Terapia rodzinna: rodzaje i formy aplikacji

Kwiecień 29, 2024

Kiedy myślimy o kimś, kto robi terapię, zwykle wyobrażamy sobie sesję indywidualną, w której osoba wchodzi w interakcję z psychologiem. Możemy również począć możliwość sesji grupowej , z różnymi osobami o tym samym typie problemu.

Ale istnieje również rodzaj terapii, która jest stosowana do grupy rodzinnej, tak zwana terapia rodzinna , w którym sprzeczne aspekty są traktowane między członkami tej samej rodziny. W tym artykule mówimy ci, co to jest i do czego jest używane.

Jaki jest tego rodzaju interwencja psychologiczna?

Terapia rodzinna jest rozumiana jako ten typ terapii, który koncentruje się na rodzinie jako przedmiocie interwencji. Celem jest wzmocnienie i zapewnienie zasobów rodzinie, dzięki czemu mogą dzięki niej współdziałać. rozwiązywać spory i konflikty mogą mieć między sobą lub problemy pojedynczej osoby.

Rodzina jest rozumiana jako podstawowy element rozwoju istoty ludzkiej, poprzez przedstawienie podstawowego elementu, który pozwala niemowlęciu nabyć model, w jaki sposób widzieć, działać, odnosić się i komunikować ze światem. Jest to niezbędny element przy uczeniu się aspektów emocjonalnych i relacyjnych, z dużym wpływem na rozwój.

Właśnie dlatego w tego typu leczeniu próbujesz zaangażować dwóch lub więcej członków tej samej rodziny aby obserwować i, jeśli to konieczne, modyfikować wzorce interakcji między członkami rodziny.

Uważa się, że wewnętrzny problem jednostki poprzedza obecność konfliktów interpersonalnych, które po internalizacji mogą powodować objawy. Patologia wiąże się z brakiem akceptacji nowych ról w jednej z osób, z rolami i komunikacją u podstaw istnienia licznych problemów psychicznych i społecznych.

Terapia rodzinna i perspektywa systemowa

Jeden z głównych prądów i ten, który jest najbardziej związany z tego typu terapią jest prądem systemowym , Z tej perspektywy rodzina rozumiana jest jako system, zbiór elementów, których suma generuje wynik większy niż zwykłe dodanie każdego z nich, wynikające z interakcji nowych elementów, właściwości i cech.

W perspektywie systemowej zachowanie i stan jednego z komponentów rodziny nie mogą być rozumiane oddzielnie od systemu, wpływając na system u każdej osoby i na odwrót. Rodzina byłaby systemem otwartym, otrzymującym informacje od otoczenia, dotkniętym przez środowisko i wymieniającą się z nim informacjami w celu przystosowania się i przetrwania. Każdy z członków jest więc dotknięty przez medium.

Powiązany artykuł: "Terapia systemowa: co to jest i na jakich zasadach jest oparta?"

Zmień dynamikę zachowania

Od modelu systemowego nie ma na celu bezpośredniej modyfikacji problematycznego zachowania , ale aby zmienić dynamikę rodziny i wzór, który prowokuje, ułatwia lub nadaje użyteczność lub znaczenie. W celu osiągnięcia tego samego celu dąży się do bardziej pośredniej ścieżki, jednocześnie poprawiając i wzmacniając pozytywną dynamikę rodziny i mocne strony zarówno systemu, jak i każdego z jego komponentów.

Niektóre z kluczowych aspektów systemowej terapii rodzinnej to procesy komunikacyjne (w których niestosowne style komunikacji stosowane są na poziomie analogowym lub cyfrowym, wyrażana emocja i emocje lub obecność sztywności), przypisanie ról i potrzeba ich zmiana, przejrzysta lub rozproszona struktura rodziny i granice między ludźmi, które mogą pozwolić lub powstrzymać proces tworzenia własnej i autonomicznej tożsamości, negocjacji w konfliktach lub ustanowienia stosunków władzy między członkami rodzina

Są mnogość szkół i technik nawet w tej samej perspektywie , Szkoła w Mediolanie, szkoła strukturalna w Minuchin lub szkoła w Palo Alto są przykładami różnych perspektyw w nurcie systemowym. Jeśli chodzi o konkretne techniki, to przepisywanie zadań, brak równowagi (chwilowe spowiadanie jednym ze składników systemu w celu zmiany limitów rodzinnych), dramatyzacja, redefinicja symptomów w pozytywny sposób, paradoksalna intencja lub podżeganie.

Właściwości systemu rodzinnego

Różne właściwości są podane w systemie:

1. Koherentna przyczynowość

Zachowanie członka systemu zależy od zachowania innych , a także własne wpływy na resztę systemu. Jeśli ktoś krzyknie, reszta będzie miała reakcję, podczas gdy reakcja wygeneruje odpowiedź w pierwszej.

2. Totalność

System generuje własne odpowiedzi ze względu na interakcję, będąc czymś więcej niż zwykłą sumą swoich części.

3. Równość płci

Różne osoby mogą dotrzeć do tego samego punktu różnymi ścieżkami. W ten sposób dwoje ludzi mogą obudzić niepokój (na przykład) z różnych stymulacji.

4. Equicausity

Przeciwieństwo równości. Ten sam punkt wyjścia może prowadzić do różnych wniosków. W ten sposób wydarzenie będzie żyło inaczej przez różnych ludzi.

5. Homeostaza

System dąży do znalezienia stanu równowagi. To powoduje, że konieczne są głębokie zmiany w celu utrzymania ich na czas, albo możesz wrócić do pierwotnego stanu. Z drugiej strony, jeśli zostanie osiągnięta spójna zmiana, która jest zintegrowana z systemem, może być utrzymana w czasie.

Terapia rodzinna z innych perspektyw

Kiedy mówimy o terapii rodzinnej, zazwyczaj kojarzymy ją z rodzajem leczenia powiązanego z prądem systemowym. Jednak pomimo faktu, że rozwój terapii rodzinnej jest ściśle związany z tym prądem myśli, w historii istnieje wiele perspektyw teoretycznych, które działały z tego typu terapii. W tym sensie możemy stwierdzić, że oprócz systemowej perspektywy, ta forma terapii została wykonana między innymi z dwóch, które można zobaczyć poniżej.

Perspektywa psychodynamiczna

Niektóre nurty psychoanalizy stosowały również aspekty terapii rodzinnej, zwłaszcza te, które są zgodne z teorią relacji z obiektem. Z tej perspektywy symptom pacjenta jest postrzegany jako wskaźnik niepowodzenia w rozstrzygnięciu sekwencji rozwojowej jednego lub obojga rodziców.

Istniejące konflikty powodują stłumienie emocji niemowlęcia , co z jednej strony powoduje, że ojciec w konflikcie pamięta i przeżywa swój brak rozwiązania, z drugiej strony, co odzwierciedla jego konflikty w traktowaniu syna. Terapia koncentruje się na wizualizacji i pracy z relacjami przeniesienia i przeciwprzeniesienia, aby pomóc całej rodzinie w rozwiązaniu ich sekwencji rozwojowych.

Powiązany artykuł: "9 rodzajów psychoanalizy (teorie i główni autorzy)"

Perspektywa poznawczo-behawioralna

Z tej perspektywy terapia skupia się na bezpośrednim rozwiązaniu określonego problemu przedstawionego przez rodzinę lub jednego z jej członków, przy czym cel jest dość specyficzny.

Terapia par, szkolenia dla rodziców lub psychoedukacja są niektóre modalności, które zostały potraktowane z tej perspektywy. W niektórych przypadkach rodzina może być zatrudniona jako współ-terapeuta, jeśli celem jest modyfikacja zachowania jednego z członków. Ale może również służyć do rozwiązywania dysfunkcyjnych aspektów swojej rodziny.

Być może jesteś zainteresowany: "Behavioral Cognitive Therapy: co to jest i na jakich zasadach opiera się?"

Zastosowania tego typu terapii

Terapia rodzinna była wykorzystywana od samego początku, aby pomóc w rozwiązywaniu różnego rodzaju problemów. Wśród nich można znaleźć następujące.

1. Kryzys rodzinny

Istnienie problemów wewnętrznych, których nie można rozwiązać tradycyjnymi metodami, często było przyczyną konsultacji w terapii rodzinnej. Trudna sytuacja, aspekty związane z cyklem życia jako narodziny dzieci lub przybycie ich emancypacji, śmierć, której żałoba nie została wypracowana lub jakiś ukryty konflikt między jej członkami, są ważnymi przykładami.

2. Terapia par

Terapia par jest jednym z podtypów terapii rodzinnej. Pokonywanie problemów w parze, takich jak brak komunikacji, wyczerpanie, niewierność lub niekompatybilność w niektórych aspektach życia to jedne z najczęstszych powodów konsultacji.

3. Problemy behawioralne lub zaburzenia psychiczne u jednego z członków

Szczególnie, gdy przedmiotem zainteresowania jest jedno z dzieci, nie jest dziwne, że rodzice decydują się na rozwiązanie tego problemu. W wielu przypadkach rodzice lub członkowie rodziny mogą być zatrudnieni jako współ-terapeuci, którzy mogą ułatwić utrzymanie zmian i kontynuację programów ustanowionych przez terapeutę.

Podobnie w innych przypadkach na przedstawione problemy duży wpływ może mieć wzorce komunikacji rodziny (na przykład niestrukturalne domy lub pary, które nieustannie twierdzą, mogą przyczyniać się do problemów emocjonalnych i behawioralnych).

4. Leczenie uzależnień i innych zaburzeń

W leczeniu różnych nałogów, a nawet innych zaburzeń psychicznych może być bardzo przydatna integracja najbliższych krewnych, tak aby mogli pomóc podmiotowi trzymać się z daleka od bodźców które wywołują reakcję konsumpcji , Mogą także uczestniczyć w uwidocznieniu potrzeby kontynuowania leczenia i korzyści wynikających z zaprzestania konsumowania, a także wzmacniania zachowań sprzyjających ich wyleczeniu.

5. Psychoedukacja

Psychoedukacja z rodzinami może mieć fundamentalne znaczenie dla zrozumienia sytuacji danej osoby, tego, czego można oczekiwać, co może zrobić, aby im pomóc lub jakie kroki należy podjąć.

6. Trening rodzicielski

Szkolenie dla rodziców jest wielką zaletą dla tych rodziców, którzy mają dzieci z problemami behawioralnymi lub którzy nie wiedzą, jak zmierzyć się z konkretnymi sytuacjami doświadczanymi w trakcie ich rozwoju. Nauczanie radzenia sobie z zachowaniami nieprzystosowawczymi poprzez formowanie i pozytywną stymulację, która umożliwia nieletnim adaptację.

Pozycja terapeuty

W terapii rodzinnej terapeuta odgrywa szczególną rolę. Chociaż zależy to od punktu widzenia, w którym stosowana jest terapia rodzinna, co do zasady zawodowy musi pozostać w równej odległości wśród wszystkich członków rodziny obecnych w terapii, bez brania udziału ze swoimi członkami. Musi zagwarantować, że wszyscy członkowie będą mogli wyrazić swoją opinię oraz że zostanie wysłuchana i doceniona przez pozostałych uczestników.

W zależności od przypadku i trybu terapii rodzinnej, czasami może nawiązać tymczasowe sojusze z jednym z członków, aby skupić uwagę grupy na pewnych aspektach, ale później musi powrócić do neutralnej pozycji i / lub.

W niektórych przypadkach pozostanie jako element zewnętrzny i zimny ogranicza się do wskazania wzorców funkcjonowania rodziny, podczas gdy w innych przypadkach może być konieczne przedstawienie roli innego członka rodziny w celu wprowadzenia nowego elementu terapii i pomocy w ukazaniu różnych punktów widzenia.