Podwójna depresja: superpozycja objawów depresji
Słowo "depresja" jest starą znajomością nie tylko dziedziny psychologii , ale także dla dużej części ogólnej populacji. Wszyscy mamy mniej więcej przybliżoną ideę tego, co implikuje (chociaż większość populacji identyfikuje się z depresją, które nie są).
Istnieje jednak wiele zaburzeń związanych z tym rodzajem problemu, które mogą nie być tak dobrze znane, jak również powikłania tych zdjęć, które mogą być wielkim cierpieniem dla tych, którzy cierpią. Tak jest na przykład w przypadku podwójnej depresji .
- Powiązany artykuł: "Czy jest kilka rodzajów depresji?"
Niektóre z głównych zaburzeń depresyjnych: duża depresja i dystymia
W stanie zaburzeń psychicznych pojawiają się różne problemy, które pojawiają się w przypadku symptomatologii depresyjnej. Jeśli ograniczymy tylko ten typ objawów (nie biorąc pod uwagę tych zaburzeń, w których występują epizody maniakalne lub hipomaniakalne), najbardziej znanymi i często występującymi zaburzeniami są dwa: depresja i dystymia.
Duża depresja
Główna depresja jest najbardziej znanym i częstym zaburzeniem depresyjnym , będący najbardziej rozpowszechnionym problemem zdrowia psychicznego obok zaburzeń lękowych.
Charakteryzuje go istnienie w większości przypadków prawie codziennie przez co najmniej dwa tygodnie smutnego nastroju (u dzieci może wydawać się raczej drażliwe) i / lub utrata zainteresowania lub zdolności odczuwać przyjemność z wcześniejszych działań motywujących, wraz z innymi objawami, takimi jak zaburzenia snu lub jedzenia, beznadziejność, brak koncentracji, fizyczne i psychiczne spowolnienie oraz utrata energii i apetyt seksualny. Nierzadko pojawiają się myśli o śmierci i samobójstwie.
- Powiązany artykuł: "Duża depresja: objawy, przyczyny i leczenie"
Dystymia
W odniesieniu do dystymii mamy do czynienia z zaburzeniem bardzo podobnym do depresji chociaż o mniejszej intensywności, ale to przeciwko niemu pozostaje przez długi czas, a nawet staje się chroniczne. Smutny nastrój utrzymuje się przez większość czasu przez co najmniej dwa lata, z często pojawiającymi się rozpaczami, problemami z karmieniem i spaniem, zmęczeniem i niską samooceną.
Chociaż nasilenie objawów jest mniejsze niż w samej depresji, fakt, że dystymia trwa z czasem, powoduje wyższy poziom niezadowolenia z życia. Istnieje jednak niższy poziom ingerencji w zwykłe czynności, temat nie powoduje anhedonii ani spowolnienia i zazwyczaj nie mają myśli o śmierci.
Chociaż istnieją inne problemy depresyjne, te dwa są jednymi z najważniejszych i unieważniających. Duża depresja jest poważniejsza, ale bardziej tymczasowa, podczas gdy dystymia jest mniej dotkliwa, ale trwa znacznie dłużej lub może stać się przewlekła (w rzeczywistości obecnie nazywa się ją uporczywym zaburzeniem depresyjnym). Jednak czasami może się okazać, że osoba z dystymią nagle ma pogorszenie swoich objawów, zwykle z powodu jakiejś przyczyny zewnętrznej, która nasila objawy i może być zdiagnozowana z podwójną depresją.
- Może jesteś zainteresowany: "Dystymia, kiedy melancholia przejmuje twój umysł"
Czym jest podwójna depresja?
Nazywa się to podwójną depresją do sytuacji, w której u podmiotu cierpiącego na dystymię pojawiają się z jakiegoś powodu epizody dużej depresji, nakłada się na swoją nawykową symptomatologię .
Jest to poważna komplikacja dystymii, ponieważ zakłada, że u osoby o niskim stanie emocjonalnym iz szeregiem powikłań już podstawowych cierpi moment większej słabości, utraty nadziei i chęci robienia rzeczy lub zaprzestania odczuwania przyjemności , Ponadto fakt, że dystymia trwa z czasem, pozwala na utratę wsparcia społecznego w dłuższej perspektywie, a przed głównym epizodem depresyjnym występuje obniżony poziom aktywności.
Podsumowując to, co zostało napisane wcześniej, mamy osobę, która cierpi z powodu co najmniej dwóch szkód, smutku, niskiej samooceny, problemów z karmieniem, takich jak utrata apetytu i / lub sen jak bezsenność i poczucie beznadziejności w przyszłości, w którym, oprócz tego, pojawia się większa depresja, akcentująca poprzednie symptomy i dodająca deficytu zdolność odczuwania motywacji lub przyjemności i generująca wielką ingerencję w ich codzienne życie w obszarach takich jak praca lub personel.
Ci ludzie zazwyczaj wracają do zdrowia przed epizodami depresyjnymi większymi niż osoby, które nie cierpiały z powodu wcześniejszej dystymii, ze względu na istnienie pewnych przyzwyczajeń, ale mimo to znacznie częściej nawraca się ponieważ nadal cierpią na dystymię.
Przyczyny
Przyczyny podwójnej depresji mogą być liczne.Argumentowano, że przyczyny depresji można znaleźć w czynnikach biologicznych, takich jak obecność deficytu serotoniny i / lub dopaminy lub czynników środowiskowych takie jak niewystarczające wzmocnienie samej działalności i / lub istnienie nierealistycznych oczekiwań i schematów myślenia z percepcyjnymi uprzedzeniami, które generują tendencję do negatywnego postrzegania siebie, świata i swojej przyszłości.
Istnienie dystymii zwykle wiąże się z ciągłym cierpieniem stresorów, generalnie obok izolacji społecznej. Bardzo często zdarza się, że istnieje przewlekły problem zdrowotny (fizyczny lub psychiczny). Istnieje również pewna dziedziczna składowa, gdy obserwuje się kilka przypadków zaburzeń afektywnych w tych samych rodzinach (chociaż w części mogą wynikać z nauki).
Występowanie epizodów dużej depresji w obrębie dystymicznego zaburzenia może być związane z pojawienie się jakiegoś stresora lub sytuacji, która wywołuje dyskomfort i smutek , spożywanie narkotyków lub po prostu utrzymywanie się objawów dystymii.
Leczenie
Leczenie podwójnej depresji jest praktycznie identyczne z depresją i dystymią. Duża depresja jest łatwiej leczona, ponieważ dystymię często doświadcza pacjent jako normalne funkcjonowanie lub zabieg. Jednak leczenie tej i podwójnej depresji jest równie możliwe, często poprzez połączenie terapii psychologicznych i farmakologicznych .
Leczenie farmakologiczne
W odniesieniu do psychofarmakologii stosowanie leków przeciwdepresyjnych jest powszechne, a leki z grupy SSRI są obecnie szczególnie stosowane w celu zmniejszenia wychwytu zwrotnego serotoniny i ułatwienia jej działania w mózgu.
Psychoterapia
Pod względem psychologicznym istnieje wiele skutecznych metodologii pochodzących z bardzo różnych prądów teoretycznych. Zalecane jest negocjowanie z pacjentem po ukończeniu zadań, które mogą zostać poddane testowi, ale które mają duże prawdopodobieństwo sukcesu, tak, że podmiot widzi, że odniósł sukces i zwiększa swoją koncepcję siebie.
Realizacja przyjemnych czynności i testów poznawczych sytuacji Koszt może być bardzo użyteczny. Na poziomie poznawczym zaleca się najpierw odnotować idee podmiotu i rodzaj myśli, które musi on zbliżyć do podstawowych przekonań, które generują i utrzymują cierpienie i smutek, a następnie zatrzymać się za pomocą kognitywnej restrukturyzacji, aby zmodyfikować możliwe dysfunkcjonalne przekonania. Można zastosować terapię grupową. Ma on na celu zwiększenie poczucia własnej wartości i może być również przydatny do poprawy umiejętności społecznych osób dotkniętych chorobą.
Wreszcie, zastosowanie terapii ekspresyjnych i emocjonalnych może przyczynić się do uwolnienia pacjenta od nieprzyjemnych wrażeń i znaleźć w nim ulgę, ucząc się z powodzeniem radzić sobie z nimi. Przykładami, które mogą działać, są tymczasowa projekcja lub puste krzesło.
Bibliografia:
- Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. Piąta edycja. DSM-V. Masson, Barcelona.
