Dyspraksja: rodzaje, przyczyny, objawy i leczenie

Wiązanie sznurówek, jedzenie, pisanie lub czesanie to czynności, które dla większości ludzi mogą być łatwe i automatyczne. Jednak większość tych działań wiąże się z zestawem różnych działań i ruchów, które musimy nauczyć się koordynować.

Ale niektórzy ludzie mają poważne trudności, aby to zrobić od dzieciństwa, nie sięgając, by rozwinąć tę zdolność. Chodzi o osoby cierpiące na dyspraksję.

• Powiązany artykuł: "16 najczęstszych zaburzeń psychicznych"

Dyspraksja: definicja pojęcia

Dyspraksja lub zaburzenia rozwojowe koordynacji Jest to jedno z zaburzeń neurorozwojowych, w których cierpiące na nie dzieci wykazują duże trudności przy wykonywaniu skoordynowanych czynności i ruchów, obejmujących proste gesty lub czynności, które obejmują sekwencjonowanie ruchów.

Objawy

Najbardziej oczywiste objawy to obecność niezdarności, braku koordynacji i powolności motoryczny, ingerujący w zwykłe życie i rozwój podmiotu. Powszechne jest występowanie trudności w utrzymaniu postawy ciała i wykonywaniu czynności wymagających dobrej mobilności, wymagających pomocy w wykonywaniu podstawowych czynności.

Również Mogą pojawić się niedojrzałe zachowania i problemy społeczne , Nierzadko zdarza się, że występują problemy komunikacyjne. Jednak zmiany te nie mają związku z istnieniem jakiejkolwiek psychicznej niepełnosprawności, osoby cierpiące na dyspraksję mają normalną inteligencję.

W przeciwieństwie do apraksji, w której utracono wcześniej nabyte zdolności, charakteryzuje się dyspraksja, ponieważ podmiot nigdy nie rozwinął zdolności do prawidłowego sekwencjonowania ruchów. Często pierwsze objawy są widoczne w pierwszych dwóch latach życia, są powszechne, że przedstawiają opóźnienia w rozwoju motoryki i zabrać więcej niż zwykle, aby osiągnąć niektóre z kamieni milowych rozwoju.

Chociaż pojawia się on w dzieciństwie, obserwuje się go również u dorosłych, ważne jest, aby rozpocząć leczenie tak szybko, jak to możliwe, aby zmniejszyć społeczne piętno i możliwe konsekwencje w trakcie całego rozwoju. Występuje współwystępowanie z innymi zaburzeniami, takimi jak inne problemy z motoryką lub z ADHD.

Rodzaje dyspraksji

Podobnie jak w przypadku apraksji, istnieją różne rodzaje dyspraksji w zależności od rodzaju miejsca, w którym w ruchu lub organizmie występuje trudność. Cztery typy wyróżniają się w szczególności.

1. Dyspraksja ideowa

Ten rodzaj dyspraksji charakteryzuje się tym, że problem występuje nie tylko na poziomie motorycznym, ale także na tym, że przedmiot ten się pojawia trudności z zaplanowaniem na poziomie pomysłu sekwencji ruchów niezbędne do przeprowadzenia konkretnego działania.

2. Dyspraksja ideomotoryczna

W dyspraksji ideomotorycznej główną trudnością jest podążanie za łańcuchem ruchów koniecznym do przeprowadzenia prostego działania. Trudność pojawia się tylko na poziomie motorycznym, podmiot może prawidłowo wykonuj akcję w wyobraźni , Często trudność związana jest z użyciem instrumentu lub przedmiotu.

3. Konstruktywna dyspraksja

Jest to rodzaj dyspraksji, w której cierpiący ma trudności ze zrozumieniem relacji przestrzennych i działania zgodnie z nimi. Na przykład dziecko z tym problemem będzie miało problemy z wykonywaniem kopię obrazu lub podczas organizowania .

4. Dyspraksja okołoprotezowa lub apraksja werbalna

W tego rodzaju dyspraksji podmiot wykazuje trudności w koordynacji ruchów koniecznych do komunikowania się ustnie, pomimo wiedzy o tym, co rozumie. Trudno wytworzyć zrozumiałe dźwięki.

Przyczyny dyspraksji

Przyczyny pojawienia się dyspraksji nie są do końca poznane, ale podejrzewa się, że wynikają one z istniejących zmian w całym procesie neurorozwojowym, które powodują, że obszary mózgu połączone z integracją informacji motorycznych i jej sekwencjonowaniem nie dojrzewają prawidłowo. Te obszary mózgu znajdują się w tylnej części płatów czołowych i wokół szczeliny Rolando .

Jest to zwykle spowodowane przyczynami wrodzonymi, ale może być spowodowane urazami, chorobami i urazami w dzieciństwie.

Strategie leczenia i terapeutyczne

Dyspraksja jest zaburzeniem, które nie ma leczniczego leczenia, chociaż możliwe jest stosowanie różnych strategii w celu poprawy adaptacji osób dotkniętych środowiskiem i uczenia ich wykonywania różnych działań. Leczenie dyspraksji jest multidyscyplinarne , biorąc pod uwagę zarówno kliniczne, jak i psychoedukacyjne.

Aby pomóc tym dzieciom, strategie takie jak terapia zajęciowa są często wykorzystywane do stymulowania pacjenta i pomagania w rozwijaniu umiejętności poruszania się. Kolejnym elementem, który należy podkreślić, jest fizjoterapia.

Zasadniczo niezbędna jest również terapia mowy w celu edukowania nieletniego i umożliwienia mu rozwinięcia niezbędnej koordynacji, aby móc poprawnie emitować słowa. Na poziomie edukacyjnym może być konieczne ustanowienie zindywidualizowanych planów uwzględniających trudności małoletniego.

Może być również bardzo przydatne stosowanie terapii ekspresyjnej lub technik, które zwiększają poczucie własnej wartości dziecka, które mogą być zmniejszone przez percepcję ich trudności. Trening umiejętności społecznych Ułatwia także poprawne połączenie ze środowiskiem. Psychoedukacja dla nich i dla otoczenia może być bardzo pomocna, aby ułatwić normatywny rozwój przedmiotu i zrozumienie trudności w nim.

• Może jesteś zainteresowany: "Rodzaje terapii psychologicznych"

Dysleksja, dysgrafia - trzeba działać! (Kwiecień 2024).