Teoria inteligencji Francisa Galtona

Badanie indywidualnych różnic, które dziś zajmuje jeden z najważniejszych obszarów psychologii, ma swoje korzenie teoria inteligencji Francisa Galtona .

Ten naukowiec, oprócz bycia pionierem w kilku dziedzinach nauki (w tym meteorologii), zaprojektował jedne z pierwszych narzędzi do pomiaru zdolności intelektualnych, które pozwoliły mu dojść do ciekawych wniosków na temat ludzkiej inteligencji i jej związków z odziedziczonymi cechami.

Kim był Francis Galton?

Galton urodził się w Anglii w 1822 roku w zamożnej rodzinie, co pozwoliło mu otoczyć się intelektualnie aktywnym środowiskiem. Był kuzynem Karola Darwina, który kilkadziesiąt lat później kładł fundamenty biologii, obalając kreacjonizm i teorię ewolucji gatunków Lamarcka.

Darwin miał wielki wpływ na Francisa Galtona , a częściowo z tego powodu, był zainteresowany reakcją na jedno z wielkich pytań psychologii: czy jesteśmy tym, kim jesteśmy z powodu tego, czego się nauczyliśmy, lub z powodu tego, co odziedziczyliśmy w sposób wrodzony przez naszych rodziców? Teoria inteligencji Galtona miała dać odpowiedź na część tego pytania: to, co odnosi się do naszych zdolności umysłowych, jeśli chodzi o rozwiązywanie problemów.

Podstawy teorii inteligencji Galtona

W epoce, w której żył Francis Galton, dopiero zaczęto rozumieć, że formy życia zawierają szereg genów, które je kształtują, ponieważ Gregor Mendel, badacz, który zainicjował studia w dziedzinie genetyki, urodził się również w 1822 roku. Jednak już było intuicyjne, że w pewien sposób cechy rodziców, lub przynajmniej ich część, przechodzą na ich potomstwo, tworząc podstawowe cechy ich biologii.

Z drugiej stronyzrozumiano, że wykształcenie i wpływ środowiska mają wpływ na to, kim jesteśmy i jak się zachowujemy, i że ta częstość ma już wpływ w pierwszych tygodniach naszego życia, jest mylona z pierwszymi formami ekspresji naszych genów.

Francis Galton liczył na to, że zarówno dziedziczenie, jak i nauka są mieszane, jeśli chodzi o kształtowanie nie tylko naszych cech fizycznych, ale także psychologicznych, ale chciałem wiedzieć, który z tych dwóch elementów wyjaśnił większą część wariancji w populacji ludzkiej ogólnie Do tego używał narzędzi, które zaczęły być szeroko stosowane w XIX wieku, częściowo dzięki niemu: statystyki i narzędzia do pomiaru cech psychologicznych.

Studiowanie intelektu

Galton zaprojektował serię kwestionariuszy do pomiaru cech i cech grup ludności, które uznał za stosowne, widząc to ludzie o lepszej pozycji społecznej i ekonomicznej wykazywali większe oznaki inteligencji niż reszta , Badania te pozwoliły mu również dostrzec, że inteligencja, podobnie jak cechy fizyczne, jest wyrażana statystycznie przez normalny rozkład: ogromna większość ludzi miała poziom inteligencji bardzo bliski średniej, podczas gdy ludzie o skrajnych wartościach ( z powodu ich bardzo niskiej lub bardzo wysokiej inteligencji) zawsze są wyraźne mniejszości.

Widząc, że statystyki mogą być bardzo przydatne do poznania cech mentalnych naszego gatunku i sposobu, w jaki wyrażane są w nim indywidualne różnice, zdecydował się go użyć, aby zweryfikować słuszność swoich hipotez dotyczących inteligencji. Doszedłem do tego wniosku najmądrzejsi ludzie stanowili mniejszość i że zbiegło się to z najbogatszą mniejszością, ale ... czy było to oznaką, że droga edukacja sprzyja rozwojowi wielkich intelektów, czy też dziedzictwo biologiczne bogatych rodzin ma tendencję do generowania inteligentnych jednostek?

Natura a nauka: badania bliźniąt

Aby odpowiedzieć na poprzednie pytanie, Francis Galton postanowił poszukać przypadków, w których można by wykluczyć wpływ wrodzonego dziedziczenia , co pozwoliłoby zobaczyć efekty uczenia się. To znaczy, uciekł się do badania bliźniąt jednojajowych. Studiując różnice w charakterystyce umysłowej tych bliźniąt przez kilka lat, zaobserwował coś ciekawego: mogą być bardzo różne lub bardzo podobne, ale ten wzór rzadko zmieniał się z czasem. To znaczy, bliźnięta, które były bardzo podobne w momencie urodzenia, nadal wyglądały wiele lat później, a ci, którzy byli bardzo różni się od swoich wczesnych lat, nadal byli na późniejszych etapach.

Odkrycie to uczyniło Francisa Galtona, nawet uznając wpływ uczenia się i środowiska na jednostkę, w rezultacie dając większą wagę do wrodzonego i dziedzictwa otrzymanego przez ojców i matki: w końcuEfekty stale zmieniającego się środowiska nie wydają się być bardzo znaczące w psychologicznych cechach bliźniąt , które pozostały mniej więcej tak samo z upływem czasu.

Galton i eugenika

Pomysł ten znalazł również odzwierciedlenie w teorii inteligencji Francisa Galtona, który rozumiał intelekt jako narzędzie bardziej stworzone przez ewolucję i dobór najlepiej przystosowanych jednostek. Ponieważ najbardziej inteligentni ludzie mieli większą zdolność przystosowania się do nowych sytuacji, była to ogromna przewaga ewolucyjna, którą należało ulepszyć. Niestety, jak Francis Galton przyjął wrodzoną pozycjęoznaczało to dla tego badacza eugenikę lub selekcję jednostek o lepszych cechach wrodzonych Był to użyteczny politycznie i społecznie środek.

Oczywiście, w odróżnieniu od planów "rasowego oczyszczenia", przyjętego przez dziesięciolecia później przez nazistów, Galton opowiedział się za pozytywną eugeniką: dając korzyści ludności z lepszym biologicznym dziedzictwem, zamiast stawiać bariery reszcie populacji. W praktyce jednak pozytywna eugenika nadal była wyraźnie dyskryminującą propozycją, co oznaczało wsparcie dla ruchów supremacjonistycznych, które już się waliły.

Bibliografia:

• Pueyo, Andrés. (2013). Psychologia różnic indywidualnych (w języku katalońskim). Barcelona: księgarnia uniwersytecka w Barcelonie.
• Sternberg, R. J.; Salter, W. (1982). Podręcznik ludzkiej inteligencji. Cambridge, Wielka Brytania: Cambridge University Press. ISBN 0-521-29687-0OCLC11226466.
• Triglia, Adrián; Regader, Bertrand; García-Allen, Jonathan. (2018). Czym jest inteligencja? Od IQ do wielu inteligencji. Publikowanie EMSE.

Przełomy w naukach o umyśle (Kwiecień 2024).