Donald Woods Winnicott: biografia i spuścizna psychoanalityczna

Kwiecień 3, 2024

Relacja matka-dziecko jest pierwszą, którą człowiek ustanawia i jedną z największych, jeśli nie najważniejszą, dla rozwoju przyszłego mężczyzny lub kobiety. Ta więź, która zaczyna budować się w czasie ciąży, będzie oznaczać wzór interakcji dziecka ze światem i jego rozumienie rzeczywistości, a także więzi społeczne i afektywne z innymi.

Ten rodzaj relacji badano z różnych perspektyw, takich jak psychoanaliza, bycie Donald Woods Winnicott jeden z autorów, którzy skupili się na niej. W tym artykule zamierzamy dokonać krótkiego przeglądu biografii tego ważnego autora.

Powiązany artykuł: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"

Biografia Winnicott: jego wczesne lata

Donald Woods Winnicott urodził się w Plymouth w 1896 roku , Syn Fryderyka Winnicotta, kupiec i polityk, który dostanie Sir rozważenia i przekazują dziecku znaczenie nie wiążąc dogmaty i Elizabeth Martha Winnicotta, był najmłodszym synem i tylko z trzech braci.

Winnicott rozpoczął naukę w wieku 14 lat w Leys College w Cambridge, a później zapisał się na University of Cambridge w karierze medycznej. Podczas pierwszej wojny światowej został zwerbowany i służył jako chirurg. Po zakończeniu służby mógł zakończyć karierę, specjalizując się w oddziale pediatrycznym. Podczas tego wyścigu i zaczyna wykazywać zainteresowanie freudowską psychoanalizą .

W 1923 roku poślubił Alice Taylor, oprócz pracy w szpitalu dziecięcym w Paddington Green, gdzie będzie pracował przez około czterdzieści lat. W tym samym roku Zacznę analizować James Strachey podczas gdy jego kariera pediatry się umacniała.

Rozpocznij kontakt z Melanie Klein

Po zakończeniu analizy ze Strachey i zainteresowaniu dalszym zrozumieniem i przeszkoleniem w zakresie psychoanalizy, a zwłaszcza w ich relacjach z dziećmi, Winnicott otrzyma zalecenie skontaktowania się z Melanie Klein.

Zaczął trenować z autorem, do którego proponuję, aby go także przeanalizował. Klein odmówił i zaproponował, by Winnicott przeanalizował swojego syna Erica pod jego nadzorem. Ostateczny wynik był taki, że analiza Erica została zaakceptowana, ale bez nadzoru Klein. W ten sposób zaczęła się nieco konwulsyjna relacja między Winnicottem i Kleinem, rozdarta między przyjaźnią a konfliktem. Również Winnicott zaczął pracować z niektórymi pacjentami.

Melanie Klein i Winnicott rozeszli się w różnych aspektach Takich jak, czy to rodziców w analizie (a przez Winnicotta było niezbędne dla Klein nie ze względu na przekonanie, że lęk wynika z projekcji i introjekcji wykonany przez dziecko i to nie ma nic wspólnego z rzeczywistą liczbę rodziców) lub znaczenie zapewnienia stymulacji zewnętrznej.

W końcu pojawiają się w obrębie szkoły psychoanalitycznej czasie konfrontacji między zwolennikami Melanie Klein i Anna Freud, który miał inny pogląd na psychoanalitycznej leczenia, mimo że pochodzi z starego ponownie pojawiły się w tym czasie w społeczeństwie Psychoanalityczny Londyn. W tym konflikcie Donald Woods Winnicott nie zajął stanowiska przez żadną z nich, stając się niezależnym od pomysłów, które zbliżyły go do obu stanowisk.

II wojna światowa i rozwój psychoanalityczny

Podczas II wojny światowej Winnicott przestudiował skutki separacji rodziców u dzieci, również uczestnicząc w programach zakwaterowania nieletnich w miejscach odbioru przed ryzykiem zamachów bombowych. Byłby także zainteresowany zmianami nieletnich, kiedy wracają do swoich rodzin.

Później zostanie odseparowany od swojej żony w 1949 r. W 1951 r. Powtórnie ożenił się z Clare Britton, która została poddana analizie Kleina po emigracji do Kanady jego poprzedniego terapeuty. Nie byliby w stanie nawiązać dobrych stosunków, zważywszy na pierwsze, że drugi był złym analitykiem, a drugi, że Clare była zbyt agresywna, aby poddać się analizie.

Donald Woods Winnicott pracował również z pacjentami psychotycznymi , Znany jest także sprzeciw tego autora do terapii takich jak elektrowstrząsy zarówno te jak i inne typy pacjentów.

Przez cały ten czas jego twórczość ewoluowała, włączając różne koncepcje oparte na teorii Kleina, bardziej ortodoksyjnych postulatach Anny Freud i praktyce pediatrycznej. Jego wkład miał ogromne znaczenie w rozwoju psychoanalizy.

Winnicott zmarł w 1971 roku z powodu zatrzymania akcji serca.

Wkład w psychoanalizę

Przez całą swoją karierę Winnicott rozwijał własną myśl o wielkim znaczeniu w dziedzinie psychoanalizy, opartą na różnych koncepcjach wywodzących się zarówno z wpływów Kleinian, jak i bardziej ortodoksyjnych stanowisk w pracy psychoanalitycznej.

Jego praca skupiała się na związku między diademem a matką i dzieckiem biorąc pod uwagę, że ojciec popiera utrzymanie rodzinnego jądra. Matka jest podstawową postacią w rozwoju psychicznym dziecka, będąc emocjonalnym zachowaniem dziecka, które określi, czy dziecko może osiągnąć swoje prawdziwe ja, służąc jako pomocnicze.

Innym aspektem, który miałby wziąć pod uwagę, jest utrzymywanie dziecka w utrzymaniu lub zachowaniu, które pozwala dziecku uzyskać poczucie bezpieczeństwa i czuć się kochanym, pozwalając mu zintegrować reprezentację siebie i innych.

Ustaliłby to podczas całego rozwoju człowiek przechodzi przez różne fazy ponieważ na początku występuje absolutna zależność dziecka od rodziców, w których nie jest w stanie opanować cierpienia, tak że od sześciu miesięcy zaczyna się zdawać sobie sprawę z potrzeby tych i ich troski oraz wyrażać ich potrzebę, aż wreszcie dąży do coraz większej niezależności.

Koncepcją o wielkim znaczeniu, którą Winnicott stworzył, jest przedmiot przejściowy, który pozwala dziecku na ustalenie rozróżnienia między ego a nie-ego i które pozwala mu zredukować niepokój w przypadku braku matki dla dziecka. zapewnić im narcystyczne libido i libido , Ważne są również zjawiska przejściowe, takie jak bełkot, zjawiska i działania, które dziecko wykonuje w tym samym celu i które umożliwiają stopniową indywidualizację i socjalizację.