Esquizotimia: definicja, przyczyny, objawy, leczenie i kontrowersje
W całej historii psychologii próbował rozszyfrować umysł i myślenie ludzi za pomocą różnych metod. Niektóre prądy badań psychologicznych stworzyły szereg psychiatrycznych klasyfikacji lub typologii, przyjmując jako odniesienie cechy lub fizyczne cechy wspólne dla określonej liczby osób.
Jedną z tych typologii jest niezbyt dobrze znana schizotymy , W tym artykule będziemy rozmawiać o tym, co jest znaczeniem tego terminu, gdzie jest jego pochodzenie i słabe punkty, które ma przy określaniu temperamentu osoby.
Czym jest schizotymy?
Osobowość schizotymiczna lub schizotymiczna to termin, obecnie używany w sposób nieużywany, używany w odniesieniu do ludzi o oderwanym i odległym charakterze , które nie stanowią żadnego rodzaju patologii psychotycznej. Ci ludzie zwykle żyją w samotności i z pełną uwagą kładą na swoim wewnętrznym świecie. Są to również osoby z tendencją lub predyspozycją do manifestowania objawów związanych z autyzmem.
Na płaszczyźnie intelektualnej osobowość schizotymiczna wiąże się z oryginalnością, idealizmem i tendencją do abstrakcyjnej analizy, a czasem obsesyjną organizacją.
Ten typ osobowości został opisany przez E. Kretschmera w jego klasyfikacji typologii psychiatrycznej według wyglądu fizycznego i temperamentu. Stanowiłoby to niepatologiczną wersję schizofrenii, w której prezentowana jest jedynie negatywna symptomatologia.
Ta tendencja do introwersji i izolacji, typowa dla schizotymy, różni się od cyklotymii tym, że w tej drugiej osobie doświadcza serii fluktuacji, które prowadzą od tego stanu introwersji lub depresji do stanu skrajnego entuzjazmu lub euforii.
Schizotymy charakteryzuje się głębokością i intensywnością, z jakimi osoba doświadcza najbardziej intymnych doznań, po których następują długie okresy subiektywnej refleksji i internalizacji.
W taki sam sposób, w jaki osoba ta nie ma żadnego zainteresowania zewnętrzną rzeczywistością, która go obejmuje, przejawia także duże deficyty w umiejętnościach społecznych , co stanowi problem przy rozpoczynaniu lub utrzymywaniu każdego rodzaju relacji międzyludzkich.
Inną szczególną cechą schizotymicznych ludzi jest to, że wyrażają swoją złość lub agresywność w bardzo zimny i odległy sposób. Co do zasady, schizofreniczka będzie starała się gromadzić swoje małe wybuchy złości lub rozczarowań, pobierając je tylko w bardzo niewielu i rzadkich okazjach.
Ta izolacja od rzeczywistości i potrzeba skupienia się w twoim wewnętrznym świecie są czynnikami warunkującymi, kiedy osoba cierpi na jakąś psychozę, ponieważ z pewnością przejawia się ona w postaci schizofrenii.
Dlatego też, zgodnie z opisanymi powyżej cechami psychologicznymi, schizotymia stanowi niepatologiczną wersję schizofrenii, w której przeważa przejaw negatywnej symptomatologii.
Geneza i ewolucja schizotymy
Jak wspomniano w poprzednim punkcie, Kretschmer był tym, który ukuł termin schizotymy w swojej klasyfikacji patologii psychicznych. Klasyfikacja ta opiera się na założeniu, że istnieją cztery typy lub modele osobowości psychiatrycznej, które zależą od fizycznego wyglądu osoby, zachowując nieodłączny i bezpośredni związek między strukturą ciała a osobowością badanych.
Obserwując, badając i mierząc dużą liczbę osób, Kretschmer dokonał klasyfikacji temperamentu na podstawie ciała i struktury morfologicznej ludzi. Z tego badania wydobył trzy podstawowe archetypy temperamentu.
Były to asteniki lub leptosomycyny, którym odpowiada temperament schizotymiczny, temperament cyklotymiczny i sportowy temperament lepki lub iksotymiczny. , Ponadto stworzono czwartą kategorię zwaną "dysplastyczną", która obejmowałaby wszystkie osoby, których nie można sklasyfikować w poprzednich trzech.
Aby lepiej zrozumieć tę klasyfikację, cztery kategorie stworzone przez Kretschmera zostały opisane poniżej.
1. Leptosomalne lub schizotymiczne
Morfologia osoby leptosomalnej lub schizotymicznej charakteryzuje się długą i cienką konstytucją , Z zaciągniętymi ramionami i plecami, cienkim szkieletem i długim i wąskim pniem. Wyróżniają się także bladą skórą twarzy, hojnym nosem i profilowanym profilem.
Jeśli chodzi o temperament odpowiada schizothymic.Co, jak opisano powyżej, wyróżnia się jako niesocjalna, nieśmiała, introspekcyjna i refleksyjna, pesymistyczna i irytująca, ale jednocześnie jest uparta, marzycielska, idealistyczna i analityczna.
2. Python lub cyclothymic
Według niemieckiego psychiatry osoby pytonowo lub cyklotymicznie wyróżniają się fizycznym wyglądem szerokiego tułowia i krótkich ramion i nóg , jak również normalnej postury i zaokrąglonej figury. Ponadto są podatne na otyłość i mają miękkie ciało, w którym obfituje tłuszcz.
Cyklotymiczny temperament odpowiada osobie o typie diabelskim. Osoby o tym temperamencie są wyróżniane przez bycie przyjaznym, życzliwym, czułym i wesołym. Ale z nagłym wybuchami złości, materiałów wybuchowych i gniewu z przerwami. Mogą być jednak towarzyskie, rozmowne, praktyczne i realistyczne.
3. Sportowe lub lepkie
Osoba o atletycznej morfologii i wiskotycznym temperamencie ma cechy fizyczne, takie jak szerokie barki i ramiona, które zwężają się, gdy zbliżają się do talii, duże i szorstkie kończyny, mocne kości i szorstka cerę.
Ten rodzaj budowy ciała kojarzony jest z temperamentem wiskozowym, przejawiającym się w pasywnych, stabilnych emocjonalnie zachowaniach spokojny, obojętny, bez wyobraźni i pewny swojej siły.
4. Displastic
Na koniec, ta ostatnia kategoryzacja obejmuje osoby z niewystarczającym lub nadmiernym rozwojem, z pewnymi typami anomalii fizycznych lub które nie mogą być sklasyfikowane w żadnym z poprzednich podtypów.
Po tej klasyfikacji, a także z powodu krytyki, jaką otrzymała z czasem, W. H. Sheldon, profesor na Uniwersytecie Harvarda, stworzył kolejną równoległą klasyfikację. Klasyfikacja ta została również opracowana w oparciu o sylwetkę osoby. Jednak oprócz fizycznej cery Sheldon wziął również pod uwagę inne czynniki, takie jak viscerotonía lub cerebrotonía.
Według Sheldona ludzie, którzy manifestują schizotymiczny temperament zaproponowany przez Kerschera, odpowiadają podtypowi "ektomorf" stworzonemu przez niego samego. Osoba z ektomorficznymi cechami fizycznymi wyróżnia się wyniszczoną skórą właściwą, słabą muskulaturą i delikatnymi kośćmi. Jak długie i cienkie kończyny.
Krytyka terminu schizotymicznego
Jak wspomniano na początku artykułu, termin schizotymiczny podobnie jak pozostała klasyfikacja temperamentów nie została pozbawiona krytyki ze strony społeczności naukowej, więc nie cieszyła się długim życiem i została zastąpiona znaczeniem o znacznie większym poparciu: dystymia.
Dystymia i dystymia charakteryzują się obniżonym nastrojem. Uważa się to za przewlekłą chorobę, w wyniku której osoba zostaje zaatakowana przez szereg melancholijnych uczuć, ale sama nie staje się depresją.
- Wśród powodów, dla których termin schizotymiczny nie został włączony do aktualnych klasyfikacji psychiatrycznych, są:
- Jest to bardzo redukcjonistyczna wytwórnia. Nie możesz określić osobowości czy temperamentu osoby, biorąc pod uwagę jego fizyczną budowę
- Kretschmer opisuje tylko typy ekstremalne, nie biorąc pod uwagę punktów pośrednich
- Fizyczne zmiany, które osoba może ponieść w ciągu jego życia, nie są brane pod uwagę
