Przemoc Filio i rodziców: co to jest i dlaczego tak się dzieje

Kwiecień 6, 2024

Przemoc w rodzinie i rodzicielstwie jest stosowana przez dzieci wobec rodziców , Zwykle dzieje się to z nieletnimi samcami dla matki, choć niekoniecznie. Ataki mogą być fizyczne, psychiczne lub materialne i powtarzać się wielokrotnie w celu utrzymania kontroli nad dynamiką rodziny. Z tego powodu generowane są znaczące cykle przemocy, które mają negatywny wpływ zarówno na ofiary, jak i na samą rodzinę.

W tym artykule zobaczymy bardziej szczegółowo, czym jest przemoc filialno-rodzicielska, dlaczego może ona wystąpić i jakie są jej konsekwencje.

Powiązany artykuł: "Przemoc w rodzinie i jej wpływ na dzieci"

Czym jest przemoc wobec rodziców i dzieci?

Przemoc w rodzinie i rodzicielstwie jest rodzajem przemoc w rodzinie, która charakteryzuje się agresywnymi czynami popełnianymi przez nieletnich wobec swojego rodzica, co powoduje poczucie zagrożenia, zastraszania i kontroli (Paterson, Luntz, Perlesz i Cotton, 2002, cytowany przez Gámez-Guadix i Calvete, 2012).

W hiszpańskim kodeksie karnym przemoc filialno-rodzicielska charakteryzuje się w art. 173 ust. 2 i definiowana jest jako "nawykowe znęcanie się w środowisku rodzinnym", gdzie główną cechą jest cywilny lub koegzystencji między ofiarą a agresorem , co niekoniecznie oznacza biologiczny związek między nimi (Molla-Esparza i Aroca-Montolío, 2018). Innymi słowy, ofiarą jest osoba, która ponosi odpowiedzialność cywilną wobec agresora, nawet jeśli nie zawsze jest ona rodzicem.

Główne cechy

Przemoc w rodzinie i rodzicielstwie może wystąpić zarówno w rodzinach, które mają powiązania z krwią, jak iw rodzinie przybranej, adopcyjnej lub zrekonstruowanej. Podobnie agresja może być bezpośrednia lub pośrednia, i nadużycie może mieć charakter werbalny, psychologiczny, materialny lub ekonomiczny, fizyczny lub seksualny .

Takie znęcanie się charakteryzuje również obecność zastraszania, kontroli, dominacji lub zachowania siłowego ze strony agresora, które są przeprowadzane celowo i które mogą spowodować obrażenia lub ból ofiary. Z drugiej strony agresję może sprawować jeden lub kilku członków rdzenia rodzinnego i adresowanych do jednego lub kilku członków tego samego.

Ponieważ jest to zjawisko niedopuszczalne społecznie, jedną z cech przemocy filialno-rodzicielskiej zwykle ukryte w rodzinie , co pogarsza krąg przemocy. Dlatego jest to zjawisko, które do niedawna nie było badane.

Zwłaszcza jeśli chodzi o małe dzieci, zjawisko to często jest ukryte, ponieważ odpowiedzialność za zachowanie dziecka spada całkowicie na rodziców, w wielu przypadkach na matkę, która jest dokładnie przedmiotem agresji w większości .

Obecnie przemoc w rodzinie i rodzicielstwie zyskała szczególne zainteresowanie, więc istnieje duża ilość specjalistycznej literatury na ten temat.

Może angażujesz się: "6 etapów dzieciństwa (rozwój fizyczny i psychiczny)"

Dlaczego tak się dzieje?

Psycholog kliniczny i obrońca małoletniego Wspólnoty Madrytu, Javier Urra, jest jednym z najbardziej uznanych specjalistów w śledztwie i opisie przemocy ze strony rodziców i dzieci.

Mówi nam, że w Większość przypadków jest wykonywana przez nieletniego mężczyznę w wieku od 12 do 18 lat i że agresja występuje głównie w stosunku do matki. Zwykle jest to najstarsze dziecko, choć może to być małe dziecko, co zwykle ma miejsce, gdy osoby starsze opuściły dom.

Ten sam psycholog wyjaśnia, że przemoc filialno-rodzicielska wiąże się z rozwojem osobowości i dominujących zachowań dzieci, co z kolei jest konsekwencją zarówno nadmiernie permisywnego społeczeństwa, jak i wcześniejszej ekspozycji na przemoc.

W związku z tym krótko omówimy związek między przemocą rodzicielską a doświadczeniami przemocy w rodzinie i poza nią, a także niektóre z przyczyn, dla których przemoc filialno-rodzicielska została wymyślona w rodzinie .

Relacja między przemocą wobec rodziców a narażeniem na przemoc

Urra (2006) nie mówi, że niektóre elementy, które otaczają przemoc w rodzinie i rodziców, i które reprezentują ważne czynniki ryzyka, są następujące:

Przemoc nauczyła się zastępczo na przykład o traktowaniu matki przez ojca.
Jeśli chodzi o dzieci rodziców rozdzielonych, może się zdarzyć przez wpływ komentarzy ojca na matkę i vice versa, a także niektórych stylów koegzystencji z nowymi parami.
U dzieci adoptowanych może się zdarzyć z powodu przemocy lub protekcjonalnego rodzicielstwa, które rekompensują brak wiązania krwi.

Z drugiej strony, Molla-Esparza i Aroca-Montolío (2018), w przeglądzie literatury naukowej na temat przemocy filialno-rodzicielskiej, mówią nam, że gwałtowne zachowanie występuje wtedy, gdy osoba nauczył się używać siły jakiegokolwiek rodzaju na innej osobie jest to mechanizm osiągania celów, rozwiązywania problemów i rozwiązywania konfliktów w ramach, w których występuje brak równowagi realnej lub postrzeganej siły.

Ta ostatnia jest dodana do badań nad modelem wyjaśniającym międzypokoleniowej teorii przemocy, która opisuje, w jaki sposób obserwacja lub doświadczenie nadużycia jest czynnikiem ryzyka, który wywołuje przemoc w rodzinie i rodzicach.

Innymi słowy, bezpośrednie lub pośrednie narażenie na przemoc, które między innymi pociąga za sobą niezdolność do stanowczego odrzucenia niewłaściwych zachowań, zwiększa prawdopodobieństwo, że od dzieci do rodziców rozwinie się dynamika przemocy. Ta ekspozycja zwykle występuje w domu , chociaż może się również zdarzyć na ulicy lub w innym pobliskim otoczeniu.

Powiązany artykuł: "11 rodzajów przemocy (i różne rodzaje agresji)"

Intensyfikacja poprzez przemoc dwukierunkową w rodzinie

Zgodnie z poprzednią wersją, Sancho, 2016 mówi nam, że przemoc wobec rodziców i dzieci jest zjawiskiem, które jest nie tylko problemem dziecka, ale całej rodziny. Dzieje się tak dlatego, że z jednej strony gwałtowna przemoc zwykle przeżywa negatywny sposób przez wszystkich członków rodziny. Z drugiej strony wszystkie rodzaje przemocy domowej ma szereg elementów, które mówią o relacyjnej dynamice i konfliktach i nie tylko pojedyncze osoby.

Na przykład często zdarza się, że podejmowane są desperackie próby przywrócenia hierarchii, tym samym instalując dynamikę przemocy dwukierunkowej, która, gdy jest postrzegana jako agresja po obu stronach, jest uzasadniona jako forma samoobrony (Molla-Esparza i Aroca- Montolio, 2018). To nasila i wydłuża cykl przemocy, jednak dynamikę tę, która prowadzi do przemocy, można prześledzić, zidentyfikować i zmodyfikować.

Emocjonalne konsekwencje u rodziców i strategia zapobiegania

Widzieliśmy, że przemoc w rodzinie i rodzicielstwie polega na tym, że dziecko angażuje się w nadużycia wobec swoich rodziców lub wobec tych, którzy pełnią tę funkcję. To ostatnie występuje świadomie lub celowo, a także wielokrotnie przez pewien okres czasu

Należy zauważyć, że dwa poprzednie elementy, intencjonalność i powtarzalność, są czynnikami determinującymi zachowania, które należy zdefiniować jako nadużycie, i odróżnia się je od konkretnej agresji, która nie jest uważana za przemoc domo-rodzicielską (Molla-Esparza i Aroca-Montolío, 2018).

Z drugiej strony bezpośrednim celem stosowania przemocy jest nie tyle szkodzenie, ile uzyskanie kontroli nad dynamiką generowaną przez ofiarę. Jednak szkoda jest jedną z nieuniknionych konsekwencji, ponieważ dominacja ta jest realizowana poprzez przemoc psychologiczną, emocjonalną, fizyczną lub ekonomiczną.

Główną konsekwencją tego ostatniego jest przedłużone doświadczenie cierpienia i frustracji u rodziców ze względu na brutalną sytuację, a także z powodu braku zasobów, aby go uniknąć lub przeciwdziałać. Podobnie może to oznaczać poważne trudności z parą lub z którymi opieka nad dzieckiem jest dzielona.

W szczególności, w zależności od częstotliwości i intensywności agresji, przemoc w rodzinie i rodzicielstwie może powodować ukrywanie się, poczucie winy, wstyd i poczucie porażki, wspominając niektóre z głównych emocjonalnych konsekwencji u rodziców.

Wreszcie, zgodnie z badaniami Molla-Esparza i Aroca-Montolío (2018), im wyższy poziom impotencji i zamieszania ze strony tych osób, tym większe ryzyko utrwalenia cyklu przemocy, ponieważ generowane jest między potrzebą zrezygnować, a z drugiej strony bronić się; Z tego powodu strategie zapobiegania i interwencji muszą działać, aby przełamać dynamikę koercyjną tego cyklu.

Bibliografia:

Molla-Esparza, C. i Aroca-Montolío, C. (2018). Dzieci, które znęcają się nad rodzicami: Zintegrowana definicja i jej cykl przemocy. Yearbook of Legal Psychology, 28: 15-21.
Sancho, JL. (2016). Przemoc filioparentalna: charakterystyka psychospołeczna nastolatków i rodziców w poważnych konfliktach rodzinnych. Doktorat, Wydział Psychologii, Uniwersytet Complutense w Madrycie.
Rodríguez, N. (2017). Badanie przemocy filialno-rodzicielskiej: analiza przypadku sądu dla nieletnich. Projekt dyplomowy w dziedzinie psychologii, Universitat Jaume I.
Gámez-Guadix, M. i Calvete, E. (2012). Przemoc filioparentalna i jej związek z narażeniem na przemoc małżeńską i agresję ze strony rodziców na dzieci. Psicothema, 24 (2): 277-283.
Urra, J. (2006). Mały dyktator. Kiedy rodzice są ofiarami. The Sphere of the Books: Madrid.