Zaburzenia emocjonalne: rodzaje, objawy, przyczyny i leczenie

Czym są zaburzenia emocjonalne i jak możemy je wykryć? W ciągu ostatnich dziesięcioleci ten typ afektywności został uwzględniony i ponownie przemyślany w DSM (Manual of Diagnosis of Mental Disorders).

W tym artykule wyjaśnimy każde z tych zaburzeń emocjonalnych, jakie są objawy i przyczyny każdego z nich oraz jak można nimi zarządzać za pomocą terapii lub za pomocą prostej porady psychologicznej.

• Powiązany artykuł: "16 najczęstszych zaburzeń psychicznych"

Najczęstsze zaburzenia emocjonalne

Poznamy tego typu zaburzenia w zależności od ich częstotliwości, a także ich najbardziej niezwykłych cech.

1. Duże zaburzenie depresyjne

Jedno z najbardziej rozpoznawalnych zaburzeń nastroju, które w większości przypadków wymaga interwencji psychologicznej i psychiatrycznej.

Objawy

Aby zdiagnozować poważną depresję, pracownik służby zdrowia psychicznego musi wykryć co najmniej pięć z następujących objawów i przez co najmniej dwa tygodnie:

• Stan depresyjny (niski nastrój) przez większość dnia
• Brak zainteresowania i niemożność odczuwania przyjemności (anhedonia) we wszystkich lub prawie wszystkich codziennych aspektach i przez większość dni.
• Zmniejszenie masy ciała gwałtownie (więcej niż 5% wagi w 30 dni), lub utrata lub przesadny wzrost apetytu przez większość dni.
• Trudności ze snem (bezsenność) lub nadmierny sen (nadmierna senność) prawie codziennie
• Pobudzenie lub psychomotoryczne spowolnienie przez większość dni
• Niska energia przez większość dni
• Uczucie bezużyteczności, poczucia winy lub wyczerpania egzystencjalnego przez większość dni.
• Zmniejszenie umiejętności utrzymania koncentracji, podejmowania decyzji ...
• Myśli samobójcze, natrętne myśli o śmierci
• Jest to zaburzenie, które muszą leczyć lekarze i specjaliści w zakresie zdrowia psychicznego. Jego średni wygląd wynosi około 25 lat.

2. Zaburzenie dystymiczne

Dystymia jest innym zaburzeniem nastroju bezpośrednio związanym z depresją. Aby zdiagnozować dystymię, pacjent musi wykazywać obniżony nastrój przez większość dnia i przez okres co najmniej dwóch lat, bez żadnego upływu dwóch miesięcy, w którym jego nastrój wraca do normy.

Objawy

Podczas dwuletniego okresu muszą pojawić się co najmniej dwa z następujących objawów:

• Niezwykła utrata apetytu lub wzrost
• Trudności ze snem (bezsenność) lub nadmierna senność (nadmierny sen)
• Apatia i niska energia
• Problemy z samooceną
• Problemy z koncentracją i podejmowaniem decyzji
• Istnieje średni wiek, w którym dana osoba zwykle prezentuje pierwszy etap dystymii: około 20 lat.

3. Choroba afektywna dwubiegunowa

Choroba afektywna dwubiegunowa, znana również jako dwubiegunowość, jest predyspozycją do występowania epizodów manii naprzemiennie z etapami dużej depresji. Te wahania nastroju prowadzą do stanów euforii i gorączkowej aktywności przez długi czas, po czym popadają w apatię i rozpacz.

Istnieją dwa typy zaburzeń dwubiegunowych: I i II. Wyróżnia je charakterystyczny dla epizodu maniakalnego. W zaburzeniu dwubiegunowym typu I pełne epizody maniakalne są przerywane etapami niskiego nastroju. Jednak w zaburzeniu dwubiegunowym typu II epizody hipomanii (łagodniejsza niż maniakalna) i epizody depresji występują sporadycznie.

Objawy

Niezależnie od tego, symptomy obu podtypów są następujące:

• Pojawienie się jednego lub więcej epizodów dużej depresji
• Pojawienie się co najmniej epizodu maniakalnego (w zaburzeniu dwubiegunowym typu II).
• Występowanie, co najmniej epizodu hipomanii (w zaburzeniu dwubiegunowym I).

4. Zaburzenie cyklotymiczne

Zaburzenie cyklotymiczne jest zaburzeniem podobnym do zaburzenia dwubiegunowego typu II. Wyróżnia się, ponieważ jego epizody są łagodniejsze, chociaż ich czas trwania jest dłuższy.

Objawy

Objawy, które ostrzegają o pojawieniu się tego zaburzenia, są następujące:

• Różne etapy objawów hipomanii
• Różne etapy objawów depresji, ale bez spełnienia kryteriów poważnej depresji
• Około 30% pacjentów kończy się chorobą dwubiegunową
• Różne badania wskazują, że średni wiek, w którym pojawia się zaburzenie cyklotymiczne, wynosi od 12 do 15 lat.

Przyczyny zaburzeń emocjonalnych

W środowisku naukowym i akademickim istnieją różne punkty widzenia i kontrowersje dotyczące najczęstszych przyczyn zaburzeń emocjonalnych. Jednak Tak, istnieje kilka czynników, które mogą wpływać na jej wygląd .

Te zaburzenia psychiczne są wielorakie. Oznacza to, że nie pojawiają się z powodu jednego czynnika, ale jest to dodanie kilku czynników, które mogą powodować zaburzenie.

1. Genetyka

Jeśli w rodzinie osób dotkniętych zaburzeniami emocjonalnymi istnieje historia, może to oznaczać predyspozycje biologiczne i genetyczne. Z tego dochodzą różne dochodzenia Ludzie z członkami rodziny, którzy cierpieli na zaburzenia nastroju, od 2 do 3 razy częściej cierpią z powodu tego samego zaburzenia psychicznego (Gershon, 1990).

Istnieją jednak również przypadki, w których zaburzenie rozwija się bez historii istniejącej lub rodziny można sprawdzić. Z tego samego powodu wielu ekspertów wskazuje, że istnieją czynniki środowiskowe i psychospołeczne, które mogą być ściśle związane z wystąpieniem chorób, takich jak depresja.

2. Biochemia

Mózg i jego wewnętrzna biochemia mają decydujący wpływ na wygląd (lub nie) zaburzeń emocjonalnych.

• Neuroprzekaźniki: Badania pokazują, że niski poziom hormonu serotoniny u osób cierpiących na depresję. Neuroprzekaźnik reguluje nasze emocje, a kiedy mamy niski poziom, stajemy się bardziej niestabilni i wrażliwi.
• Układ hormonalny: kilka badań wskazuje na związek między początkiem depresji a hormonem kortyzolu. Hormon ten zwiększa się w czasach stresu i, jak widać, jest niezwykle wysoki u osób dotkniętych zaburzeniami nastroju.

3. Epizody stresu i traumatyczne

Ponad 60% zaburzeń emocjonalnych powstaje po złym doświadczeniu psychologicznym , Urazy psychiczne i stres są przyczyną większości zaburzeń psychicznych.

Kiedy depresyjny pacjent jest pytany o wydarzenia życiowe, które miały miejsce tuż przed popadnięciem w stan depresji, wielu z nich zgłasza, że ​​doznały zerwania, urodzenia dziecka, zwolnienia z pracy, rozpoczęcia kariery uniwersyteckiej ...

Nie trzeba przy tym rozumieć, że wstrząs emocjonalny pojawia się tylko w przypadku tej traumy psychologicznej, ale że osoba ta ma już predyspozycje do cierpienia z powodu zaburzenia stanu umysłu, a stres przyspieszył mechanizmy, które do niego prowadzą.

4. Osobowość

Niektóre osoby mają nawracające negatywne myśli, niską samoocenę, umiejscowienie kontroli zewnętrznej i mają tendencję do nadmiernego niepokoju dla okoliczności, które przedstawia im życie. Ten typ osobowości sprawia, że ​​bardziej cierpią na zaburzenia emocjonalne.

Są to osoby, które ponoszą bardzo powszechne uprzedzenia poznawcze: arbitralne wnioskowanie. Oznacza to, że mają tendencję do uwypuklania negatywnych czynników sytuacji lub okoliczności nad pozytywnymi. Ponadto popełniają nadmierną generalizację, to znaczy wyciągają wnioski o charakterze ogólnym w obliczu konkretnych i negatywnych sytuacji, które przyszło im do głowy.

Leczenie

Istnieje kilka sposobów leczenia zaburzeń emocjonalnych.

1. Leki przeciwdepresyjne

Istnieją trzy rodzaje leków, które są stosowane w celu łagodzenia depresji: trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, inhibitory monoaminooksydazy (MAO) i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).

Leki te działają w mózgu i regulują neuroprzekaźniki, co w większości przypadków poprawia nastrój pacjenta. W każdym razie tego typu leczenie farmakologiczne musi być przepisane przez psychiatrę, który będzie śledził ewolucję pacjenta.

2. Lit

Lit jest powszechną solą stosowaną jako lek regulujący nastrój , głównie w epizodach maniakalnych choroby afektywnej dwubiegunowej. W każdym razie ma on bardziej poważne skutki uboczne w porównaniu z innymi lekami zwalczającymi depresję.

W przypadkach dwubiegunowości często stosuje się również leki przeciwdepresyjne w celu złagodzenia epizodów niskiego nastroju. Również leki przeciwpsychotyczne, takie jak haloperidol, mogą być również przepisywane, jeśli reakcja na lit nie jest zgodna z oczekiwaniami.

3. Terapia psychologiczna

Terapia psychologiczna jest bardzo skuteczna w leczeniu epizodów depresji i zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. W niektórych przypadkach, szczególnie w chorobie afektywnej dwubiegunowej, psychoterapia musi być prowadzona równolegle z leczeniem farmakologicznym.

Bibliografia:

• Cooper, R. (2014). Diagnozowanie Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych: wydanie piąte.
• Harris, R. (2012). Pytanie o zaufanie Od strachu do wolności. Santander: Sal Terrae.
• Wykes, T. (2011). Diagnostyka do DSM V (w języku angielskim). Journal of Mental health.

Zaburzenia osobowości, cz.1. Dr med. Maciej Klimarczyk, psychiatra, seksuolog. (Kwiecień 2024).