Edward Titchener i psychologia strukturalna

Marzec 30, 2024

Wraz ze swoim mentorem, słynnym Wilhelmem Wundtem, Edward Titchener był założycielem psychologii strukturalnej , psychologiczny nurt o charakterze teoretycznym i metodologicznym, który koncentrował się na analizie procesów umysłowych poprzez introspekcję i powstał w pierwszych latach XX wieku.

Chociaż ta szkoła myślenia została pokonana przez funkcjonalizm Williama Jamesa, który ustąpił miejsca behawioryzmowi, a także przez inne orientacje psychologiczne, które sprzeciwiały się propozycjom Wundta i Titchenera (takich jak niemiecki Gestalt), miał on kluczowy wpływ na rozwój psychologii naukowej, nawet jeśli stało się to głównie przez reakcję.

Powiązany artykuł: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"

Biografia Edwarda Titchenera

Kiedy zaczął studiować na uniwersytecie, brytyjski Edward Bradford Titchener (1867-1927) skupił się na literaturze klasycznej; niemniej jednak coraz bardziej interesował się biologią. W szczególności zwrócił uwagę na książkę "Principles of physiological psychology" Wilhelma Wundta, który założył pierwsze laboratorium psychologiczne i jest uważany za ojca psychologii naukowej.

Po przetłumaczeniu pracy niemieckiego psychofizjologa na język angielski, Titchener przeprowadził się do Lipska, aby studiować ze swoim idolem; Był rok 1890. Korepetycje Wundta, Titchener opublikował swoją pracę doktorską , w którym przeanalizował lornetkę lub stereoskopowe widzenie (zjawisko, w którym obrazy uchwycone przez dwoje oczu są przetwarzane razem).

W 1892 roku Titchener powrócił do Wielkiej Brytanii na kilka miesięcy; Później przeniósł się do Itaki, miasta w stanie Nowy Jork, aby pracować jako profesor psychologii i filozofii na Uniwersytecie Cornell. Tam założył własne laboratorium psychologiczne, a także rozpowszechniał i rozwijał pomysły Wundta, by ustąpić miejsca psychologii strukturalnej.

Titchener nie tylko poświęcił się nauczaniu, mimo że był to jego główny zawód; wydał także kilka książek poświęconych teorii i metodologii psychologicznej wśród których wyróżnia się Psychologia eksperymentalna (1901-1905) i był redaktorem czasopism naukowych tak ważnych jak American Journal of Psychology.

Psychologia strukturalistyczna

Szkoła strukturalistyczna odegrała ważną rolę w psychologii początku XX wieku. Titchener, Wundt i inni teoretycy tej orientacji mieli na celu przeanalizuj umysł od podstawowych elementów, które go tworzą i jak łączą się, tworząc złożone procesy. W tym celu polegali głównie na metodzie introspekcyjnej.

Dyskutuje się, czy fundamenty psychologii strukturalnej należy przypisać Wundtowi czy Titchenerowi. Podczas gdy główne idee tej orientacji psychologicznej zaczynają się od Wundta To właśnie Titchener usystematyzował, rozszerzył i spopularyzował swoje propozycje w Stanach Zjednoczonych, które w tamtym czasie stały się światowym jądrem psychologii.

Psychologia strukturalistyczna proponuje, abyśmy mogli zrozumieć strukturę procesów mentalnych poprzez definicję i kategoryzację elementów składających się na psychikę, w szczególności na zawartość mentalną i procesy, w których się odbywają.

Titchener potwierdził, że świadomość (lub umysł) jest tworzona przez trzy rodzaje zjawisk: odczucia, uczucia i obrazy , Po dołączeniu do kilku takich samych klas pojawiają się złożone procesy. Wrażenia byłyby elementami, które składają się na percepcję, podczas gdy uczucia doprowadziłyby do emocji i idei do myśli.

Metoda introspekcyjna

Strukturalistyczna psychologia Titchenera opierała się na metodzie introspekcyjnej, którą wytrenował poddany pełni rolę obserwatora i deskryptora własnych procesów psychologicznych , W celu sprowokowania ich zastosowano różne rodzaje bodźców, które zmieniały się w zależności od zadania, które ma być wykonane, oraz od rodzaju badanej treści umysłowej.

Metoda introspekcyjna została już wykorzystana przez Wundta; jednak Titchener zastosował go w znacznie bardziej rygorystyczny sposób. W szczególności, autor ten odrzucił badanie nieświadomych procesów, które obejmują konstrukcje takie jak "instynkt". W ten sposób jego techniki badawcze skupiły się na opisie świadomego doświadczenia psychologicznego.

Według Titchenera możliwe jest uzyskanie wiarygodnych informacji o naturze umysłu poprzez introspekcję i samopoznanie. W rzeczywistości dla tego autora jest jedyna metoda, która pozwala rzetelnie analizować procesy mentalne , ponieważ twierdził, że psychologia musi koniecznie być dyscypliną opartą na introspekcji.

Może jesteś zainteresowany: "31 najlepszych książek o psychologii, których nie możesz przegapić"

Dziedzictwo strukturalizmu

Ogólnie rzecz biorąc, uważa się, że z Titchener zniknęła psychologia strukturalna: szkoły psychologiczne, które sprzeciwiały się podejściom tego autora, wygrały ideologiczną bitwę w środowisku naukowym. Jednak podobnie jak Wundt, Titchener odegrał kluczową rolę w rozwoju psychologii eksperymentalnej i naukowej.

Funkcjonalizm Williama Jamesa pojawił się jako reakcja na strukturalizm Titchenera , Ta orientacja skupiła się na znaczeniu aspektów zapomnianych przez psychologię strukturalną, takich jak metody empiryczne, porównanie statystyczne lub systematyczne eksperymenty, i była podstawowym poprzednikiem behawioryzmu Watsona.

Obecnie rodzaj psychologii, którą popierał Titchener, jest wciąż żywy w innej formie w psychologii poznawczej, która skupia się również na opisie procesów i zjawisk psychicznych w wielu subiektywnych przypadkach. Ponadto użyteczność metody introspekcyjnej została doceniona przez dużą liczbę psychologów w ostatnich dziesięcioleciach.

Ciekawostką o Titchener jest fakt, że to ten autor uknuł anglosaski termin "empatia" (empatia) Słowo pochodzi od klasycznej greckiej "empatheia", co oznacza "namiętność lub fizyczne uczucie"; został zaadoptowany do niemieckiego ("Einfühlung") Hermanna Lotze i Roberta Vischera, a ostatecznie Titchener przetłumaczył go na angielski.