Endoderma: części i rozwój w ciąży
Rozwój i rozwój ludzkiego ciała jest niezwykle złożonym i fascynującym procesem, w którym różne struktury pracują z milimetrową precyzją, aby spowodować narodziny różnych narządów i układów ciała.
Jedną z tych struktur jest endoderma , warstwa lub warstwa tkanki, którą omówimy w tym artykule. Ta warstwa jest jedną z najstarszych części biologicznych na poziomie rozwojowym i powoduje powstanie ważnych narządów życiowych, takich jak te znajdujące się w układzie pokarmowym.
- Możesz być zainteresowany: "Neurulacja: proces formowania cewy nerwowej"
Co to jest endoderma?
Endoderma odnosi się do warstwa najgłębszej tkanki trzech warstw, które rozwijają się podczas rozwoju embrionalnego zwierząt. Te warstwy znane jako warstwy kiełkujące to ektoderma, która jest najbardziej zewnętrzną warstwą i warstwą mezodermy lub warstwy środkowej.
Konieczne jest jednak określenie, że nie wszystkie gatunki mają te trzy warstwy kiełkujące. Według każdej grupy zwierząt, komórki embrionalne mogą pochodzić z dwóch lub trzech warstw, tworząc odpowiednio istoty diblastyczne i triblastyczne. Mimo to wszystkie mają warstwę endodermy, która znajduje się poniżej reszty.
W przypadku endodermy pojawia się około trzeciego tygodnia ciąży, będąc uważaną za jedną z najstarszych warstw w procesie różnicowania embrionalnego. Ponadto to z tej warstwy komórek rodzi się wiele ważnych narządów dla przetrwania dorosłej żywej istoty.
Z tej warstwy kiełkują, powstaje wielka część najważniejszych narządów wewnętrznych. Niektóre z nich to pęcherzyki płucne, cały układ trawienny, a także ich wydzielina, nabłonek niektórych gruczołów, takich jak tarczycy lub grasicy, a na końcu niektóre części nerek, pęcherza moczowego i cewki moczowej.
- Powiązany artykuł: "Jak dbać podczas pierwszego miesiąca ciąży: 9 wskazówek"
Jak to się rozwija?
We wczesnych stadiach rozwoju embrionalnego zarodek jest tworzony przez pojedynczą warstwę komórek. Następnie zostaje złożony sam w procesie zwanym gastrulacją, dzięki czemu rodzą się pierwsze warstwy komórkowe. Pierwszą z tych warstw, która się pojawi, jest endoderma.
Około drugiego tygodnia ciąży grupa migrujących organizmów komórkowych ślizga się do komórek hypoblastów , masa wewnętrzna tworzona przez komórki sześcienne i staje się końcową warstwą endodermalną.
Następna faza rozwoju zarodka nazywa się organogenezą. Jest to odpowiedzialne za wytwarzanie odpowiednich zmian w warstwach embrionalnych i ustępowanie formacji odpowiednich narządów i tkanek.
Jak wskazano powyżej, w przypadku endodermy to doprowadzi do różnych narządów układu trawiennego i oddechowego , jak również nabłonkową otoczkę niektórych części ciała. Konieczne jest jednak sprecyzowanie, że ciała te nie dotyczą struktur ostatecznych, lecz elementów prymitywnych, które dopiero mają zostać w pełni rozwinięte.
Rodzaje endodermy
Po zróżnicowaniu ciała embrionalnego endodermę dzieli się na dwie części, które mają swoje własne cechy. Te części to endoderma embrionalna i endodermia pozazarodkowa. Te dwa podziały połączone są szerokim otworem, który później, stanie się pępowiną .
1. Endoderma embrionalna
Endodermą embrionalną jest odcinek warstwy endodermalnej, który spowoduje powstanie wewnętrznych struktur zarodka, tworzącego pierwotne jelito. Ponadto ta warstwa embrionalna współpracuje z warstwą mezodermalną, aby utworzyć strunę grzbietową , Kiedy ta struktura jest w pełni rozwinięta, jest ona główną odpowiedzialną za wysyłanie niezbędnych sygnałów, aby umożliwić migrację i różnicowanie komórek; niezwykle ważny proces umożliwiający tworzenie struktur organicznych, takich jak mózg.
Stąd, struna grzbietowa i endoderma dokonują równoległego rozwoju, w którym pierwszy wytwarza serię fałd, które utworzą czaszkowe, ogonowe i boczne osie zarodka; podczas gdy fałdy endodermy pozostają wewnątrz organizmu tworzącego rurkę jelitową.
2. Endodermia pozazarodkowa
Drugi podział endodermy to ten, który pozostaje poza embrionemOrmando znanym workiem żółtkowym , Ten błoniasty aneks jest połączony z zarodkiem, dostarczając wystarczającej ilości składników odżywczych i tlenu, a także usuwając odpady metaboliczne.
Jednak ten podział endodermy zarodkowej nie pozostaje aż do końca rozwoju zarodkowego, ale zwykle znika około dziesiątego tygodnia ciąży.
Przekroje przewodu jelitowego
W poprzedniej części wspomniano, że zarodkowa endodermia powoduje powstanie struktury zwanej rurką jelitową. Strukturę tę można z kolei zróżnicować w różne sekcje, które mogą odpowiadać zarówno endodermii embrionalnej, jak i endemermie pozazarodkowej. Te sekcje to:
1. Jelita czaszkowe
Znany jako czaszkowy lub wewnętrzny jelito , ta struktura znajduje się wewnątrz czaszki zarodka. We wczesnych stadiach rozwoju tworzy błonę ustno-gardłową, która stopniowo przekształca się w gardło. Następnie dolna granica tworzy strukturę zwaną układem oddechowym.
Wreszcie rurka jelitowa rozszerza się, aż stanie się tym, co ostatecznie odpowiada żołądkowi .
2. ogonowe jelito
Znajduje się wewnątrz fałdy ogonowej prekursor błony omoczniowej , Dodatkowa warstwa płodności, która pojawia się, tworząc fałdy znajdujące się obok worka żółtkowego.
3. Środkowe jelito
Wreszcie, środkowy jelita znajduje się pomiędzy strukturami czaszkowymi i ogonowymi. Jego przedłużenie rozszerza się, aby dotrzeć do worka żółtkowego przez pępowinę. Dzięki niemu, zarodek jest dostarczany z wystarczającą ilością substancji odżywczych z organizmu matki i umożliwić ich prawidłowy rozwój.
W jakich narządach jest transformowany?
Już wielokrotnie wspominano, że endoderma jest prymitywną strukturą, dzięki której powstaje duża część narządów i struktur ciała, proces znany jako organogeneza , czyli narodziny narządów.
Ten proces opracowywania ostatecznych narządów zwykle ma miejsce między cielęciną a ósmym tygodniem leczenia. Udowodniono jednak, że na poszczególnych identyfikowalnych narządach można obserwować od piątego tygodnia.
Aby być bardziej konkretnym, warstwy endodermalnej czerpią te struktury :
- Woreczek żółtkowy.
- Alantoidy
- Układ oddechowy , zwłaszcza oskrzela i pęcherzyków płucnych.
- Nabłonek i tkanka łączna migdałków, gardła, krtani i tchawicy. Oprócz nabłonka płuc i niektórych części przewodu żołądkowo-jelitowego.
- Pęcherz moczowy
- Nabłonek trąbek Eustachiusza, jamy uszu, tarczycy i przytarczyc, grasicy, pochwy i cewki moczowej.
- Gruczoły układu trawiennego , zwłaszcza przewodu pokarmowego; a także wątroby, pęcherzyka żółciowego i trzustki.
