Epistaksymofobia (fobia krwawienia z nosa): objawy, przyczyny, leczenie

Świat fobii zawsze wiąże się z bardzo specyficznymi problemami, które, mimo że dotykają bardzo niewielu ludzi, mogą stać się prawdziwymi koszmarami. Przykład epistaksjofobii jest tego przykładem, ponieważ w tym, co wywołuje intensywny strach, zwykle nie ma wśród naszych zwykłych obaw, krwawienia z nosa czy krwawienia z nosa.

W tym artykule zobaczymy czym jest epistaxiofobia , jakie są jej objawy i przyczyny oraz w jaki sposób psychologowie interweniują w tej klasie zaburzeń poprzez psychoterapię.

• Powiązany artykuł: "Rodzaje fobii: badanie zaburzeń strachu"

Co to jest epistaksofobia?

Jak widzieliśmy wcześniej, epistaksymofobię można podsumować jako ekstremalny strach przed krwawieniem z nosa, zwykle własny .

Oczywiście, aby była to autentyczna fobia, ta zmiana musi być wystarczająco intensywna i trwała, aby znacząco pogorszyć jakość tych, którzy cierpią z powodu tego rodzaju doświadczeń. Jak to się określa? Osoba, która doświadcza tych lęków lub kryzysów lękowych, może zdecydować, czy to doświadczenie czyni ich bardziej nieszczęśliwymi, czy nie, ale ostatecznie to właśnie specjaliści od zdrowia psychicznego dokonują diagnozy.

Z drugiej strony, w diagnozie tego rodzaju doświadczenia nie mają oficjalnej nazwy, zważywszy na to istnieje praktycznie nieograniczona ilość fobii , i dlatego wiele z nich jest zawartych w koncepcji specyficznej fobii. Dotyczy to również epistaksjofobii.

• Może jesteś zainteresowany: "Fobia krwi: wszystko, co trzeba wiedzieć o hematofobii"

Objawy

Fobie są klasą zaburzeń lękowych i dlatego większość objawów epistaksymii wiąże się z tym zjawiskiem. Objawy te można podzielić na trzy typy: fizjologiczne, poznawcze i behawioralne .

Wśród fizjologicznych możemy podkreślić przyspieszenie częstości oddechów, Zwiększone ciśnienie krwi, drżenie, nudności i zawroty głowy , zimny pot i bladość.

Z drugiej strony, w objawach typu poznawczego leży idea katastrof (wyobraź sobie najgorszy możliwy scenariusz) niemożność odwrócenia uwagi od tego, co przerażające, oraz przekonanie, że jesteś bezradny wobec niebezpieczeństwa.

Wreszcie, objawy behawioralne epistaxiofobia są zachowania podczas lotu i unikania , to znaczy działania ukierunkowane na uniknięcie ryzyka krwawienia z nosa lub na ujawnienie, że reszta ludzi to widzi.

Przyczyny

Podobnie jak w przypadku wszystkich zaburzeń lękowych tego typu, epistaksofobia nie ma jednej przyczyny, która występuje u wszystkich pacjentów z tą fobią, ale raczej istnieje wiele czynników, które mogą prowadzić do rozwoju tej zmiany .

Bardzo często pojawia się w wyniku jednego lub kilku traumatycznych przeżyć, przeżywanych ze szczególną intensywnością i mogących pozostawić ważny ślad w pamięci emocjonalnej ludzi.

Jest również możliwe, że we względnie dużej części przypadków, gdy wystąpił krwotok z nosa, stało się coś złego, co pomaga przestać postrzegać te doświadczenia jako coś neutralnego poza niedogodnością polegającą na utracie krwi przez nos. na chwilę.

Z drugiej strony presja społeczna i ewentualna utrata akceptacji ze strony innych mogą być zbyt duże i stanowić główne źródło lęku.

W każdym razie, zarówno w tym, jak iw pozostałych fobiach, jednym z czynników obciążających kryzysów lękowych doświadczanych przez tę zmianę jest przewidywanie, że objawy fobii będą się manifestować. To znaczy, że istnienie tego zaburzenia samo się karmi , tworząc błędne koło, dzięki któremu bez względu na to, ile lat minie, wszystko pozostanie niezmienione.

Leczenie tego zaburzenia

Epistaxiofobia nie ma określonego leczenia, ale stosuje te same procedury stosowane w większości fobii: narażenie, systematyczna desensytyzacja i restrukturyzacja poznawcza , Oczywiście, w tym przypadku skomplikowane jest wywoływanie prawdziwych krwotoków, tak że są symulowane (lub pracujesz z ekspozycją poprzez wyobraźnię).

Chodzi o to, aby człowiek przyzwyczaił się do ujawnienia tego, czego się boi w kontrolowanym środowisku, pod nadzorem terapeuty i podążając za zakrętem rosnącej trudności, która uniemożliwia pacjentowi frustrację. W ten sposób osoba staje się coraz bardziej wykorzystywana, aby stawić czoła temu, co powoduje strach, i widzieć, że nic złego się nie dzieje ponieważ jest to sytuacja kontrolowana i dopuszczalny poziom trudności , poczyniono postępy.

Pod koniec leczenia objawy znacznie się zmniejszą i chociaż prawdopodobnie nie znikną całkowicie, przestaną stanowić poważny problem i zapobiegną normalnemu życiu.

Bibliografia:

• Bados, A. (2005). Specyficzne fobie Szkoła Psychologii Departament Personalitat, Avaluació i Tractament Psicològics. Uniwersytet w Barcelonie.
• Bourne, E. J. (2005). The Anxiety & Phobia Workbook. Nowe publikacje Harbinger.