Syndrom Pustego Gniazda: kiedy samotność przejmuje dom
The Syndrom Pustego Gniazda Jest to zaburzenie związane z procesem straty poniesionej przez rodziców, gdy dzieci opuszczają dom rodzinny.
Syndrom Pustego Gniazda
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak nastroje ? Odpowiedź na to pytanie jest skomplikowana, ponieważ rodzą się w strumieniu informacji pochodzących zarówno z wnętrza, jak i z zewnątrz osoby. Nie jesteśmy emocjonalnie autonomicznymi istotami, uczuciami, które rodzą się w nas spontanicznie, a na zewnątrz postępują w naszych działaniach i naszym sposobie wyrażania stanów afektywnych; w każdym razie n Nasze uczucia rodzą się w ciągłym sprzężeniu z tym, co dzieje się wokół nas .
Mając to na uwadze, nie jest dziwne sądzić, że nasze stany emocjonalne wynikają, przynajmniej częściowo, z rodzaju relacji, jaką mamy z innymi oraz stopnia, w jakim mamy możliwość odnosić się do pewnych osób.
Definicja: samotność cichego domu
The Syndrom Pustego Gniazda Jest to wyraźny tego przykład. Ta koncepcja odnosi się do poczucia samotności i smutku doświadczanych przez rodziców, matki i opiekunów w ogóle kiedy młodzi ludzie, których kiedyś zajmowali, zostaną wyemancypowani i przestaną dzielić z nimi dom , Często zdarza się, że zespół Pustego Gniazda pojawia się, gdy dzieci opuszczają dom, aby przenieść się do miasta, w którym znajduje się ich wydział, gdy decydują się żyć samodzielnie i dbają o siebie lub o ślub. We wszystkich przypadkach dzieje się coś podobnego: coś zmienia się w codziennym życiu opiekunów, ponieważ niektórzy ludzie przestają być tak samo obecni jak przedtem.
Poczucie straty nie musi opierać się tylko na braku leczenia z dziećmi, ale może mieć negatywny wpływ na obraz samego siebie, jeśli wielką wagę przykłada się do odpowiedzialności za opiekę nad drugą osobą. Poszukiwanie sensu tego, co się robi, może zostać zakłócone, jeśli wiele z tego egzystencjalnego wysiłku ma związek z wychowaniem i troską o innych.
Różnice między mężczyznami i kobietami
Prosta odmiana, taka jak przejście z domu z dzieckiem na zatrzymanie, może głęboko zakłócić repertuar stanów emocjonalnych rodziców i opiekunów, ponieważ emocje są związane z obiektywnymi zmianami zachodzącymi w kontekście .
Jednak obecnie kontekst jest częściowo określony przez płeć przypisaną do każdej osoby. Jeśli chodzi o uprzedzenia dotyczące płci kobiety miały tradycyjną rolę związaną z rodzicielstwem i sferą domową są najbardziej narażeni na syndrom Pustego Gniazda : obiektywna nierówność (rozkład zadań domowych) obejmuje także zmiany w postrzeganiu tego obiektywizmu (odejście dzieci z domu).
Ponadto, możliwe jest, że część przyczyn, dla których kobiety doświadczają więcej tego poczucia straty, polega na tym, że epizody te często pokrywają się z menopauzą.
Nie oznacza to, że mężczyźni nie mogą rozwinąć typowych objawów zespołu Pustego Gniazda, ale w ujęciu statystycznym rzadziej występują.
Co dzieje się z zespołem Pustego Gniazda w naszych czasach?
Jest bardzo możliwe, że w ostatnich latach skutki syndromu Pustego Gniazda są dotknięte przez zmiany w nawykach życiowych i kryzys gospodarczy , Z jednej strony rośnie liczba młodych dorosłych, którzy nie mogą się wyzwolić z powodu braku dochodów. Z drugiej strony fakt, że wskaźniki urodzeń spadają w wielu krajach, może odzwierciedlać fakt, że coraz więcej rodzin ma tylko jedno dziecko, co może oznaczać, że ich emancypacja oznaczałaby bardziej gwałtowną zmianę.
Ponadto, wymagania ściślejszego rynku pracy skłaniają wielu młodych ludzi do pracy z dala od ich zwykłego miejsca zamieszkania, co utrudnia pojednanie rodzinne i sprawia, że spotkania z rodzicami są rzadsze i bardziej rozłożone w czasie.
Nie jest też tak częste, że pomiędzy emancypacją dzieci a czasem, w którym mają dziecko, jest mało czasu, więc w niektórych przypadkach ludzie żyjący z syndromem pustego gniazda nie mają nawet możliwości opiekowania się wnukami (Z drugiej strony, jeśli istnieją, mogą być setki kilometrów dalej).
Częściowa utrata kontaktu z synem lub córką może wydawać się trudna do zniesienia, ale sposób jej doświadczania zależy w dużej mierze od warunków materialnych, takich jak warunki panujące na rynku pracy i sytuacja ekonomiczna dziecka. rodziny
