racjonalnie analizować cechy i cechy, które pasują do "ja" jednostki, ponieważ umożliwiają one podmiotowi oderwanie się od myśli i komunikatów, zakładając, że może pozwolić im przejść bez identyfikacji z nimi po to, aby je po prostu obserwować bez osądzania ich.

Wniosek

Poprzednie linie pokazały, że istota ludzka ma tendencję do zmieniania obrazu, który ma on sam jako mechanizm obronny lub "przetrwanie" w odniesieniu do wymagań środowiska, w którym oddziałuje. Przyczyny teorii dysonansu poznawczego, samospełniającego się proroctwa, efektu Dunninga-Kruger'a itd. To tylko niektóre zjawiska, które pokazują niewielką obiektywność, z jaką jednostki rozwijają definicję własnej tożsamości.

Bibliografia:

Ayan, S. Esencja jaźni. W umyśle i mózgu. Tom 92 (2018), str. 31-39.
Brookings, J. B. i Serratelli, A. J. (2006). Pozytywne złudzenia: Pozytywnie skorelowane z subiektywnym samopoczuciem, ujemnie skorelowane z miarą rozwoju osobistego. In Psychological Reports, 98 (2), 407-413.
Hansen K., Gerbasi M., Todorov A., Kruse E. i Pronin E. Ludzie twierdzą, że są obiektywni po świadomym użyciu biuletynu osobowości i psychologii społecznej. Vol 40, Issue 6, pp. 691 - 699. Opublikowano po raz pierwszy 21 lutego 2014.
Pronin, E. (2009). Złudzenie introspekcji. W Advances in experimental social psychology, 41, 1-67.